Ο Δένδιας εξέφρασε τους Έλληνες, ο Μητσοτάκης θα τους ακούσει;

Αφορμή για εμβάθυνση της πολιτικής σκέψης έδωσε ο κ. Δένδιας με την στάση του στην Τουρκία, καθώς πολλοί θα έχουμε ήδη παρατηρήσει ότι εδώ και μια δεκαετία οι διεθνείς σχέσεις επιστρέφουν στην ρεαλπολιτίκ, την πολυπολικότητα και τις σχέσεις ισχύος. Τα υπερεθνικά όργανα και οι συμμαχίες που γεννήθηκαν μετά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συρρικνώνονται, ακόμη και αν η παγκοσμιοποίηση προχωρά. Όχι μόνον κάθε κράτος κοιτάει τις συνεργασίες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αλλά δεν διστάζει πλέον και να το ομολογήσει.

Αυτές οι συνεργασίες δεν είναι πακτωμένες. Αντιθέτως, δύο παίκτες μπορεί να συνεργάζονται σε ένα πεδίο και να είναι αντίπαλοι σε ένα άλλο (βλ. Ρωσία και Γερμανία στον Nordstream 2 και την Ουκρανία, Ρωσία και Τουρκία στους S-400 και την Συρία-Ουκρανία κ.ο.κ). Ο σεβασμός και η επιβίωση κερδίζονται από την εθνική ισχύ και την διάθεση της προάσπισης των εθνικών συμφερόντων. Για να σε παίρνουν στα σοβαρά πρέπει να δείχνεις έτοιμος να συγκρουστείς. Ο 20ος αιώνας τελείωσε, καλωσορίσατε στα τέλη του 19ου!

Χτες στην Κωνσταντινούπολη ένα μέλος της ελληνικής πολιτικής ελίτ φαίνεται ότι όχι μόνον κατάλαβε αυτό το μάθημα θεωρητικά, αλλά το εφάρμοσε και στην πράξη. Ο κ. Δένδιας κατανόησε ότι η ρητορική του διεθνούς δικαίου, των διεθνών οργανισμών, του “δεν διεκδικούμε τίποτα” και του “παράγοντα σταθερότητας” είναι μεν αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή να μας προασπίσει. Έτσι, μίλησε με όρους εθνικού συμφέροντος και ισχύος στην Τουρκία, μέσα στο σπίτι της, και έδειξε δόντια, αν και χαμογελώντας…

Μια ιδότυπη στατιστική

Αυτή η στάση του χαιρετίσθηκε σχεδόν ομοφώνως εντός Ελλάδος και προκάλεσε έως και εθνική ανάταση. Πώς έγινε αυτή στάση δεκτή από το κομματικό ακροατήριο της ΝΔ και τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η σπάνια εμπειρία στην εξωτερική πολιτική; Προφανώς είναι πολύ νωρίς για επίσημες δημοσκοπήσεις, αλλά ανεπίσημες προέρχονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η “Ομάδα Αλήθειας” είναι μια οιονεί κομματική ιστοσελίδα της ΝΔ με κύρια αποστολή να κάνει αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με την δική του οιονεί κομματική σελίδα, την “Ομάδα Μνήμης”. Στο Facebook, οι δύο έχουν δραματικά διαφορετικά επίπεδα δημοφιλίας (η “Ομάδα Αλήθειας” αρέσει σε 288.000, η “Ομάδα Μνήμης” σε 55.000), αν και σε μεγάλο βαθμό αμφότερες επιδίδονται στο αμοιβαίο κομματικό ξεκατίνιασμα.

Αλλά αυτό που ενδιαφέρει είναι το πώς αξιολογούνται οι δηλώσεις Δένδια από τα εσωτερικά στατιστικά της “Ομάδας Αλήθειας”, δηλαδή εντός του νεοδημοκρατικού και αντισυριζαϊκού ακροατηρίου. Παρατηρούμε ότι, ενώ οι αναρτήσεις “ξεκατινιάσματος” (έχουν ληφθεί υπόψη οι αναρτήσεις του τελευταίου τριμήνου) προσελκύουν 1000 έως 5000 αντιδράσεις ευαρέσκειας (like), οι αναρτήσεις που έχουν να κάνουν με μια θετική ή συμφιλιωτική ιδέα είναι κατά πολύ πιο δημοφιλείς. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Δολοφονία Ειδικών φρουρών: 18.000, Δωρεά Τσούνη: 14.000, Παρέλαση 25ης Μαρτίου: 10.000, Έπαρση σημαίας στην Ακρόπολη: 9.400, Θάνατος Τσούνη: 8.200, Πρώτη πτήση Rafale: 7.300, Διάσωση πολίτη από Ομάδα Δίας: 7.000.

Σχεδόν καμία ανάρτηση “ξεκατινιάσματος” δεν επιτυγχάνει τέτοιες δημοφιλίες, πράγμα που σημαίνει ότι τόσο το νεοδημοκρατικό όσο και το εν γένει αντισυριζαϊκό κοινό εμπνέονται λιγότερο από το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που οι δύο αυτές σελίδες προσπαθούν να καλλιεργήσουν και περισσότερο από αναρτήσεις που εκφράζουν κάποιο θετικό και δημιουργικό όραμα.

Πως αξιολογήθηκε ο Δένδιας

Ακόμη όμως και εντός αυτού του τύπου αναρτήσεων, η ανάρτηση για την συνάντηση Δένδια-Τσαβούσογλου έσπασε κάθε ρεκόρ, προσελκύοντας περισσότερες από 31.000 θετικές αντιδράσεις εντός 24 ωρών. Δηλαδή, ακόμη και εντός του υποσυνόλου των “θετικών” αναρτήσεων, ως πιο δημοφιλής αναδεικνύεται εκείνη που θέλει την Ελλάδα διεκδικητική, μαχητική και να ξεπερνά το φοβικό σύνδρομο και την υποχωρητικότητα.

Προφανώς, αυτά τα στατιστικά θα είναι ήδη γνωστά στο Μαξίμου, αν το επικοινωνιακό επιτελείο λειτουργεί έστω και στοιχειωδώς. Πώς όμως θα ενσωματώσει αυτά τα στοιχεία ο κ. Μητσοτάκης στην εξωτερική του πολιτική, έστω και ψηφοθηρικώς σκεπτόμενος; Θα κατανοήσει ότι θα επιτύχει μια ευρύτερη συμμαχία αν αφήσει κατά μέρους τον στείρο οικονομισμό και εστιάσει περισσότερο σε μια εθνική πολιτική; Έχει την παιδεία να δει τα πράγματα σε τέτοιο εύρος; Ή μήπως θα πεισμώσει, επειδή ο κόσμος δεν συμβαδίζει με τις ιδέες του και απλώς θα αντιμετωπίσει τον κ. Δένδια ως εσωκομματικό αντίπαλο, εν δυνάμει εκφραστή του καραμανλικού και ενδεχομένως και του σαμαρικού στρατοπέδου;

Είναι κοινό μυστικό ότι ο κ. Μητσοτάκης εσύρθη στην τακτική άμυνας στον Έβρο και στο Αιγαίο, μετά από μια ανοιχτή τουρκική επίθεση, και ότι μια τέτοια τακτική δεν ταιριάζει στον κοσμοπολιτισμό του. Ακόμη και έτσι όμως, οι Έλληνες τον έκριναν θετικά  για το ότι έφερε το έργο εις πέρας. Οι χειρισμοί του αποτελούσαν σαφή βελτίωση σε σύγκριση με την παιδαριώδη εθνική πολιτική του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του.

Δεν μας αρκεί όμως κάποιος που είναι απλώς ικανός διεκπεραιωτής. Αν ο κ. Τσίπρας έκανε παιδικές μουντζούρες, δεν μας αρκεί ένας σκιτσογράφος. Χρειαζόμαστε έναν πραγματικό ζωγράφο. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να πάρει ταχύρρυθμα “μαθήματα ζωγραφικής” από τις τελευταίες εξελίξεις. Θέλει; Μπορεί να ζωγραφίσει με έμπνευση; Τι θα επικρατήσει τελικά: το αίσθημα της αυτοσυντήρησης –εθνική, πολιτική, κομματική εδώ δεν ξεχωρίζουν– ή η ιδεοληψία;