Μπορεί η εκλογή Ανδρουλάκη να επανεκκινήσει το ΠΑΣΟΚ;

Οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ για την ανάδειξη του νέου προέδρου ανέδειξαν συγχρόνως και την ύπαρξη ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος χιλιάδων πολιτών για μια επανεκκίνηση του ΠΑΣΟΚ, από την οποία ελπίζουν ότι θα επαναληφθεί το “θαύμα” που βιώσαμε με την γέννησή του. Η ελπίδα είναι η τελευταία που πεθαίνει και ευτυχώς! Στην προκειμένη περίπτωση αυτή, η έξαρση της ελπίδας είναι και δικαιολογημένη, μέχρι σε ένα βαθμό.

Αυτό, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει τις συνέπειες της αποτυχίας του. Kύρια συνέπειά του είναι η διχόνοια που καλπάζει στο εσωτερικό του, καθώς και το ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του, που τον εγκατέλειψε οριστικά, δεν ξεχνά την εξαπάτηση που του επιφύλασσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν κυβερνούσε. Πέρα από το ότι ένα μεγαλύτερο κομμάτι των “οπαδών” του θα επιστρέψει ή θα μετακομίσει στο ΠΑΣΟΚ, εάν η νέα ηγεσία του δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.

Αυτό ισχύει και για πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που έχουν μετακομίσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος, με την πολιτική του ξαλάφρωσε το παραδοσιακό διχαστικό τείχος, αποτελούμενο από Δεξιά-Αντιδεξιά χαρακώματα και από εμπόδια του παρελθόντος, ανοίγοντας την πόρτα και προς κεντρογενείς ψηφοφόρους. Οι πρώτες δηλώσεις του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, σε ό,τι αφορά στα σοβαρά ζητήματα που θα επιχειρήσει να αντιμετωπίσει, δεν ξεπερνούν το περίβλημα των γενικών καλών προθέσεών του και για το λόγο αυτό δεν αποτελούν βάση για εξαγωγή συμπερασμάτων.

Κι’ αυτό γιατί τέτοιες δηλώσεις ακούσαμε και στο παρελθόν, μόνο που τα παραγόμενα αποτελέσματα δεν ανταποκρίνονταν στο νόημα των αρχικών διακηρύξεων. Ενθυμούμαι τις δηλώσεις της Φώφης Γεννηματά, αμέσως μετά την εκλογή της ως προέδρου του ΚΙΝΑΛ και πιο συγκεκριμένα τη δήλωση «τέρμα στα φέουδα και τις κλίκες». Άριστη η πρόθεσή της, μόνον που έμεινε απλώς μια άριστη πρόθεση.

Ορισμένα κρίσιμα ζητήματα

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με μερικά συγκεκριμένα αλλά σημαντικά ζητήματα που περιμένουν την κατάλληλη αντιμετώπιση που θα εγγυηθεί μια επανεκκίνηση με μέλλον. Ο νέος πρόεδρος μας υπόσχεται ότι οι αποφάσεις το Κινήματος θα έχουν συλλογικό χαρακτήρα, κάτι που ακούγεται ωραία, αλλά θα συμβαίνει και πως;

Τι ρόλο θα έχει η Τοπική Οργάνωση (ΤΟ) του ΠΑΣΟΚ; Θα είναι η Τοπική Οργάνωση το κατ’ εξοχήν όργανο που θα χαράσσει το πρόγραμμα του Κινήματος στην περιοχή του; Θα εκλείψει η διαπλοκή στο εσωτερικό του κινήματος, δηλαδή οι ομάδες και οι ομαδούλες, τα φέουδα και οι κλίκες, που συνεχώς λοξοδρομούν τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε αλλού από εκεί που στοχεύουμε; Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα γιατί αυτή η διαπλοκή εξαπλώνεται και εκτός του Κινήματος, με αποτέλεσμα στη συνέχεια το Κίνημα να ενσωματώνεται στο κατεστημένο.

Κατά τη διάρκεια του ΠΑΚ στο 11μελές Εθνικό Συμβούλιο άκουγα τον Αντρέα Παπανδρέου να μνημονεύει συνεχώς αυτόν τον κίνδυνο, από τον οποίο τελικά δεν γλύτωσε. Tα αναφέρω αυτά τα ζητήματα γιατί άρχισε και φουντώνει η κουβέντα για τους ανθρώπους του προέδρου. Αυτό είναι το πρώτο σημάδι δημιουργίας φέουδων, απ’ όπου ξεκινάει η ανάπτυξη της διαπλοκής και φτάνει στα πέρατα.

Οι φίλοι του προέδρου εμφανίζονται στην πρώτη γραμμή των VIP της καρέκλας! Αλλά καλό είναι να έχει στο μυαλό του ο νέος πρόεδρος ότι οι φίλοι στην πολιτική ενδιαφέρονται, κυρίως, για την καρέκλα του και λιγότερο γι’ αυτόν. Στα αγγλικά αυτό τον μνημονεύουν και ως «The leader does not know who is with him or after him»!

Τι έχει ανάγκη ο νέος πρόεδρος

Ο νέος πρόεδρος έχει ανάγκη από τους καλύτερους ειδικούς, χωρίς όμως δικαιώματα σε καρέκλες εξουσίας, για να τον συμβουλεύουν με τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους ως προς του πως, δηλαδή, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο θα επιλύονται τα δύσκολα προβλήματα της ανάπτυξης τα οποία έχουν σχέση με την παιδεία και την υγεία, την ασφάλεια και που όλα μαζί καθορίζουν την πορεία ενός κοινωνικού κράτους, όπου ευδαιμονούν όλοι οι πολίτες. Όχι από επαγγελματίες πολιτικούς που το μόνο που τους απασχολεί είναι η ανανέωση της θητείας τους, κάτι που τους οδηγεί σε κάθε μορφή διαπλοκής.

Το Κίνημα πρέπει να βασίσει την αύξηση της επιρροής του με την πρόταση προς το λαό ενός αξιόπιστου και βιώσιμου προγράμματος και όχι στις αντιδεξιές κορώνες, ανταγωνιζόμενο μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι πολιτικές διαιωνίζουν τον διχασμό. Η αυτονομία του ΠΑΣΟΚ δεν εξασφαλίζεται με διακηρύξεις, αλλά με το πρόγραμμά του. Αυτό θα εξασφαλίσει, μαζί με κάποια άλλα χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ, την αύξηση της επιρροής του κινήματος. Ένα λεπτομερές πρόγραμμα που θα εκπονήσουν τα μέλη του και το οποίο θα πρέπει να περιέχει τους τρόπους επίλυσης των προβλημάτων, όπως καταγράφονται από τους ίδιους πολίτες που καθημερινά είναι αντιμέτωποι με αυτά.

Από την άλλη μεριά σε μια δημοκρατία οι συνεργασίες συνεπάγονται, αλλιώς οδηγούμαστε με τα γνωστά εκλογικά συστήματα σε ολιγαρχικά μορφώματα, όπου η καρέκλα της εξουσίας μπορεί να προκύψει και σε αυτοαναγορευόμενους δημοκράτες και προοδευτικούς, που στη συνέχεια εφαρμόζουν μόνο δεξιές πολιτικές. Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ τα λέει όλα, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος την τυφλή αντιδεξιά πολιτική, αγνοώντας ακόμα και τον δάσκαλό του Μαρξ που έλεγε ότι “δεν είναι όλα τα του καπιταλισμού κακά”.

Αυτή τη φορά τα παραπάνω τα ανακοινώνω δημοσίως και μέσω της δημοσίευσης επιδιώκω να φτάσουν στα μάτια και τα αυτιά των κρατούντων την κομματική εξουσία, αλλά και για να φτάσουν με τον τρόπο αυτό και σε αυτούς που οι ελπίδες τους για μία νέα σελίδα δικαιολογημένα εκτοξεύτηκε στα ύψη. Θα πρέπει δε να γνωρίζουν και οι δυο πλευρές πως υπάρχει τρόπος τα παραπάνω να βρουν το δρόμο της επίλυσής τους. Προς το νέο πρόεδρο, μαζί με τα συγχαρητήρια μου για την εκλογή του, στέλνω επίσης και τις ευχές μου για επιτυχία στο έργο του.