Μια πρόταση για την επαύριον της 28ης Φεβρουαρίου

Της ηγεσίας της, που συγκαλύπτει τα δικά της κρίματα, φορτώνοντάς τα σε σταθμάρχες. Της ηγεσίας της, που καταφεύγει σε μπαζώματα, στο χώρο του εγκλήματος, συμπαρασύροντας έτσι, και με ανίερο τρόπο, οστά και υπολείμματα των τραγικών θυμάτων. Της ηγεσίας της, που παρεμβαίνει με σωρεία μεθοδεύσεων στο περιεχόμενο και στο χρόνο εμφάνισης των σχετικών ερευνών για το έγκλημα. Αλλά, ναι, και της ηγεσίας της, που λοιδορεί με αισχρούς και αναίσχυντους τρόπους τους χαροκαμένους συγγενείς των δολοφονηθέντων.

Και ξαφνικά, ο ελληνικός λαός, που έδινε την εντύπωση ότι βρίσκεται σε χειμερία νάρκη (εσφαλμένη εντύπωση, γιατί η οργή του βράζει εδώ και καιρό), ορθώνει σύσσωμος, την 28η Φεβρουαρίου, το μεγαλόπρεπο ανάστημά του, για να βροντοφωνήσει στα πέρατα της οικουμένης ότι “απαιτεί οξυγόνο”. Οξυγόνο, με πολλαπλό περιεχόμενο: δικαιοσύνη, ειλικρίνεια, σεβασμό, εθνική κυριαρχία, ανάπτυξη, μη συγκάλυψη, εθνική ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, προγραμματισμό, αξιοκρατία.

Αλλά, και πηγαίνοντας πίσω στο πρόσφατο παρελθόν, ο εξεγερμένος ελληνικός λαός απαιτεί άμεση επανεξέταση των εγκληματικών εδαφίων, που περιλαμβάνονται στα Μνημόνια, και που τον έχουν ισοπεδώσει για γενιές και γενιές.

Η 28η Φεβρουαρίου γεννά μια νέα Ελλάδα, που απαιτεί το τέλος της εξαπάτησής της, που αρνείται να εξακολουθήσει να είναι κομπάρσος στη ροή των γεγονότων που άμεσα την αφορούν, που αρνείται να συνεχίσει να είναι έρμαιο εξαπάτησης της εθνικής, κοινωνικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής κλπ., υπόστασής της.

Η 28η Φεβρουαρίου απαιτεί πολιτική αλλαγή

Μετά το βροντερό πρόσταγμα της 28ης Φεβρουαρίου “ως εδώ και μη παρέκει”, προβληματίζομαι, υποθέτω από κοινού με κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα, σχετικά με το μεταβατικό μας μέλλον. Γιατί, εξυπακούεται, ότι μετά από τη θαλασσοπλημμύρα του πρωτοφανούς αυτού συλλαλητηρίου, θα ήταν πολιτικώς ανορθόδοξη, αλλά και με αιχμές ακραίας επικινδυνότητας, η προβολή διαρκούς θεατρικής παράστασης με τίτλο: “συνεχίζουμε ωσάν τίποτα να μην έχει αλλάξει”.

Σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις, πάνω από το 80% του ελληνικού λαού πιστεύει ότι έγινε συγκάλυψη, γύρω από το έγκλημα των Τεμπών. Και, συνεπώς, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι είναι αδύνατον να παραμείνει η ίδια κυβέρνηση, που κατηγορείται από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι συγκαλύπτει έγκλημα.

Επιπλέον, θα πρέπει να ληφθεί, σχετικά, υπόψη και ο δυσμενής αντίκτυπος της όλης αυτής οικτρής μας κατάστασης στο εξωτερικό, που δυσχεραίνει με πολλαπλούς τρόπους την όποιας μορφής προσπάθεια παράτασης της υφισταμένης πολιτικής κατάστασης (βλ. ανάμεσα και σε άλλα τη γαλλική εφημερίδα Liberation με συνέντευξη της κυρίας Καρυστιανού).

Εξυπακούεται, ότι εκλαμβάνω ως απαράδεκτα, για το επίπεδο ευφυΐας του μέσου Έλληνα, την καθ’ οιονδήποτε τρόπο αναφορά στη γελοιότητα των επιχειρημάτων περί δήθεν “εργαλειοποίησης των Τεμπών”, και παρέμβασης του Πούτιν, για…..αποσταθεροποίηση. Ως θέμα ξεκαρδιστικής κωμωδίας, οι παραπάνω φαιδρότητες, θα είχαν επιτυχία.

Πρόταση μεταβατικής λύσης

Χωρίς, ουδόλως, να πιστεύω ότι κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, έρχομαι να θέσω υπό γενικότερη κρίση την ακόλουθη πρόταση: Η οποία:

• Αποκλείει τη λύση προσφυγής σε πολιτικούς του παρελθόντος, ιδίως και που κάποιοι βαρύνονται με αποφάσεις τους, οι οποίες κατέστρεψαν τη χώρα.
• Δεν ευνοεί, αλλά ούτε καταδικάζει, για τη συνέχεια, κανένα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα μεγάλο, μεσαίο ή και μικρότερο.
• Δεν προσπαθεί να αναδείξει ή να αποκλείσει άτομα, ενώσεις ή ιδεολογίες.
• Το σχήμα που προτείνω είναι απλοϊκό, κατανοητό και μπορεί ενδεχομένως να χρησιμεύσει ως βάση βελτιώσεων, προς την ίδια ή και διαφορετική κατεύθυνση. Πιστεύω, ακόμη, ότι είναι όσο γίνεται πιο δημοκρατικό.

Τι προτείνω:

1. Να ζητηθεί από το σύνολο των Ελλήνων, να υποδείξει 4-5 άτομα ο καθένας, Ελληνίδες και Έλληνες, μη πολιτικούς, που να μην κουβαλούν “βαρίδια” οποιασδήποτε μορφής, να έχουν μια σχετική μόρφωση και να κατέχουν κάποια εχέγγυα ορθολογικής κρίσης, στο παρελθόν.
2. Να επιλεγούν αυτοί που θα πλειοψηφήσουν (ο αριθμός θα αποφασιστεί ανάλογα με τις ανάγκες) και να σχηματίσουν μια μεταβατική κυβέρνηση, που θα προετοιμάσει τα πολιτικά κόμματα και τη χώρα για εκλογές, εντός λογικού χρονικού διαστήματος (4-5 μηνών).

Αυτά τα ολίγα… Θα είμαι ευτυχής, αν η παραπάνω πρότασή μου βελτιωθεί ή και αν ακόμη απορριφθεί για μια καλύτερη ή ακόμη και εντελώς διαφορετικής βάσης. Το κυρίαρχο θέμα που θέτω, με την παραπάνω πρότασή μου, είναι η ανάγκη προετοιμασίας, για μια νέα κατάσταση, που επιβλήθηκε την 28η Φεβρουαρίου, και η οποία δεν πρέπει να μας βρει απροετοίμαστους.