Μήπως έχουμε κηρύξει πόλεμο στην Ρωσία;

Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός κήρυξε την Ελλάδα στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας», με την παρασκηνιακή πίεση των νατοϊκών συμμάχων, ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σύστημα στρατεύτηκε (αυτοβούλως άραγε;) εναντίον της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν, ασκώντας όχι απλώς αυστηρή κριτική για την καταδικαστέα ρωσική εισβολή, αλλά πολεμικού τύπου προπαγάνδα, σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς μήπως έχουμε κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία;

Το περίεργο είναι ότι δεν αρκείται στην δαιμονοποίηση του Ρώσου ηγέτη, στην υπενθύμιση παλαιοτέρων εγκλημάτων του και στην υπογράμμιση ότι καίτοι εκλεγμένος, κυβερνά σαν δικτάτορας. Ούτε περιορίζεται στο να καταδικάζει την Ρωσία σαν μόνο και αποκλειστικό υπεύθυνο της κρίσης, παραβλέποντας την ιστορία των τελευταίων 30 χρόνων, μετά δηλαδή την πτώση του σοβιετικού μπλοκ.

Πολύ περισσότερο δεν εγκύπτει στις ρωσο-ουκρανικές σχέσεις και βέβαια ξεχνάει την Συμφωνία του Μίνσκ, την οποία δεν εφάρμοσε ποτέ το Κίεβο, με την ανοχή αν όχι την στήριξη των Δυτικών. Το μπλοκ που στρατεύεται «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δεν στρέφεται μόνο εναντίον των όποιων υποστηρικτών της Ρωσίας. Στρέφεται εναντίον κάθε άποψης που δεν ταυτίζεται πλήρως με τη δική τους.

Χαρακτηρίζουν περίπου “όργανα του Πούτιν” ακόμα και όσους καταδικάζουν απερίφραστα την ρωσική εισβολή, αλλά προσπαθούν να προσεγγίσουν κριτικά και ψύχραιμα αυτόν τον πόλεμο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικά διαμορφωμένες ελληνορωσικές σχέσεις, συνυπολογίζοντας τις ισορροπίες της επόμενης ημέρας και το πώς αυτές θα επηρεάσουν το ελληνικό εθνικό συμφέρον. Για να μην μιλήσουμε και για το οικονομικό κόστος που θα κληθεί να καταβάλλει η ελληνική κοινωνία, λόγω της ακρίβειας.

Επιτίθενται, λοιπόν, σκιά σε όποιον δεν πρωτοστατεί στην πολεμική ρητορική κατά της Ρωσίας. Εν ολίγοις συμπεριφέρονται ωσάν να είναι η Ελλάδα σε πόλεμο με τη Ρωσία, αφού μόνο στο όνομα της υπεράσπισης της πατρίδας δικαιολογείται η καταστρατήγηση σειράς θεμελιακών αξιών. Όποιος καταθέτει ακόμα και ελαφρώς διαφορετική άποψη αυτομάτως κατηγορείται για “ρωσόφιλος” ή “πουτινικός”. Ωσάν να λειτουργεί η αστυνομία σκέψης και να διαπιστώνει κρυφά κίνητρα και υποσυνείδητες συμπάθειες, τα οποία πολλές φορές οι “κατηγορούμενοι” δεν έχουν καν φανταστεί.

Σαν να έχουμε κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία 

Κάπως έτσι οι δήθεν φιλελεύθεροι αντιπαρέρχονται την αντιδημοκρατική απαγόρευση του Sputnik και του RT στην Ευρώπη. Δικαιολογούν τον αποκλεισμό των Ρώσων αναπήρων αθλητών από τους Ολυμπιακούς και την απόλυση Ρώσων μουσικών και καλλιτεχνών. Ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά η ουσία είναι ότι πρόκειται για ωμές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για πολεμικές πράξεις, χωρίς η Δύση να έχει κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία.

Στα καθ’ ημάς δικαιολογούν την απαγόρευση πολιτιστικών εκδηλώσεων ρωσικών φορέων που ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού. Οι ίδιοι κύκλοι, βέβαια, δεκαετίες τώρα διαχωρίζουν τα εγκλήματα των Ναζί από τον γερμανικό λαό, όπως και τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους εναντίον των Κυπρίων από τον τουρκικό λαό που είναι πάντα φίλος! Και βέβαια είναι σε γενικές γραμμές οι ίδιοι κύκλοι που δικαιολόγησαν τους “ανθρωπιστικούς” βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και την απόσχιση-αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Και ακόμα είναι οι ίδιοι που “κατάπιαν” την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν που θα μετέτρεπε και την ελεύθερη Κύπρο σε όμηρο της Άγκυρας.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για όσους τολμούν να λένε καθαρά ότι ευθύνες για την σημερινή κρίση, εκτός από τη Ρωσία, έχει και η Δύση. Αυτοί αντιμετωπίζουν κλίμα τρομοκρατίας στα συστημικά ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο παρά την πολεμικού τύπου προπαγάνδα, το ερώτημα παραμένει: Εάν είχαν εφαρμοστεί οι Συμφωνίες του Μινσκ θα είχαμε φτάσει στη ρωσική εισβολή; Αλλά και μετά την ακύρωση των Συμφωνιών, εάν το ΝΑΤΟ δήλωνε ότι δεν θα επεκταθεί στην Ουκρανία θα γινόταν η εισβολή;

Εάν το ΝΑΤΟ δεν επιχειρούσε από το 1990 να φτάσει στα σύνορα της Ρωσίας κι ακολουθούσε μία διαφορετική πολιτική ενσωμάτωσης της Ρωσίας στο μεταψυχροπολεμικό σύστημα ασφαλείας στην Ευρώπη, θα είχαμε φθάσει στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου; Νομιμοποιείται κάποιος που έχει αντιπαρέλθει όλες τις επεμβάσεις των ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια, να εκφράζει τώρα μόνο “ιερή αγανάκτηση” και να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τον ουκρανικό λαό;

Η τελευταία πράξη του δράματος

Η πολεμικού τύπου προπαγάνδα απομονώνει την τελευταία πράξη του δράματος: Η Ρωσία επιτέθηκε εναντίον ενός ανεξάρτητου κράτους. Σωστά, επιτέθηκε και γι’ αυτό την καταδικάζουμε. Αλλά και οι ΗΠΑ είχαν επιτεθεί εναντίον σειράς κρατών, αλλά ελάχιστοι τις καταδίκασαν. Όχι, πάντως, αυτοί που σήμερα πρωτοστατούν στην καταδίκη της ρωσικής εισβολής.

Στην επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, το δίκιο είναι απερίφραστα με τον ουκρανικό λαό. Αυτό δεν μας εμποδίζει, όμως, να διαπιστώνουμε ότι ο πόλεμος εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της σύγκρουσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, όπου το δίκαιο δεν είναι μόνο με τη Δύση. Είναι δυστυχώς αφελές να προσεγγίζονται οι ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων αποκλειστικά και μόνο μέσα από το πρίσμα του δικαίου και της ηθικής. Ο κόσμος της διεθνούς πολιτικής και πάλι δυστυχώς υπακούει σε άλλους κανόνες.

Οι οπαδοί που επαίρονται ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” ας ανοίξουν τον Θουκυδίδη ή τον Παναγιώτη Κονδύλη. Ειδικά όταν δεν είναι απλοί πολίτες, αλλά βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας. Είναι εξίσου αφελές να νομίζει ένας μικρός παίκτης ότι ταυτιζόμενος απολύτως με έναν συνασπισμό, χωρίς να προτάσσει τα εθνικά του συμφέροντα, θα βγει κερδισμένος. Ο Ελληνισμός έχει πικρή πείρα, η οποία δεν επιτρέπει αυταπάτες και αφέλειες. Οι εγχώριοι “αγανακτισμένοι” προπαγανδιστές δεν έχουν ακούσει ότι “όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια”;

ΥΓ. Ο υπογράφων ανήκει σε εκείνους που πριν από δεκαετίες, πριν ακόμη καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση, συμμετείχε σε διαδηλώσεις με σύνθημα «Ίδια είναι τα αφεντικά, δεξιά και αριστερά» και «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι-Ρώσοι». Ήταν μία μειοψηφία που δεν ξεχνούσε τις επεμβάσεις της Σοβιετικής Ένωσης στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλαβακία και στην Πολωνία. Παρόλα αυτά, τώρα δέχθηκε επιθέσεις ότι είναι κρυπτο-ρωσόφιλος!