Με 63 “πλήρωμα” άντε να βγάλει άκρη ο καπετάνιος…

Δεν είναι να αυξάνεις το “τσούρμο” της κυβέρνησης από 51 σε 63 εν τρικυμία – άλλοι κάνουν τη δουλειά – αλλά να διαλέγεις πλήρωμα που ξέρει που βρίσκεται η πλώρη και που η πρύμνη του σκάφους η “νέα Ελλάς”. Ασφαλώς με τόσους πολλούς “πλήρωμα” δεν είναι δυνατόν να θυμάται ο “καπετάνιος”, πάνω στη “γέφυρα” του Μαξίμου, ποιος είναι υπεύθυνος στο μηχανοστάσιο.

Η νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει πολλούς καινούργιους ρόλους χωρίς να είναι βέβαιον εάν “έπαιξε” ικανοποιητικά τους παλαιούς. Όπως η τιθάσευση του πληθωρισμού, ο εγκλωβισμός της πανδημίας του κινεζοϊού, οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος κλπ. Αναβαθμισμένος μεν ο ρόλος των γενικών γραμματέων στα υπουργεία, αν δεν σημαίνει στενό κομματικό έλεγχο, παρά κυβερνητικό έργο. Οπότε ισχύει το ευαγγελικό «ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι».

Τόπο στα νιάτα επίσης, με μέση ηλικία τα 53 έτη των κυβερνητικών στελεχών. Σε τέσσερα χρόνια – αν μείνουν – κάτι θα μάθουν στου “κασίδη το κεφάλι” αν δεν το ξέρουν ήδη. Πάλι γνωστοί ΠΑΣΟΚοι στο γκουβέρνο! Άλλο όμως η αντιτρομοκρατική κι άλλο η τρομακτική δημοσία υγεία. Έτερον η ετοιμότητα στα κανάλι, εκάτερον όμως η επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης. Καλύτερη θα ήταν η μετάκληση της Ζωής από τα αριστερά έδρανα της Βουλής, που ξέρει όλους τους δικαστές με τ’ όνομα τους.

Λάθος η μετάθεση του Κυριάκου Πιερρακάκη όταν δεν έχουν συνδεθεί ακόμη τα POS με τις ταμειακές μηχανές. Καλός ο δήμαρχος, αλλά δεν κάνεις υπουργό, ένα ομολογουμένως πετυχημένο στέλεχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Σωστή η αποστρατεία του επί τετραετίαν “σταθμάρχου” των κρατικών σιδηροδρόμων, αλλ’ ακατανόητη η απομάκρυνση ικανών και δοκιμασμένων προσώπων, όπως ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, Άγγελος Συρίγος κ.ά. Φανερώνει τουλάχιστον ανασφάλεια…

Οικονομία, τέλος, δεν είναι σαν τη ταχεία απονομή συντάξεων, ούτε μόνον η απορρόφηση των κοινοτικών πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά η έγκαιρη αίσθηση τι δεν πάει καλά (το ισοζύγιο πληρωμών) και τι χρειάζεται μακροπρόθεσμα η παραγωγική ικανότητα της χώρας (ενεργειακές επενδύσεις).

Το τελευταίο μας φέρει αναποφεύκτως στο υπουργείο Εξωτερικών. Μ’ ένα παζαρευτή σαν τον Ερντογάν, καλές είναι οι νομικές γνώσεις, αλλά καλύτερα η αποφυγή των παγίδων και πληγμάτων κάτω από την ζώνη. Είπαν ότι η μόνη εκκρεμότητα με την Τουρκία είναι η ΑΟΖ. Ορθώς, αλλά με το επιβαλλόμενο το κλείσιμο του τουρκικού πρακτορείου στην Κομοτηνή, τι θα γίνει; Την εξωτερική πολιτική αναλαμβάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Τον αναμένει πράγματι σκληρή και αχάριστη δουλειά.