Ο άνθρωπος, οι λαοί και η Ευρώπη στις Συμπληγάδες

Από τη μία η Σκύλλα, από την άλλη η Χάρυβδη. Από τη μία ο Ορθόδοξος τσάρος και από την άλλη ο Δημοκρατικός πλανητάρχης. Και στη μέση μια Ενωμένη υποτίθεται Ευρώπη σε Συμπληγάδες, το κεκτημένο της οποίας χάθηκε κάπου στη μετάφραση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οι δε λαοί της βρίσκονται ένα βήμα πριν την φτωχοποίηση και τη συρρίκνωση της ίδιας της δημοκρατίας.

Και ξαφνικά (αναλογιζόμενοι το πέρας των αιώνων) η Γηραιά Ήπειρος, που πήρε το όνομά της από την θυγατέρα του Φοίνικα ή του Αγήνορα –εάν θέλετε– με την ζηλευτή ομορφιά που μάγεψε ακόμα και τον Δία, η Ευρώπη των πολιτισμών, των γραμμάτων και των τεχνών, ο τόπος εκείνος που κάθε πρόσφυγας παλεύει για να ζήσει, που κάθε γωνιά του είναι ποτισμένη με αγιασμένο αίμα στο βάθος των χιλιετιών και όμως… Η Ευρώπη και οι λαοί της, διοικούμενοι από ένα τσούρμο απολίτικων τεχνοκρατών, βρίσκονται ένα βήμα πριν τον γκρεμό.

Βέβαια, τα σημάδια της διαφαινόμενης κατάληξης ήταν από νωρίς διακριτά και οι οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης τα είχαν θίξει ευθύς εξ αρχής. Ότι θα φτάναμε, όμως, τόσο σύντομα στο οικονομικό αδιέξοδο, λόγω ακριβώς των εξαρτήσεων που δημιούργησαν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών ελίτ, κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα ότι είχε προβλεφθεί ακόμα και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές.

Η Ευρώπη σε Συμπληγάδες

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο και αποτυπώνεται στο λεγόμενο καλάθι της νοικοκυράς και στους λογαριασμούς κάθε ευρωπαϊκού σπιτιού, ή αυτό βρίσκεται στο Βερολίνο, ή στο Παρίσι, ή στα Πετράλωνα της Αθήνας. Κι αυτό βεβαίως δεν αποτελεί δικαιολογία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία έχει ως αποστολή –πέραν όλων των άλλων– και τη διαφύλαξη των ελληνικών συνόρων από τον τουρκικό επεκτατικό τυχοδιωκτισμό.

Αυτά που ζούμε πρέπει να αποτελέσουν λόγο για την ανατροπή της διαμορφωθείσας κατάστασης, μέσα από την επανάκτηση του δημοκρατικά νομιμοποιημένου ρόλου που οφείλει να παίζει κάθε εθνική κυβέρνηση ξεχωριστά μέσα στην ΕΕ. Κι αν αυτό δεν εμπεδωθεί και δεν γίνει κατορθωτό, κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να εκτιμήσει πόσο ακόμα θα αντέξει η Ευρώπη.

Γιατί, ακόμα κι αν γλυτώσει από την Σκύλλα και την Χάρυβδη, σειρά θα έχουν τα Θρινακία και όλοι θα έπρεπε να θυμόμαστε πολύ καλά τί συνέβη στο πλήρωμα του Οδυσσέα, για να καταλήξει ο ίδιος ναυαγός στην Ωγυγία και ολομόναχος στην αγκαλιά της Καλυψούς! Κι αν όπου Καλυψώ, βάλουμε στην εξίσωση την Κίνα, αντιλαμβάνεστε τί περιμένει τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Γιατί, τέλος –κι αυτό είναι το σημαντικότερο όλων– πέρα και πάνω από κάθε γεωπολιτική και γεωστρατηγική, υπάρχει ο ίδιος ο άνθρωπος. Όσο κι αν αυτό ακούγεται μπανάλ, παραμένει κορυφαία αλήθεια. Η αξία του ανθρώπου είναι υπεράνω πάσης εξουσίας, γιατί πολύ απλά απέναντι στο θάνατο ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα όλοι ίσοι…