Να πάρει η ελληνική Αριστερά μαθήματα από τη Γαλλία

Vive la France! Φως! Μιλάμε για τη Γαλλία, δεν πήγαν για μπάνιο και έκαναν το καθήκον τους. Πήγαν στις κάλπες συν γυναιξί και τέκνοις, με μεγαλύτερη συμμετοχή από το 1981. Το ποσοστό συμμετοχής ξεπέρασε το 66,63%! Συνασπίστηκε η Αριστερά μέσα σε λίγες ημέρες, χωρίς τα θλιβερά “εγώ” των ανθρώπων της, χωρίς όρους, και τόσα άλλα. Συνασπίστηκαν πέντε κόμματα από το χώρο της Αριστεράς και της Οικολογίας, εναντίον της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Η συνεργασία αυτή των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου απέδωσε.

Πολιτικός αγώνας για την εργατική τάξη, για τους φτωχούς, και να μπει ένα φρένο στις τόσες κοινωνικές ανισότητες. «Οι σιταποθήκες ήταν γεμάτες και τα παιδιά των φτωχών μεγάλωναν ραχιτικά…» γράφει ο Τζον Στάινμπεκ στα Σταφύλια της Οργής. Και όχι αγώνας για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σου πίνουν το αίμα σαν γρανίτα.

Αριστερά της πολιτικής σκέψης που είναι έτη φωτός μπροστά, επειδή βλέπει και αφουγκράζεται την κοινωνία (και σαφώς, μακριά από τους σακατεμένους Έλληνες, δήθεν αριστερούς πολιτικούς των Βαλκανίων και τις πρακτικές τους ως πεφυσιωμένοι διάνοι, που φαίνονται καθαρά και στον πόλεμο φθοράς/φθόνο κατά του ομογενή Κασσελάκη). Είναι νίκη του Ζαν-Λυκ Μελανσόν με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), αλλά και του Εμμανουέλ Μακρόν μετά από “εφτά χρόνια”. Ενός Μακρόν που βρέθηκε επί ξύλου κρεμάμενος λόγω της απόφασής του να οδηγήσει τη Γαλλία σε εκλογές, μετά την ήττα του κόμματός του στις ευρωεκλογές, μα τελικά, οι εθνικές εκλογές όπως δείχνει ο δεύτερος γύρος δεν ήταν και τόσο μοιραίο λάθος.

Ίσως, δεν ήθελε να κυβερνάει με προεδρικά διατάγματα για τα επόμενα τρία χρόνια. Ο Εθνικός Συναγερμός (RN) της Μαρίν Λεπέν ηττήθηκε. Μιας Λεπέν, που η μισαλλοδοξία τρέχει στο αίμα της και η ίδια βλέπει με καλό μάτι τον αυταρχικό Πούτιν, τον σελέμπριτι Τραμπ, αλλά και τον “Βίκτωρα του Δούναβη”. Το κόμμα της στηρίζεται και από πολλούς φτωχούς που τα έχουν χαμένα μέσα στον καπιταλισμό. Φτωχούς που ψηφίζουν όμως και με τα δύο χέρια “the billionaire class” που τους πατάει στον λαιμό!

Η Γαλλία ως παράδειγμα

Χαρά δίνει η Γαλλία. Merci! Ιστορικοπολιτικό σήμερα, είναι, το μάθημα της χώρας της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789 σε όλους, και σε Ευρώπη και σε Αμερική. Ένα μάθημα που εμπεριέχει φινέτσα, ευφυΐα, ανατροπή, “την πολιτική ως χαρά”, και, το γεγονός ότι η οικονομική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να υποχωρήσει, να ηττηθεί. Σεβασμός και μόνο στον γαλλικό λαό! Πολίτες έτοιμοι να βγουν στους δρόμους και να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους!

Ναι, μπορεί η Γαλλία να κάνει ένα βήμα στο άγνωστο, μα μόνο έτσι θα έρθει η πρόοδος. Στο άγνωστο, εφόσον κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει πάνω από 289 έδρες σε σύνολο 577 εδρών στην Εθνοσυνέλευση. Μπορεί το κοινοβούλιο να είναι βαθιά διχασμένο, μπορεί η Γαλλία να οδηγηθεί σε πολιτικό αδιέξοδο, αλλά, η Αριστερά και η κοινωνία των πολιτών θα μπορέσει να δει τον εαυτό της ως ένα συμπαγές σώμα. Και αυτό είναι το μεγάλο μάθημα που μπορεί να δώσει και σε άλλες κοινωνίες που θα τολμήσουν το ίδιο.

Μακάρι και η Ελλάδα να πάρει το μάθημα αυτό από το Παρίσι.