Μάχη χαρακωμάτων κακοφανισμένων και μη στον Δημοκρατικό Συναγερμό

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ηττήθηκε στις τελευταίες προεδρικές, για πρώτη φορά έμεινε εκτός δεύτερου γύρου και η ηγετική ομάδα δεν είχε το θάρρος να αναλύσει τους λόγους. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Οι “αποστάτες”, οι “προδότες“, το… αόρατο χέρι. Καμία αυτοκριτική για τη δεκαετή διακυβέρνηση, την επιλογή του υποψήφιου και γενικά τη διαχείριση που έγινε.

Όπως είναι γνωστό, μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, χωρίς να έχει γίνει συζήτηση για τα αίτια της ήττας και να αναληφθούν ευθύνες για το αποτέλεσμα, αποφασίσθηκε για κατά συνείδηση ψήφο. Σε εκείνη τη συνεδρίαση το “ευρωπαϊκό κόμμα”, εξέπεμψε συμπεριφορές χουλιγκανισμού. Ομάδα τραμπούκων προπηλάκισε την άλλη άποψη. Θα προπηλάκιζε και τον Νίκο Αναστασιάδη, εάν πήγαινε στη συνεδρίαση. Το ποιος το οργάνωσε αυτό είναι γνωστό και τα άκουσε διά ζώσης και από τον κ. Αναστασιάδη, αλλά δεν αφορά εμάς το θέμα τούτο, αλλά το… ευρωπαϊκό κόμμα. Η απόφαση που είχε ληφθεί για το δεύτερο γύρο έλυσε τα χέρια σε πολλούς. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων στήριξε Νίκο Χριστοδουλίδη, η μειοψηφία, κυρίως στελέχη, πρωτίστως όμως οι κακοφανισμένοι, έκλεισαν το μάτι στο ΑΚΕΛ και έκαναν την υπέρβαση!

Αυτά πριν ένα χρόνο. Από τότε έχει εκλεγεί Πρόεδρος στον ΔΗΣΥ, η κ. Αννίτα Δημητρίου, της οποίας την κομματική ζωή κάνουν δύσκολη οι κακοφανισμένοι. Η κ. Δημητρίου δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί πολιτικά, εικόνα δεν έχουμε για θέσεις της σε βασικά ζητήματα, εκτός τις ρητορικές γενικολογίες, όμως, την έχουν εκλέξει. Και προφανώς δεν την επέλεξαν για να αποξενώσει εκείνους που γύρισαν την πλάτη στο κόμμα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Ούτε και ανέλαβε το κόμμα ενωμένο και το διχάζει αυτή. Διχασμένο σε δυο ή περισσότερα κομμάτια το ανέλαβε. Μπορεί, βέβαια, να την επέλεξαν- κατά τους σχεδιασμούς κάποιων- ως μεταβατική, αλλά εξαρτάται από την ίδιαν να δείξει κατά πόσο είναι αναλώσιμη ή όχι.

Κρίση στον Συναγερμό

Στις επερχόμενες εκλογές, εάν υποστεί δεύτερη ήττα ο ΔΗΣΥ, οι καυγάδες που παρακολουθούμε σήμερα, θα μπορούν κάλλιστα να προσφέρουν άλλοθι στη σημερινή ηγεσία. Προφανώς και η κ. Δημητρίου θα μπορεί να επικαλεστεί κινήσεις υπονόμευσης. Ακούγεται, πάντως, ότι στις εκλογές θα επαναληφθεί το σενάριο της… υπέρβασης. Η πολιτική ελίτ της δεξιάς το έκανε μια φορά, φαίνεται ότι θα το κάνει και τώρα να στηρίξει υποψήφιους του “αντιπάλου δέους”. Την ίδια ώρα, σε επίπεδο ψηφοφόρων υπάρχει και μια μερίδα που τιμωρητικά ή μη θα “μετακομίσει” στο ΕΛΑΜ. Θα είναι έτοιμη προίκα για την ακροδεξιά, που εισπράττει… ανέλπιστους και μη ψήφους.

Ο ΔΗΣΥ εξωτερικεύει κρίση ταυτότητας. Η κρίση είναι βαθύτερη και πάνω από πρόσωπα. Στο παρελθόν, στον Συναγερμό χωρούσαν όλοι- όπως το σούπερ μάρκετ- και κάλυπτε ένα χώρο από την κεντροδεξιά μέχρι και την άκρα δεξιά (ακόμη συζητούν ποιος πήγε ή όχι στο μνημόσυνο του Γρίβα!). Αυτό εκλογικά βόλευε, πολιτικά ήταν ανορθογραφία και κάποτε θα το έβρισκαν μπροστά τους. Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος, που συχνά επικαλούνται κάποιοι, δεν γίνεται με “αγιοποίηση” και με μάχες χαρακωμάτων κακοφανισμένων και μη.

Υ.Γ. Στο χορό των συζητήσεων στον ΔΗΣΥ και με τη συνδρομή κι άλλων μπήκε και το προσφιλές ζήτημα του Κραν Μοντανά, λες και το Κυπριακό αρχίζει και τελειώνει στο ελβετικό αυτό θέρετρο. Για το τί έγινε υπάρχουν πρακτικά του ΟΗΕ. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της Χαλιμάς.