Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης…

του Σταύρου Λυγερού  – 

Πριν καλά-καλά αρχίσει η διαπραγμάτευση με τα Σκόπια για το ζήτημα της ονομασίας έχει εμπλακεί στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, κατά τρόπο που επιβεβαιώνει την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαχειρισθεί με ευθύνη το εθνικό αυτό ζήτημα. Οι πολιτικές ηγεσίες δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να συζητήσουν επί της ουσίας με σκοπό να οριστεί το πλαίσιο του εθνικού συμφέροντος σ’ αυτή την υπόθεση.

Η δημόσια συζήτηση κινήθηκε σ’ ένα επιβλαβές δίπολο: Από τη μία ειλικρινείς ή ψηφοθηρικές εθνικιστικές κορώνες. Από την άλλη επί της ουσίας αδιαφορία και επειδή το “πόπολο” έχει ευαισθησία “ας βρούμε μία κάποια σύνθετη ονομασία για να ξεμπερδεύουμε”. Με άλλα λόγια, μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης.

Το συμφέρον και της Ελλάδας και των χωρών της περιοχής είναι να αναζητηθεί λύση, η οποία να αντανακλά την πραγματικότητα της περιοχής. Αυτή η λύση είναι η μόνη που θα σέβεται και τις θεμιτές ευαισθησίες όλων των πλευρών. Για το ποια μπορεί να είναι αυτή η λύση έχω γράψει επανειλημμένως από την αρχή σχεδόν αυτής της διένεξης (Σχετικό άρθρο μου δημοσιεύεται σε διπλανή στήλη με τίτλο “Πως ακυρώνεται ο ‘Μακεδονισμός’ των Σκοπίων”).

Προς το παρόν έχει σημασία να μην παρακαμφθεί η ουσία για να βρεθεί ένας όποιος-όποιος συμβιβασμός. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν πρέπει να αφεθεί η πρωτοβουλία στο Νίμιτς. Οι δύο πλευρές οφείλουν να συζητήσουν μεταξύ τους για τον πυρήνα του σύγχρονου Μακεδονικού ζητήματος. Εάν δεν συμβεί αυτό, οι διμερείς σχέσεις δεν θα επαναπροσδιορισθούν θετικά. Το πρόβλημα θα επανέλθει από το “παράθυρο”.