Μάτι δυο χρόνια μετά – Πρακτικές συμβουλές προς “αυθαίρετους μελλοθάνατους”

Πέρασαν δυο χρόνια από την αποφράδα ημέρα της πυρκαγιάς. Τότε δεν γνωρίζαμε λεπτομέρειες της κάλυψης των διαχειριστικών ευθυνών, αλλά υποψιασμένοι εκφράζαμε τις αγωνίες μας στηριζόμενοι στην εκατόμβη των θυμάτων και τις ανυπόστατες κυβερνητικές δηλώσεις. Σήμερα όμως έχουν αποκαλυφθεί λεπτομέρειες για τα τότε τεκταινόμενα.

Με βάση τις οποίες, οι άμεσα εμπλεκόμενοι, περιφέρεια, τοπική αυτοδιοίκηση, υπουργοί, σώματα ασφαλείας, κλπ, προσπαθούσαν να συγκαλύψουν τα πραγματικά γεγονότα και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα προκειμένου να αποτινάξουν από πάνω τους τις βαριές πολιτικές αλλά και τις πιθανές ποινικές ευθύνες. Στο μεταξύ και το σύνολο των στελεχών της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεπικουρούμενα από τα φιλικά ΜΜΕ, έδιναν τα πάντα για να αμβλύνουν όσο μπορούσαν τη δημόσια κατακραυγή.

Είναι γεγονός ότι η αυθαίρετη δόμηση συνοδεύεται και εμπεριέχει την αυθαίρετη συμπεριφορά όλων των συμμετεχόντων, πολιτών και διοίκησης. Είναι γεγονός ότι αποτελεί σημαντικό παράγοντα μεγιστοποίησης της δυσκολίας στην αντιμετώπιση των καταστροφικών φυσικών φαινομένων, λόγω ακριβώς της έλλειψης υποδομών και οργάνωσης. Το να ισχυρίζονται όμως όλοι οι τότε κυβερνώντες, προκειμένου να αποφύγουν το πολιτικό κόστος από την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι, ότι όλα λειτούργησαν “όπως πρέπει” και ότι κύρια, αξεπέραστη αιτία της εκατόμβης των νεκρών ήταν τα “αυθαίρετα” και η “μοιραία άναρχη δόμηση”, αυτό αποτελούσε ύβρι με την κλασική της έννοια.

Δηλαδή μας έλεγαν ότι η πολιτεία μπορεί να διαχειρίζεται και να διασώζει μόνο όσους από τους κατοίκους ζουν σε πολεοδομημένες, εντός σχεδίου περιοχές. Όσα δε αφορούν όλους τους υπόλοιπους “αυθαίρετους”, αυτοί είναι υπεύθυνοι των συνεπειών των παρανομιών τους και ως εκ τούτου για όσα τυχόν τους συμβούν, είναι άξιοι της τύχης τους.

Στους “αυθαίρετους” είτε βάζεις πρόστιμα είτε κατεδαφίζεις τα αυθαίρετα τους. Είτε, στην ιδανική περίπτωση, η πολιτεία θα έπρεπε να είχε φροντίσει από το 1983, (νόμος Τρίτση) να έχει εντάξει και νοικοκυρέψει όλες τις εκτός σχεδίου περιοχές, υλοποιώντας τις επιταγές των πολεοδομικών σχεδίων και των μελετών.

Να σωθούν οι άνθρωποι

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι εάν είχε πραγματοποιηθεί η τελευταία ιδεατή-ιδανική περίπτωση, τότε και η κυβέρνηση, βάσει των ισχυρισμών της, θα μπορούσε και θα είχε φροντίσει να σωθούν οι συμπολίτες μας στο Μάτι· καθότι η πολιτική προστασία, πάλι κατά τους τότε κυβερνώντες, προστατεύει καλύτερα τους ενταγμένους στην “κανονικότητα”. Γνωρίζω καλά όλη αυτή την πονεμένη ιστορία καθότι ήμουν υπεύθυνος των μελετών, (1984-2000), των περιοχών Γέρακα, Παλλήνης, Γλυκών Νερών και της Ανθούσας, της οποίας, 36 χρόνια τώρα, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και νομοθετηθεί η ένταξη της στο “Σχέδιο Πόλης”.

Τους “αυθαίρετους” δεν τους καταδικάζεις με το έσχατο πρόστιμο, όπως διαχειριστικά και εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε ότι έγινε. Ούτε, προκειμένου να αποκρύψεις την διαχειριστική σου ανικανότητα, χρησιμοποιείς την δικαιολογία ότι το “αυθαίρετο” αποτέλεσε την κύρια αιτία (της ακούσιας) επιβολής της εσχάτης των ποινών. Δηλαδή, η πολιτική προστασία είναι μόνο για τα εύκολα; Δεν συμπεριλαμβάνει στους σχεδιασμούς της και τις ακραίες των περιπτώσεων σαν αυτή στο Μάτι; Δεν πρέπει να φροντίζει την διάσωση των κατοίκων στις «εκτός σχεδίου περιοχές»; Ας καιγόντουσαν τα “αυθαίρετα”, αλλά ας είχαν φροντίσει να διασωθούν οι άνθρωποι.

Οι εξηγήσεις Σπίρτζη

Στις ευνομούμενες χώρες όλου του κόσμου, αδιαμφισβήτητα, οι φωτιές εξαφανίζουν τεράστιες δασικές εκτάσεις και οργανωμένους οικισμούς χωρίς διακρίσεις. Με μικρές όμως απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (τηρουμένων των αναλογιών σε σχέση με το Μάτι), οι κάτοικοι τους διασώζονται γιατί υπάρχει μια δομή οργάνωσης, κινητοποίησης και έγκαιρης εκκένωσης των πληθυσμών τους.

Από πολιτική σκοπιά και μόνο αξίζει να δούμε το πώς σ’ αυτή την προσπάθεια κομματικής συγκάλυψης αξιοποιήθηκε, λόγω εξειδίκευσης και προηγούμενης θητείας, ο κ. Χρήστος Σπίρτζης, υπουργός Υποδομών και Μεταφορών της κυβέρνησης, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ). Σημειώνουμε ότι το ΤΕΕ ήταν και είναι ο φορέας που διαχειρίζεται την “τακτοποίηση των αυθαιρέτων” των χρηματικών προστίμων και των αμοιβών των μηχανικών. Επίσης είναι και ο επίσημος σύμβουλος της πολιτείας στα θέματα που το αφορούν και διαχειρίζεται.

Ως εκ τούτου, ο κ. Σπίρτζης γνώριζε πολύ καλά τους εν δυνάμει κινδύνους από τα “αυθαίρετα” μέσα στα δάση και ιδιαίτερα μάλιστα στο Μάτι. Συνεπώς, σαν υπουργός αλλά και ειδήμων τα “έδωσε όλα” για την πολιτική σωτηρία της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιχειρηματολογώντας ότι τ’ “αυθαίρετα” και η “μοιραία άναρχη δόμηση” ήταν μαζί με την “κλιματική αλλαγή”, οι μοναδικές και κύριες αιτίες των τραγικών αποτελεσμάτων.

Κομματικό καθήκον

Αυτή την καθοδηγούμενη από τα κεντρικά επιχειρηματολογία αξιοποίησαν συντεταγμένα από κομματικό καθήκον, δυστυχώς, τόσο τα φιλικά ΜΜΕ όσο και το σύνολο του μηχανισμού της τότε κυβέρνησης. Συμπεριλαμβανόμενων, της κας Γεροβασίλη που ήταν και η άμεσα υπεύθυνη της τότε διαχείρισης και του κ. Τόσκα. Που σαν αρμόδιοι τότε υπουργοί είναι και τα μοιραία πρόσωπα που πολύ πιθανόν να υποστούν ποινικές διώξεις, εφόσον και μόνον τότε, αποδειχτούν ότι όλα όσα αποκαλύφτηκαν προσφάτως είναι και αληθή.

Πριν συμβεί το κακό, το σύνολο της κυβέρνησης αλλά και τα φίλια ΜΜΕ, υπερθεμάτιζαν και προπαγάνδιζαν τα μέτρα παρέχοντας ακόμα περισσότερες νέες διευκολύνσεις (οικονομικές και παραβατικές) για την τακτοποίηση-νομιμοποίηση των αυθαιρέτων προς τους “αυθαίρετους μελλοθάνατους“.

Όπως και όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά έτσι και η προηγούμενη, αξιοποίησε τα αυθαίρετα, στις “καλές στιγμές”, με εκλογική δημαγωγική επιχειρηματολογία. Δυστυχώς όμως, στην περίπτωση της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η επιχειρηματολογία των “αυθαίρετων” αξιοποιήθηκε τραγικά ανεπιτυχώς και στις “κακές στιγμές”.

Με βάση λοιπόν τις πρόσφατες σχετικές αποκαλύψεις σήμερα δικαιωνόμαστε για τις τότε εκφρασμένες υποψίες/κατηγόριες παίρνοντας υπόψη, αφενός τα δραματικά αποτελέσματα και αφετέρου τις τότε δικαιολογίες-ύβρεις ότι, η κύρια αιτία της πολύνεκρης τραγωδίας ήταν δήθεν η αυθαίρετη δόμηση και όχι η απόλυτη διαχειριστική ανικανότητα της κυβερνητικής “πολιτικής προστασίας»· η οποία κατά τον κ. Παύλο Πολάκη, «ήταν οι νεκροί που θόλωσαν την αποτελεσματικότητα του κράτους», που είχαν φτάσει την ημέρα της δήλωσης του τους 92. Σήμερα όμως γνωρίζουμε.