Μητσοτάκης-Ανδρουλάκης: Μέχρι που φθάνει η συναίνεση

Παρότι σε παρόμοιες επαφές δεν υπάρχει πρωτόκολλο, η συνάντηση ξεπέρασε τη μία ώρα – μία ώρα και 20 λεπτά κράτησε-, ίσως για να δείξουν και οι δύο ότι δεν περιορίστηκαν στα απολύτως τυπικά. Ήταν μία συνάντηση που άργησε τρία χρόνια και την προκάλεσε ο πρωθυπουργός. Βέβαια μέχρι τώρα ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ προ διετίας μεσολάβησε και η παρακολούθησή του  που δεν άφηνε περιθώριο προσέγγισης. Όπως είναι εμφανές “οι δύο δεν έχουν καλή χημεία”, ωστόσο θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα ότι αυτό δεν θα τους εμποδίσει να συνεννοούνται και ενδεχομένως να συμφωνούν όπως επιβάλλει ο θεσμικός τους ρόλος. 

Καθώς η “συναίνεση” στην συνείδηση της κοινής γνώμης έχει θετική σημασία κανείς δεν θέλει να χρεωθεί το κόστος της άρνησης, παρότι η μεν κυβέρνηση δεν μοιράζεται τον έλεγχο, η δε αντιπολίτευση «δεν μπορεί να είναι συμπολιτευόμενη», όπως επισήμανε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Το Μέγαρο Μαξίμου διέρρευσε ότι “άνοιξε ένας δίαυλος επικοινωνίας”. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πάλι ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ θα λέει τα όχι του και θα συμφωνεί όπου αυτό είναι παραγωγικό.

Κάπως έτσι συμφώνησαν ότι μπορούν να προχωρήσουν η ενιαία αρχή καταναλωτή όπως και η εθνική επιτροπή για το δημογραφικό. Αλλά μέχρι εκεί. Διαφώνησαν για την φορολόγηση των τραπεζών όπως και για τον ΦΠΑ που είναι τρέχοντα ζητήματα αλλά αποκαλύπτουν βαθύτερες διαφορές στην οικονομική διαχείριση. Αμήχανη ήταν η στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης έθεσε το ερώτημα γιατί η ΕΥΠ -της οποίας προΐσταται ο Κυριάκος Μητσοτάκης-, δεν υλοποιεί την απόφαση του ΣτΕ που προβλέπει να τον ενημερώσει για την παρακολούθησή του. 

Διαφωνεί στα μείζονα θέματα ο Ανδρουλάκης

Ισορροπίες φαίνεται να τηρούν στα μείζονα πολιτικά ζητήματα όπως το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, που σύμφωνα και με τους δύο δεν συζητήθηκε. Το ότι το ΠΑΣΟΚ δεν στέργει κοινή πρόταση με τα άλλα κόμματα της κεντροαριστεράς – όπως πχ στο πρόσωπο του Χρήστου Ράμμου – ικανοποιεί το Μαξίμου. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφεύγει τα κοινά μέτωπα απέναντι στην κυβέρνηση για δικούς του λόγους, κυρίως για να μην ταυτιστεί με μία Αριστερά που είναι σε προϊούσα απαξίωση και για να κατοχυρώσει την αυτόνομη και κυρίαρχη θέση του στον ευρύτερο χώρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συμφωνήσει σε ένα πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής εφόσον βέβαια υπάρξει. 

Δεν είναι δίχως σημασία το θέμα του εκλογικού νόμου. Το ΠΑΣΟΚ έχει ζητήσει να αλλάξει η διάταξη που δεν επιτρέπει το εκλογικό μπόνους σε συνασπισμό κομμάτων. Τυπικά αφορά τον συνασπισμό του με το ΚΙΔΗΣΟ, αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο για το ΠΑΣΟΚ. Η πρόταση βλέπει ενδεχομένως σε μία μελλοντική σύμπραξη δυνάμεων της κεντροαριστεράς που θα θέλουν όμως να διατηρήσουν την αυτονομία τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το αποφεύγει προβάλλοντας ότι δεν θα ανοίξει θέμα αλλαγής εκλογικού νόμου που απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία. Από την πλευρά του πάντως έδειξε να επιθυμεί την στήριξη του ΠΑΣΟΚ για την επιστολική ψήφο, αν και άφησε να εννοηθεί ότι θα την περιορίσει στους Έλληνες του εξωτερικού.

Ίσως το “ταγκό για δύο” του Νίκου Ανδρουλάκη να αφορά την συνταγματική αναθεώρηση, όπου η κυβέρνηση θα πρέπει να αποδεχθεί θέσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως η μεταρρύθμιση στον τρόπο επιλογής των δικαστών. Η εκχώρηση του ελέγχου της ηγεσίας της δικαιοσύνης είναι κάτι που σε καμία περίπτωση θα έδινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην αρχή της θητείας του, αλλά ίσως κάνει την υποχώρηση στο τέλος. Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει το “οκ” του ΠΑΣΟΚ για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. 

Δεν είναι δίχως σημασία ότι ενώ ο περισσότερος χρόνος από τα 80 λεπτά αφιερώθηκε στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οι δύο πλευρές δεν έκαναν καμία διαρροή για το περιεχόμενο. Κυρίως για το εάν ετέθη το ερώτημα μέχρι που θα προχωρήσει η κυβέρνηση τον διάλογο με την Τουρκία και εάν το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει έστω με τις γνωστές αντιπολιτευτικές επιφυλάξεις. Από το ΠΑΣΟΚ σημειώνουν ότι «δεν θα εργαλειοποιήσουν τα εθνικά θέματα όπως έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης» και ως εκ τούτου ότι είναι θετικοί στην περαιτέρω προσέγγιση με την Τουρκία. Φυσικά πάντα με τις κόκκινες γραμμές.

Εν τελεί από την συνάντηση, σε μία πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον, ο καθένας πήρε αυτό που ήθελε. Ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης ότι δεν θα έχει απέναντι του έναν “πράσινο ΣΥΡΙΖΑ” στην φάση μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ κερδίζει έδαφος. Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης ότι είναι ο βασικός αντίπαλος και μελλοντικός διεκδικητής. Εν τέλει ότι θα αποτελούν τους δύο πόλους του αναδυόμενοι νέου δικομματισμού.