Ο απόηχος της Συνόδου Κορυφής – Το παράδοξο του ικανοποιημένου Μητσοτάκη

Η κυβέρνηση δια στόματος πρωθυπουργού δήλωσε “απολύτως ικανοποιημένη” από τα όσα διαμείφθηκαν στη Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Πόσο, όμως, ανταποκρίνεται στα πράγματα αυτή η δήλωση ικανοποίησης;

Στη Σύνοδο Κορυφής, δυστυχώς, η πλήρης ισοπέδωσή μας στις απροκάλυπτα πια εχθρικές διαθέσεις εναντίον μας της κυρίας Μέρκελ, έφθασε μέχρι του εθνικά ανεπίτρεπτου σημείου να μας πείσει να μη συμπορευθούμε με την Κύπρο, στο θέμα των κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας. Η Κύπρος απαιτούσε το αυτονόητο δηλαδή την επιβολή κυρώσεων, όχι μόνο εναντίον της Λευκορωσίας, αλλά και εναντίον της Τουρκίας για τα σημεία και τέρατα, που επί μήνες χαλκεύει εναντίον μας.

Ουσιαστικά, λοιπόν, με την αδιανόητη αυτή επιλογή μας, εμείς οι ίδιοι παραιτηθήκαμε από την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, για να μην δυσαρεστηθεί η κυρία Μέρκελ. Και αυτές οι επιλογές μας συμπίπτουν με τους διθυραμβικούς επαίνους της καγκελαρίας, για τα τουρκικά δρώμενα, στα οποία κυρίως περιλαμβάνονται και οι βάρβαρες παραβιάσεις της εθνικής μας κυριαρχίας, ημών και των αδελφών Κυπρίων. Υποθέτω, ότι με το ίδιο σκεπτικό εθνικού αποπροσανατολισμού, η κυβέρνησή μας έκρινε ότι η χώρα μας θα πρέπει να τεθεί στο πλευρό των Αζέρων, που είναι Τούρκοι, και όχι των Αρμενίων, που είναι ομόθρησκοι και ανέκαθεν σύμμαχοί μας.

Έτσι, λοιπόν, οι απολύτως επιβαλλόμενες κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας αποφεύχθηκαν, με τις δικές μας ευλογίες, και αποδείχθηκε περίτρανα αυτό που ήταν από την αρχή ξεκάθαρο και που επισημάνθηκε από αρκετούς ανάμεσά μας. Ότι δηλαδή η “αποκλιμάκωση” των τουρκικών παραβιάσεων, ήταν μια έξυπνα στημένη συνωμοσία εναντίον μας, με τις ευλογίες βέβαια της ΕΕ, και με στόχο να ξεχαστούν οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Και στη συνέχεια να στρωθεί ο γλιστερός δρόμος που οδηγεί σε “διάλογο” και σε “διαπραγματεύσεις”.

Να έρθουμε και στον “διάλογο”, προς τον οποίο μας σέρνει η ΕΕ, και να υπενθυμίσω ότι εμείς, μέχρι πριν από λίγο, επαναλαμβάναμε μονότονα, τόσο που ήρθαν στη θύμησή μου τα παλιά γραμμόφωνα, ότι θα πάμε σε “διαπραγματεύσεις μόνο για την υφαλοκρηπίδα”. Το πίστευαν άραγε οι κυβερνητικοί, όταν το υποστήριζαν με τέτοια ζέση;

Γη και ύδωρ από Γαλλία

Στο μεταξύ, και σε όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα η Γαλλία, τα συμφέροντα της οποίας συμπίπτουν με τα δικά μας, επιχείρησε να μας προσφέρει περίπου γη και ύδωρ, που θα μπορούσε κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να σημάνει τη σωτηρία μας. Παρότι δεν έγιναν αρκούντως γνωστές οι λεπτομέρειες αυτών των σημαντικών γαλλικών προσφορών, πιστεύω ωστόσο ότι μπορούν να στηρίξουν την εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων. Αυτά οδηγούν στην επιλογή μας να παραμείνουμε σε απόσταση ασφαλείας από τη φίλη Γαλλία, και δέσμιοι της κυρίας Μέρκελ.

Στην κυρία Μέρκελ, εξάλλου, εκχωρήσαμε και το δικαίωμα να αποφασίσει στη θέση μας, αν τα Ραφάλ που χρειαζόμαστε θα παραγγελθούν στη Γερμανία ή στην Ολλανδία. Οπωσδήποτε, όμως, όχι στη Γαλλία, στην οποία, έχουμε περίπου γυρίσει την πλάτη. Είναι, όμως σαφές ότι με τις επιλογές μας αυτές παραιτηθήκαμε από τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε υπέρ ημών τη διαφοροποίηση συμφερόντων, στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία. Και ακόμη δεν συμπράξαμε με τη Γαλλία στην προσπάθειά της να πείσει την Αμερική ότι η αδιαφορία της για όσα συμβαίνουν σε Αιγαίο-Μεσόγειο ενισχύουν τις πιθανότητες της Κίνας να κυριαρχήσει στην περιοχή.

Και ενώ η επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας μεταβλήθηκε σε αόριστη απειλή, που παραπέμφθηκε στις καλένδες, πριν αλέκτωρ λαλήσει….το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας ανήγγειλε ότι στις «διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα θα τεθούν όλα» διότι «η Τουρκία τα θέλει όλα». Και η Ελλάδα, απροετοίμαστη, χαοτική, χωρίς σχέδιο και χωρίς απαιτήσεις, με αποκλειστικό προσανατολισμό το δυτικό/ευρωπαϊκό άρμα, που από καιρό έχει καταστεί γερμανικό, οδεύει προς σίγουρη καταστροφή.

Διαπραγματεύσεις Μητσοτάκη με Τουρκία;

Παρότι αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι για την Ελλάδα ζήτημα εθνικής επιβίωσης, όλα δείχνουν ότι παίζεται ένα άκομψο “κρυφτούλι” στην πλάτη του ελληνικού λαού. Και τούτο, πρώτον διότι η κυβέρνησή μας, τις τελευταίες ημέρες αποσύρει, διακριτικά, στρατεύματα από νησιά και Έβρο, με τη δικαιολογία ότι το υλικό τους είναι πεπαλαιωμένο. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, αυτή η απόσυρση έχει επιτακτικά ζητηθεί από την Τουρκία, αλλά και από την κυρία Μέρκελ. Και δεύτερον, ο ελληνικός λαός πληροφορείται από το ΝΑΤΟ ότι η κυβέρνησή του διεξάγει μυστικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, χωρίς και να έχει επίσημη πληροφόρηση σχετικά με το περιεχόμενό τους.

Αυτές οι διαπραγματεύσεις, που ήδη άρχισαν, θα έχουν ως διαιτησία τη Γερμανία (η οποία θα έπρεπε να έχει ασυζητητί εξαιρεθεί ως απροκάλυπτα μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας και εναντίον της Ελλάδας), και ως αντικείμενο “όλα όσα επιθυμούν οι Τούρκοι” από εμάς, με μηδενικές διεκδικήσεις εκ μέρους μας. Διότι εμείς, αν και θεωρητικά έχουμε πολλές και βάσιμες απαιτήσεις από την Τουρκία, δεν τολμούμε ούτε να τις ψελλίσουμε. Αντιθέτως, οι Τούρκοι ουδόλως απέκρυψαν τις επεκτατικές τους ορέξεις, όλους αυτούς τους τελευταίους μήνες των κλιμακούμενων παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά αντιθέτως τις καθιστούν ολοένα και πιο συγκεκριμένες, εντάσσοντάς τες στο ευρύ πλαίσιο της «γαλάζιας πατρίδας».

Συνεπώς είναι άξιον απορίας, με τις παρούσες συνθήκες, τι ακριβώς ελπίζει ότι θα επιτύχει η χώρα μας, αποδεχόμενη τη λαιμητόμο του “διαλόγου” με τους Τούρκους, αλλά και γιατί τον αποδέχεται. Γιατί δηλαδή συναινεί στην αυτοκτονία της. Εκ των πραγμάτων, δύο φαίνεται να είναι οι εκβάσεις αυτής της συναίνεσης της Ελλάδας να διαπραγματευτεί με την Τουρκία. Η πρώτη από αυτές θα είναι η αδυναμία συμφωνίας, στην οποία πάγια κατέληξαν και οι πολυάριθμες σε βάθος χρόνου προηγούμενες απόπειρες διαλόγου με την Τουρκία.

Η νέα αυτή ασυμφωνία, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είτε θα αναβάλλει την επίλυση των (φανταστικών) απαιτήσεων της Τουρκίας, δίνοντας της ωστόσο διεκδικητικούς πόντους για το μέλλον, είτε θα καταλήξει σε πολεμική σύγκρουση. Η τελευταία εκδοχή φαίνεται να είναι πιθανότερη, καθώς οι Τούρκοι επείγονται να αρπάξουν τον πλούτο των ελληνικών και κυπριακών θαλασσών. Και η δεύτερη απευκταία εκδοχή είναι η αποδοχή της Ελλάδας να διαμελιστεί. Οπότε, κάθε μορφή καταστροφής και χάους θα είναι μπροστά μας.

Περίεργες δημοσκοπήσεις

Τελειώνοντας, νομίζω ότι αξίζει να αναφερθώ σε κάποια άκρως περίεργα, δυσεξήγητα και μη αποδεκτά αποτελέσματα, όπως αυτά που προκύπτουν από την πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis (02.10.2020), και που συνδέονται με πολυάριθμες διόδους με τα ελληνοτουρκικά. Σύμφωνα με αυτά, το 89% των ερωτηθέντων αδιαφορεί για τα εθνικά μας θέματα. Και αν είναι, πράγματι, έτσι, τότε μόνο το 11% των συμπατριωτών μας θα ταρακουνηθεί από την απώλεια εθνικών θαλασσών και εδαφών μας, αν αρπαχτούν από την Τουρκία.

Ευτυχώς, αποκλείεται αυτά τα νούμερα να ανταποκρίνονται, στην Ελλάδα του 2020, όσο και αν εντείνονται οι προσπάθειες εμφάνισης του πατριωτισμού ως φασισμού. Θα αρκεστώ, εδώ να αντικρούσω τον δήθεν εθνομηδενισμό του 89% των Ελλήνων, προβάλλοντας το γεγονός της σημαντικής απήχησης του ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21. Αυτής, δηλαδή, της άλλης Επιτροπής εορτασμού του 1821, που αγωνίζεται, χωρίς μέσα και υποστήριξη, εναντίον του εθνομηδενισμού της Επιτροπής Ελλάδα 21.

Χωρίς να μπορεί να προσφέρει καρέκλες και μεγαλεία, η ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 αγκαλιάζεται από ολοένα αυξανόμενο αριθμό υποστηρικτών. Πιθανότατα, λοιπόν, τα αποτελέσματα της παραπάνω αυτής δημοσκόπησης, εξαιτίας ίσως ανεπιτυχών ερωτήσεων, ουδόλως ανταποκρίνονται στην Ελλάδα μας. Θα ήταν, όντως, τραγικό, αν αυτά ήταν αληθινά. Θα προετοίμαζαν την παράδοση της πατρίδας μας αμαχητί στους Τούρκους.