Μόνη βιώσιμη διέξοδος η προσφυγή στον λαό

Τέτοια γεγονότα, ξεκινώντας από μια συνταρακτική τραγωδία (Τέμπη), που έχουν στον πυρήνα τους μια διαρκή, αδυσώπητη κριτική απέναντι στην κυβέρνηση της συγκάλυψης και των σκοπιμοτήτων επιβίωσης της, με πολλές, εμφανείς και ωμές συνδέσεις με το σύνολο της κυβερνητικής της πολιτικής, είναι από τη φύση τους γεγονότα καταλυτικής πολιτικής σημασίας. Με εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό δύο φορές μέσα σ’ ένα μήνα, με τη συμμετοχή να ξεπερνά κάθε όριο και την οργή να ανεβαίνει!

Με ποσοστά τεράστια στις δυναμικές ηλικίες (από 18-40 ετών) ύψους 75% να απορρίπτουν την κυβέρνηση! Με αρνητική τοποθέτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας (της τάξεως του 70+%) όχι μόνο για τα καυτά ζητήματα που την συνθλίβουν (ακρίβεια, εγκληματικότητα, ενέργεια κλπ) αλλά και απέναντι σε όλους τους θεσμούς (συμπεριλαμβανομένης πλέον και της Δικαιοσύνης). Θα σημειώσω κάτι που θεωρώ κρίσιμο για το κύρος του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Πολύ ψηλά στις ειδήσεις και με την ανάλογη κριτική, πρόβαλλαν με θαυμασμό σε όλον τον κόσμο τα τεράστια αντικυβερνητικά συλλαλητήρια: Το Reuters, το BBC, το Associated Press, το CNN, το ANSA, η Deutsche Welle,το Bloomberg, το Al Jazeera, η Τhe New York Times, η The Washington Post, ο Guardian, η Le Mond, η Liberation!

Δεν μπορεί κανείς στοιχειωδώς πολιτικά σκεπτόμενος να μην αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια κατάσταση που παρήγαγε η κυβέρνηση με ό,τι έπραξε και με ό,τι πράττει όχι μόνο για τα Τέμπη, αλλά σχεδόν σε όλους τους τομείς που επηρεάζουν την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Μια κατάσταση που επιζητά εκ βάθρων λύσεις και ότι η καθυστέρηση πολιτικής λύσης-διεξόδου θα την μεταβάλλει σε καταιγίδα. Ο Ελληνικός Λαός στάθηκε με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ μεγαλόθυμος. Παρά το βαρύ πένθος του και τους απροκάλυπτους χειρισμούς συγκάλυψης για την τραγωδία των Τεμπών, τον Ιούνιο του 2023 του έδωσε 40,8% και τον έφερε πάλι στην κυβέρνηση.

Τα Τέμπη δεν ξεχάστηκαν

Κι εκείνος και οι κυβερνητικοί ακολούθησαν το δικό τους δρόμο, τις δικές τους γραμμές που δεν ανταμώνονταν πραγματικά, σχεδόν πουθενά με τον Λαό και τις ανάγκες του. Οι υποσχέσεις της Άνοιξης 2023 ήταν “τακτικές εκτόνωσης”. Στην πραγματικότητα πίστευαν ότι τα Τέμπη θα ξεχαστούν. Μερικοί μάλιστα έκαναν ασυγχώρητους παράλληλους συνειρμούς ότι όλα θα υποχωρούσαν όπως και για το Μάτι, ενώ θρασύτεροι μίλησαν και για δικαίωση στις Σέρρες με την εκλογή του Κώστα Καραμανλή!

Τώρα, αφού έπαιξαν χωρίς αποτέλεσμα και το εκφοβιστικό χαρτί της αποσταθεροποίησης (φέρνοντας μάλιστα με τη μαζικότητα και αποφασιστικότητα των συγκεντρώσεων τα αντίθετα αποτελέσματα), η μόνη εναπομείνασα, τελευταία οπισθοφυλακή τους είναι ο κοινοβουλευτικός συσχετισμός των 155-156 εδρών χωρίς όμως κοινωνική-εκλογική αντιστοίχιση και, κυρίως, χωρίς κοινωνική αποδοχή! Ορισμένοι – κυβερνητικοί, αλλά και οι “κυβερνητικά στρατευμένοι” δημοσιολογούντες και τα αργυρώνητα ΜΜΕ – καθώς προετοιμάζεται το κοινοβουλευτικό σκηνικό της πρότασης μομφής, μιλούν για επανεκκίνηση!

Ποια επανεκκίνηση και με ποιο περιεχόμενο, με ποια αποθέματα εμπιστοσύνης, με ποια νομιμοποίηση, με ποια κυβερνητικά στελέχη κύρους και αναστήματος; Ας είμαστε αντικειμενικοί, τίποτε από όλα αυτά δεν διαθέτει πλέον ο Μητσοτάκης. Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν τα στοιχεία αυτά στην απαραίτητη ποιότητα και ποσότητα ώστε να υπάρξει και να δράσει κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά από όλα αυτά και μέσα στο υπεραπαιτητικό και σκληρό νέο περιβάλλον – εσωτερικό, ευρωπαϊκό και διεθνές.

Η ΝΔ έχασε και την ευκαιρία να αλλάξει ηγεσία εν πλω, όπως οι Συντηρητικοί στη Βρετανία. Ενώ η δυνατότητα στήριξης της, με δάνεια από την Ακροδεξιά, μπορεί να συμβεί ως πιθανότητα μόνο μετά από νέες βουλευτικές εκλογές, οπότε ανάλογα μπορεί να τεθεί και το θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας. Ο Μητσοτάκης έχει το τέλος που προετοίμαζε! Τα καρτέλ της ενέργειας, των τραπεζών, των τροφίμων, η χαοτική διεύρυνση των ανισοτήτων, η ασθενική παραγωγή, η επενδυτική αδυναμία, η αποσύνθεση των περιφερειών και τα ελλείμματα (δημόσιο και νέο ιδιωτικό), η απίσχναση της αγοραστικής δύναμης της κοινωνικής πλειοψηφίας, η καταρράκωση των θεσμών (Δικαιοσύνης, ανεξάρτητων αρχών), η θεαματική αποδυνάμωση των εισοδημάτων, η στεγαστική κρίση, η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, της υγείας και των δομών κοινωνικής συνοχής, όλα αυτά καταδείχνουν τα καταγεγραμμένα, με νούμερα και στοιχεία, αρνητικά αποτελέσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων

Το Μαξίμου για την αρνητική εξέλιξη σ’ όλους αυτούς τους τομείς αποτέλεσε κέντρο διοίκησης! Τίποτα δεν μπορεί τώρα να αλλάξει, τίποτα δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν! Η κοινωνία, πλέον, το γνωρίζει! Και οι ίδιοι στην πραγματικότητα δεν εννοούν καμία επανεκκίνηση, την εξουσία τους θέλουν να διασώσουν. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δημιουργούσαν μέσα από τα ευρήματα των ποσοστών για τα κόμματα κυρίως της μείζονος αντιπολίτευσης ένα ανάχωμα που άκουγε στο ερώτημα: “Και ποιος θα έρθει;”. Εννοώντας έμμεσα πλην ξεκάθαρα ότι ο Μητσοτάκης είναι η μόνη βιώσιμη λύση! Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στις ευρωεκλογές είχαν και πάλι μια αστοχία στις προβλέψεις τους της τάξεως του 7-9 μονάδων! Με ξεκάθαρη την πριμοδότηση της ΝΔ!

Μολονότι στη μέση συνείδηση είναι καταγεγραμμένες οι μεγάλες αστοχίες των εταιρειών δημοσκόπησης, ωστόσο με τα ποσοστά που παρουσιάζουν, συνεπικουρούμενες κι από το χρηματοδοτούμενο φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό περιβάλλον, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη για την αποδοχή του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του, καθώς και της ΝΔ. Στην πράξη, δηλαδή, ενώ ο Μητσοτάκης και η ΝΔ χάνουν με θεαματικό τρόπο την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων με τα προβαλλόμενα ποσοστά κατασκευάζουν ανάχωμα διάσωσης του Μητσοτάκη. Ας μην ξεχνούμε ότι ακόμα και με το 40,8% του Ιουνίου 2023, στην πραγματικότητα η ΝΔ είχε το 17%, διότι υπήρξε η τεράστια αποχή του 57%!

Οι επόμενες δημοσκοπήσεις, λόγω των θυελλωδών εξελίξεων και για να είναι πιο αληθοφανείς, θα δώσουν άλλη εικόνα. Το συμπέρασμα για μια ακόμα φορά είναι ότι οι εξελίξεις, τα διακυβεύματα και προτάγματα είναι πολιτικές υποθέσεις και ζητούμενα, κι όχι δημοσκοπικά ή επικοινωνιακά. Αυτή η κατάσταση, όμως, έχει πολλά και βαθιά μηνύματα και για τις πολιτικές δυνάμεις που συμπαρατάσσονται με το συγκλονιστικό κίνημα για δικαιοσύνη. Διευκρινίζοντας ότι η συμπυκνωμένη και απλωμένη αυτή δύναμη μέσα στην κοινωνία και γεωγραφικά δεν μπορεί –και δεν πρέπει– ούτε να υποτιμηθεί, ούτε να πλαστογραφηθεί, ούτε να φαλκιδευτεί. Σχετίζονται με την ανατροπή των τρεχουσών πολιτικών. Και υποδεικνύουν την αντικατάστασή τους, μέσω ενός ριζοσπαστικού μετασχηματισμού, στην υιοθέτηση μιας στρατηγικής δομικής (κι όχι μιας οριακής-συνδικαλιστικής αντιπολίτευσης) και ενός νέου σχεδίου για την Πατρίδα και την Κοινωνία.

Αντιπολίτευση και προσφυγή στον λαό

Δεν πρόκειται για συνθήματα. Χρειαζόμαστε ένα ενιαίο, συγκροτημένο και ρεαλιστικό Εθνικό Σχέδιο, ένα Πρόγραμμα Αλλαγής. Μέσα από μια τέτοια ευρεία και ελπιδοφόρα οπτική μπορούν να μετασχηματισθούν θετικά και αντιλήψεις με οριακές πρακτικές διαμαρτυρίας και μόνον, εντάσσοντας κάθε αγωνιζόμενο στην προοπτική συνολικότερης δικαίωσης αυτού του Κινήματος. Υπάρχουν και απόψεις που εισηγούνται μεταβατική Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης π.χ. διετούς θητείας. Αν μιλάμε για κυβέρνηση πολιτική και όχι τεχνοκρατών τότε είναι μάλλον αδύνατον να συμβεί στις παρούσες συνθήκες.

Η διαδικασία για να προκύψει μια τέτοια κυβέρνηση είναι αρκετά περίπλοκη, και προϋποθέτει παραίτηση κάθε κόμματος από τη διεκδίκηση της κυβέρνησης και αρχηγού κόμματος από την πρωθυπουργία, ξεκινώντας από τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Η επόμενη φάση αποτελεί επίσης σύνθετο και δύσκολο πρόβλημα: το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού και η σύνθεση της κυβέρνησης, καθώς και το κυβερνητικό πρόγραμμα. Η δε αμφισβήτηση εύκολα και γρήγορα μπορεί να ενσκήψει, με αφορμή πολιτικές που η κυβέρνηση εθνικής ανάγκης χωρίς λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση θα ασκεί.

Σε κάθε περίπτωση, η έξοδος από τη σημερινή ζοφερή κατάσταση, δεν μπορεί παρά να είναι μία και μόνη: προσφυγή στο Λαό. Μόνον ο Λαός μπορεί να δώσει λύση, που θα γίνει σεβαστή και μπορεί να διαμορφώσει όρους για νέα πορεία. Αυτή πρέπει να είναι και η καθαρή κατεύθυνση της αντιπολίτευσης: προσφυγή στη βούληση του Λαού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το κίνημα για δικαιοσύνη, που απλώθηκε σε όλη τη χώρα ανέβασε στο προσκήνιο τον στόχο που οφείλει να διαβάσει και να προβάλλει αποφασιστικά η αντιπολίτευση και ο κάθε συμπολίτης μας: Εκλογές, τώρα!