Ο καλός “φίλος” του Τσίπρα κύριος Μοσκοβισί

Μετά την υπογραφή στις Πρέσπες ένα αόρατο ρεύμα ηλεκτρίζει τη χώρα και για πρώτη φορά η κυβέρνηση δείχνει σημάδια ανησυχίας. Στην επιφάνεια δεν εμφανίζονται, προσώρας, παρά μερικές ρυτίδες, προάγγελος θύελλας, συνήθως. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με κάποια σειρά.

Η βροχή των πρόσφατων δημοσκοπήσεων έδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει σταθεροποιηθεί στη δεύτερη θέση με σημαντική διαφορά από τη ΝΔ, περίπου δέκα μονάδες. Ωστόσο, Έλληνες και ξένοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι η παρτίδα δεν έχει χαθεί ολότελα για την κυβέρνηση. Διότι ο «μάγος-Τσίπρας» θα βγάλει δυο “λαγούς” από το καπέλο, διαψεύδοντας τις, έτσι κι αλλιώς χαμηλής αξιοπιστίας, δημοσκοπήσεις.

Ο πρώτος “λαγός”, λένε, είναι ότι οι δανειστές (δηλαδή το Βερολίνο) θα επιτρέψουν στον Τσίπρα να μη μειώσει τις συντάξεις. Ως τώρα δεν υπάρχει ένδειξη ότι θα κάνουν τέτοιο χατίρι στον Τσίπρα. Η Γερμανία πιέζεται, αλλά δεν ενδιαφέρεται να τον βοηθήσει. Έχει τον τρόπο της και με τον Μητσοτάκη. Υποχωρήσεις κάνει στην αποφασιστική Ιταλία, στην ανυπόληπτη Ελλάδα ρίχνει ψίχουλα.

Στη διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας, για την επικυριαρχία στα Βαλκάνια και τον έλεγχο στην ΕΕ, η Ελλάδα είναι άβουλο πιόνι και το χρέος είναι όπλο υποταγής της. Το όπλο το κρατάει η Μέρκελ που απομάκρυνε το ΔΝΤ, επιρροής Ουάσιγκτον. Οι εκλογές, σ’ αυτό το σενάριο, τοποθετούνται στο φθινόπωρο, αρχές Οκτωβρίου, όπως «προέβλεπε» ο αμερικανικός παράγων ήδη από το τέλος του 2017.

Ο δεύτερος “λαγός” (πιο πειστικός αυτός) είναι ότι ο Μητσοτάκης, με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές του, φοβίζει τον κόσμο περισσότερο από τον Τσίπρα παρά τα όσα έχει κάνει ο τελευταίος. Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Βάρναλης στους Μοιραίους: «σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί». Η κυβέρνηση φλυαρεί για ένα μέλλον ρόδινο και ο κόσμος «περιμένει, ίσως, κάποιο θάμα», συμπληρώνει ο ποιητής.

Αυτά, ώσπου μπήκαν οι υπογραφές για τη Μακεδονία. Οι αντιδράσεις δεν ήταν ούτε είναι συνταρακτικές, δεν πέφτουν κεραυνοί, φωνή λαού οργή θεού. Τίποτα το θεαματικό. Έγινε, μάλιστα, το εντελώς αντίστροφο. Αντί για δεκάδες ή εκατοντάδες οργισμένους διαδηλωτές πχ στο Λονδίνο να κραυγάζουν συνθήματα, ανωνύμως, κατά της κυβέρνησης, εμφανίστηκαν, λέει, μόλις τέσσερα άτομα (κάποιοι είπαν δέκα) που φώναζαν στον πρωθυπουργό ότι είναι προδότης.

Το χαστούκι της Αμπατιέλου

Για να βρούμε αντίστοιχη, επώνυμη, αντίδραση θα πρέπει να γυρίσουμε στο 1963, όταν η δημοσιογράφος Μπέτυ Αμπατιέλου χαστούκισε, είπαν, τη βασίλισσα Φρειδερίκη κατά την επίσκεψή της στο Λονδίνο. Η Αμπατιέλου ήταν Βρετανίδα (Ουαλία) και είχε προσωπικό αίτημα (με σαφές πολιτικό υπόβαθρο), να αποφυλακιστεί ο σύζυγός της Αντώνης Αμπατιέλος, στέλεχος του (παράνομου) ΚΚΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προτίμησε να μην αγγίξει τους τέσσερις (ή δέκα) επώνυμους Έλληνες πολίτες του Λονδίνου. Τα περί προδοσίας, όμως, επαναλήφθηκαν από επίσης λίγους πολίτες στην Ελλάδα, άρα γνωστούς, με επίσης μηδενικές κυβερνητικές αντιδράσεις.

Το αποκορύφωμα συνέβη σε τηλεοπτικό πάνελ (Άκης Παυλόπουλος) όπου οι μετέχοντες δημοσιογράφοι επανέλαβαν τις ίδιες κατηγορίες, παρά το ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί για τον όποιο πρωθυπουργό δεν είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο επαγγελματικής επιβίωσης. Είναι αλήθεια ότι οι λέξεις έχουν χάσει το βάρος τους, ακολουθώντας τη γενική πτώση αξιών στην πατρίδα μας. Αλλά δεν είναι αυτονόητο ότι βγαίνει «ο πάσα ένας», κατηγορεί για προδοσία τον πρωθυπουργό και τα στελέχη του, και αυτοί να κάνουν ότι δεν ακούνε.

Η κυβέρνηση αφού κυνήγησε όσους προπηλάκισαν τον Μπουτάρη, με τις ίδιες κατηγορίες, δείχνει τώρα αδιαφορία. Εκτός αν δεν πρόκειται για αδιαφορία αλλά για φόβο. Οι «αριθμημένες» αλλά επώνυμες αντιδράσεις μοιάζουν με τις μικρές θειώδεις φουσκάλες που σκάνε στη λίμνη λίγο πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου. Η κυβέρνηση ίσως μύρισε το θειάφι.

Σπάνιος φίλος

Η κυβέρνηση κατάλαβε ότι δεν έπιασε η απόπειρα εκφοβισμού των διαδηλωτών (Μπουτάρης) και ότι τα σχόλια του «σύμβουλου στρατηγικής», εκτός από αφελώς αλαζονικά, ήταν άτοπα και επιζήμια. Η κυβέρνηση, για να σβήσει τα κάρβουνα, αναγκάστηκε να κάψει το κύριο προεκλογικό χαρτί της, ανακοινώνοντας πρόωρα και ημιεπισήμως (δηλώσεις Κατρούγκαλου) ότι οι συντάξεις δεν θα μειωθούν. Το επανέλαβε και ο Μοσκοβισί αλλά αυτός είναι πιο αναξιόπιστος. Ο επίτροπος μιλούσε παλιότερα και για μείωση του χρέους, αλλά όταν η Μέρκελ ζάρωσε τα φρύδια, κατάπιε τη γλώσσα του.

Τώρα, παριστάνοντας τον σωσία της Μέρκελ, είπε για τις συντάξεις ότι «οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται» και ότι θα μιλήσουν για όλα στις 15 Οκτωβρίου. Αποκαλύφθηκε ότι η μείωση θα πάρει αναβολή εξαμήνου, ώστε ο Τσίπρας να ισχυριστεί προεκλογικά ότι ματαίωσε την περικοπή. Ο Μοσκοβισί, όμως, μετά από διάφορες φλυαρίες κατέληξε σε κάτι αληθινά φαρμακερό. Είπε: θα συνεργαστώ με κάθε κυβέρνηση, αυτήν ή την επόμενη.

Σπάνιος φίλος! Αν οι εκλογές (προβλέπεται να) γίνουν αρχές Οκτωβρίου (7 ή 14), η δήλωση Μοσκοβισί σημαίνει ότι οι Γερμανοί έχουν ξεγράψει τον Τσίπρα. Τα δωράκια στον επόμενο. Κι άσε τον ΠάΙατ να ξελαρυγγιάζεται ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα (του Τσίπρα). Προσέχοντας τι λένε οι ξένοι πάτρωνες καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει.

Το χρέος είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, θέμα εξάρτησης. Για τις ΗΠΑ και τη Γερμανία το ελληνικό χρέος είναι σημείο διαμάχης για το ποιος θα ελέγχει τη χώρα. Η αδυναμία της κυβέρνησης (και της αντιπολίτευσης) να αντισταθεί και η προθυμία να ικανοποιήσει όλους τους επικυρίαρχους, με στόχο να διατηρηθεί στην εξουσία, προκαλεί σοβαρές ζημίες στη χώρα. ειδικά στο Σκοπιανό προκάλεσε ανήκεστο βλάβη.

Η αλαζονική συμπεριφορά (πάλι σε σώσαμε λαέ, εμείς οι Συριζαίοι) προκάλεσε το «δημόσιο αίσθημα». Σε πολλούς θίχτηκε ο πατριωτισμός τους. Πολλοί περισσότεροι ένιωσαν ότι κινδυνεύουμε εμείς και η χώρα. Ξύπνησε το αίσθημα αυτοσυντήρησης. Όταν αυτό ξυπνήσει δύσκολο να ξανακοιμηθεί. Η κυβέρνηση έκανε αδιόρθωτο λάθος.