Ο χειμερινός πόλεμος και το σενάριο των τριπλών εκλογών

Πάντα τέτοια εποχή οι κυβερνήσεις είναι στον διάδρομο απογείωσης για την πολιτική μάχη της χειμερινής περιόδου. Αυτή τη φορά, πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο. Μπορεί η φονική πυρκαγιά να “έκαψε” την επικοινωνιακή επίθεση των κυβερνώντων για την έξοδο από τα Μνημόνια, αλλά το Μαξίμου είναι αποφασισμένο να ποντάρει σ’ αυτό χαρτί και αυτό να είναι μία από τις πολιτικές αιχμές, με τις οποίες θα δώσει την εκλογική μάχη.

Η δεύτερη αιχμή είναι το περίγραμμα της πολιτικής του που έδωσε ο πρωθυπουργός στην συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου την περασμένη Πέμπτη 30 Αυγούστου, αφήνοντας για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης την ανακοίνωση συγκεκριμένων μέτρων, ως είθισται άλλωστε. Γι’ αυτά, όμως, θα μιλήσουμε εκτενώς παρακάτω.

Η τρίτη αιχμή είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς, με την προώθηση υποθέσεων που εκ των πραγμάτων έχουν πολιτικό χρώμα. Η ανάθεση στον Καλογήρου του χαρτοφυλακίου της Δικαιοσύνης είναι συνδεδεμένη με αυτή την πρόθεση. Ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και κολλητός του Τζανακόπουλου ανήκει στον στενό κύκλο του Μαξίμου.

Αυτό που διαφοροποιεί τον φετινό Σεπτέμβριο από τους προηγούμενους είναι ότι ουσιαστικά η είσοδος στη χειμερινή περίοδο ταυτίζεται με την έναρξη άτυπης προεκλογικής περιόδου. Ο ανασχηματισμός, άλλωστε, έγινε για να σχηματισθεί εκλογική κυβέρνηση. Θα περίμενε κανείς ότι ο Τσίπρας θα επιχειρούσε ένα μεγάλο άνοιγμα σε προσωπικότητες της κεντροαριστεράς, κυρίως σε προβεβλημένα κοινωνικά στελέχη.

Αντ’ αυτού, αφενός ενίσχυσε τον ρόλο της “προεδρικής φρουράς” στον κορμό της κυβέρνησης, αφετέρου διατήρησε τις εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, επιβεβαιώνοντας ότι έχει σε μεγάλο βαθμό υποκύψει στο σύνδρομο του σκαντζόχοιρου. Οι ουσιαστικές αλλαγές ήταν λίγες και σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσαν όσους προσδοκούσαν ότι με τις επιλογές του θα έδινε ένα στίγμα της πρόθεσής του για ουσιαστική πολιτική-εκλογική διεύρυνση. Η Ξενογιαννακοπούλου, η Ζορμπά και η Παπακώστα δεν συνιστούν, βεβαίως, διεύρυνση.

Ούτε ο ίδιος ξέρει πότε

Με αυτό, λοιπόν, το κυβερνητικό σχήμα θα πορευθεί μέχρι τις κάλπες. Το πότε ακριβώς θα στηθούν, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπορεί να το απαντήσει κατηγορηματικά. Όπως συμβαίνει πάντα με όλες τις κυβερνήσεις, για τον χρόνο προκήρυξης των εκλογών υπάρχουν σενάρια, αλλά όχι οριστικές αποφάσεις. Οι πρωθυπουργοί έχουν κάνει μία κατ’ αρχήν επιλογή χρόνου, αλλά βαδίζουν βλέποντας και κάνοντας. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Τσίπρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κατ’ αρχήν επιλογή είναι ο Μάιος του 2019, ώστε οι εθνικές εκλογές να διεξαχθούν ταυτοχρόνως με τις ευρωεκλογές και τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το επιβεβαιωμένο από την πολιτική ιστορία πλεονέκτημα είναι ότι στις ταυτόχρονες εκλογές ειδικά οι ευρωκάλπες λειτουργούν –υπό προϋποθέσεις και σε κάποιο βαθμό– ως κάλπες μερικής εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Στο τραπέζι, πάντως, υπάρχουν και άλλα σενάρια, η αξιολόγηση των οποίων θα γίνεται διαρκώς με βάση τις εξελίξεις. Η φονική πυρκαγιά, πάντως, εξοβέλισε το έτσι κι αλλιώς μειονοτικό σενάριο για εκλογές αυτό το φθινόπωρο.