Μία από τα ίδια οι Γάλλοι – Στο τσεπάκι των ΗΠΑ η ΕΕ

Αν η Γαλλία είναι πράγματι το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης, τότε όλη η Ευρώπη είναι βυθισμένη σε βαθύ ύπνο. Και δεν ακούω καμιά καμπάνα ούτε βλέπω κανένα Κουασιμόδο, (τον κωδωνοκρούστη της τραυματισμένης Παναγίας των Παρισίων), για να τους ξυπνήσει. Έτσι, λοιπόν, ως φαίνεται, οι Γάλλοι θα μείνουν στα ίδια, ικανοποιώντας τον επικυρίαρχο στη Γηραιά Ήπειρο, τη δυτική της πλευρά.

Μακρόν είχαν, Μακρόν θα έχουν και πάλι οι Γάλλοι. Και εμείς γιατί αυτόν ξέρουμε και πώς να θέλουμε να τον αλλάξουμε. Ως εδώ εντάξει. Το αν θα κλείσει νέα πενταετία ο Μακρόν και σε ποιες συνθήκες θα πορευτεί, αυτό είναι άλλο θέμα, επειδή είναι πολλά αυτά που προοιωνίζονται διεθνώς. Απότομες, βίαιες αλλαγές και δύσκολες μέρες. Αν ο Μακρόν αντιμετωπίσει δύσκολες μέρες μελλοντικά, υπεύθυνη δεν θα είναι σίγουρα η Μαρίν Λεπέν, που μοιάζει ανίκανη να προκαλέσει δυσκολίες ακόμα και σε πολύ πιο άπειρους από τον Μακρόν, όπως απόδειξε η άνευρη παρουσία της στην τηλεοπτική αναμέτρηση με τον Γάλλο πρόεδρο.

Τώρα τα ΜΜΕ τα έχει πιάσει ο πόνος για τους δυστυχείς της Σαγκάης και τις ανάλγητες αρχές που πιάνουν τους κατοίκους για να δουν ποιος έχει και ποιος δεν έχει κορονοϊό. Υποθέτω ότι νοιάζονται στο πλαίσιο της αντικινεζικής εκστρατείας των ΗΠΑ. Πάντως οι αριθμοί διαψεύδουν τις ειδήσεις(;) για κρίσιμη κατάσταση. Η Σαγκάη με 25 εκατομμύρια κατοίκους έχει 17 νεκρούς, ενώ η Ελλάδα με 10 εκατομμύρια, έχει τριπλάσιους έως πενταπλάσιους νεκρούς καθημερινά.

Οι οιωνοί, πάντως, δεν είναι καλοί αν πρώτο μέλημα είναι το “αμύνεσθαι περί πάτρις”. Δεν μπορούμε καν να συνεννοηθούμε στο νόημα των λέξεων. “Ριζοσπάστης”, λέει, της Αριστεράς είναι ο Μελανσόν. Όλοι, δημοσιογράφοι, φιλόσοφοι, και λοιποί του δημόσιου λόγου, “ριζοσπάστη της Αριστεράς” τον αποκαλούν όταν στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές δεν τολμούσε ούτε το δάχτυλο να σηκώσει, χωρίς να ρωτήσει το ΚΚ Γαλλίας, ένα κόμμα του 2-3%. Φέτος, λέει, απελευθερώθηκε!

Και τι έκανε ο “απελεύθερος”; Υπόδειξε εμμέσως αλλά σαφέστατα στους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν Μακρόν, τον τυπικό εκπρόσωπο του μεγάλου κεφαλαίου, τον εκλεκτό του Ρότσιλντ, τον εκ φύσεως αντίπαλο της όποιας Αριστεράς, πλην εκείνης που εξυπηρετεί εαυτούς και όχι όσους βρίσκονται στα κάτω σκαλιά. Ακριβώς τα ίδια έκανε και την προηγούμενη φορά, πριν πέντε έτη. Δεν ξέρω τι σόι αριστερός είναι ο Μελανσόν. Αλλά, προφανώς, αυτό που πιστεύει δεν έχει σχέση με οποιονδήποτε ριζοσπαστισμό της Αριστεράς. Όπως δεν έχει σχέση –όχι πλέον– με την Ακροδεξιά η Λεπέν, με βάση όσα ακούν από το στόμα τους οι Γάλλοι, ακόμα και για τους μετανάστες.

Η στάση του Μελανσόν

Αν οι αντίπαλοι πιστεύουν ότι η Λεπέν υποκρίνεται, να το πουν. Σύσσωμοι, όμως, όσοι έχουν δημόσιο λόγο συνεχίζουν να την αποκαλούν “ακροδεξιά”. Όπως ακροδεξιό αποκαλούσαν και τον Σαλβίνι, παρά το ότι είχε επιδείξει τα φιλοαμερικανικά του συναισθήματα. Ηρέμησαν μόνον όταν διαπίστωσαν ότι ο Σαλβίνι είναι εντελώς του “χεριού” τους. Τα ίδια θα γίνουν και με τη Λεπέν. Σκοπός είναι να έχουν στις εκλογές το ποθούμενο γι’ αυτούς αποτέλεσμα. Τα ιδεολογικά είναι για τους “πτωχούς τω πνεύματι”. Θολούρα και σφετερισμός ιδεών και αρχών είναι η μόδα της εποχής.

Συνοπτικά, οι Γάλλοι είναι μια ευρωπαϊκή δύναμη, η δεύτερη μετά τη Γερμανία, χωρίς αντικειμενικές προϋποθέσεις να κινηθεί με έστω σχετική αυτονομία σε διεθνές πεδίο. Τέτοιες δυνατότητες δεν έχει ούτε όλη μαζί η ΕΕ. Η Βρετανία έφυγε από την ΕΕ όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά επειδή οι Άγγλοι ήξεραν ότι μόνο εκτός ΕΕ, ως προνομιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, θα μπορούσαν να παίζουν, ως υπολογίσιμος παίκτης, σε διεθνές επίπεδο. Το Ουκρανικό βοήθησε τις ΗΠΑ να εμπεδώσουν την απόλυτη κυριαρχία τους επί των ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας.

Όσοι μιλούν για το τι κάνει ή δεν κάνει αυτή ή κάποια άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα, αγνοώντας, δήθεν, την εξάρτηση της Αθήνας από ξένα κέντρα, απλώς συμβάλουν στο να παραμένει ο κόσμος σε άγνοια. Κυρίως, σε πλήρη αδυναμία να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει τις αιτίες της εξάρτησης. Ο Ερντογάν χρειάστηκε 16 χρόνια από τη στιγμή που κέρδισε τις πρώτες εκλογές και έγινε πρωθυπουργός, για να σηκώσει κεφάλι και να παίζει με τους “μεγάλους”, Ρώσους και Αμερικάνους. Πριν, όμως, είχε καθαρίσει το εσωτερικό μέτωπο, τους κεμαλιστές. Χρειάστηκε χρόνο, βρήκε τρόπο, είχε σαφή στόχο, τον βοήθησε και η συγκυρία. Για μας η γνώση και η συμμόρφωση είναι ζητούμενο τα τελευταία διακόσια χρόνια και έχει ο Θεός! Δεν μιλάω μόνο γι’ αυτά που πέρασαν, αλλά και γι’ αυτά που έρχονται…