Μυρίζουν άσχημα τα σπιτάκια ανακύκλωσης…

Δύσκολα θα αποφύγει τις διώξεις η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά την μεθόδευση της (χθεσινής) Εξεταστικής στη Βουλή για τα… βοσκοτόπια. Η υπερτιμολόγηση του κόστους κατασκευής είναι η πρώτη μέθοδος πλουτισμού των επιτηδείων από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ. Η “Χαλυβουρική”, τα τσιμεντάδικα και η υφαντουργία ήταν τα πρώτα πεδία επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπου εφαρμόστηκε η μέθοδος, έως την εποχή μας, όπου κυριάρχησε στην αιολική και φωτοβολταϊκή ιδιωτική επένδυση, εν μέρει με έξοδα της ΔΕΗ. Ότι θα έφθανε, όμως, η υπερτιμολόγηση μέχρι την ανακύκλωση ευτελών απορριμμάτων – όσο κι αν είναι χρησιμότατη για την προστασία του περιβάλλοντος – δύσκολα θα το φανταζόταν κάποιος ενάρετος. Διότι, το όφελος ήταν μερικές χιλιάδες ευρώ.

Κι όμως, εφαρμόστηκε στην πρώτη τετραετία της Ο.Ε. του Μαξίμου στην εξουσία και απέφερε χιλιάδες ευρώ στους ωφελημένους – κατασκευαστές, υπουργούς και… “βολευτές”, οπως αναφέρει η κοινοτική παραγγελία για Προανακριτική. Το σκάνδαλο της κλοπής συνεχίζεται και επί των ημερών της νέας 4ετίας της Ο.Ε., με την εκμηδένιση της αξίας των ανακυκλούμενων υλικών. Όταν δεν υπήρχαν τα “σπιτάκια” ανακύκλωσης, οι προσκομίζοντες την… δεύτερη ύλη λάμβαναν καλύτερο τίμημα. Η τιμή σήμερα έχει υποδιπλασιαστεί για κουτάκια αλουμινίου, ενώ για πλαστικά μπουκάλια είναι μόλις ένα λεπτό του ευρώ. Η ανακύκλωση, όμως, είναι μία σοβαρή υπόθεση και θα έπρεπε να ενισχυθεί, με αγορανομική ανατίμηση, όχι μόνο στα “σπιτάκια”, αλλά και σε άλλα κέντρα συγκεντρώσεως ογκωδών άχρηστων αντικειμένων. Υπάρχουν “Σραίντερ” (μηχανές συρρικνώσεως), που “καταπίνουν” ακόμη και άχρηστα… αυτοκίνητα, που εγκαταλείπονται στους δημοσίους δρόμους.

Όσον αφορά στις πληρωμές των κατασκευαστών “σπιτιών ανακύκλωσης”, που υπήρξαν οι… εκλεκτοί συνεργοί της Ο.Ε. Μαξίμου, είναι γνωστοί από παραστατικά εις χείρας της Ευρωπαϊκής εισαγγελίας και θα έπρεπε τα υπέρμετρα ποσά να αναζητηθούν, δοθέντος ότι το κόστος κατασκευής είναι γνωστό από συγκριτικά στοιχεία άλλων χωρών. Μάλιστα, επί τη βάσει των διατάξεων περί αδικαιολογήτου πλουτισμού, με παράταση του χρόνου παραγραφής της κλοπής των κοινοτικών κεφαλαίων. Εδώ η Κομισιόν μπορεί να ασκήσει δικαίως πίεση: Όποιος κλέβει κοινοτικούς πόρους να διώκεται επί 20ετία.