Ο Κυριάκος έχει να διδαχθεί από τις πολιτικές νάρκες που πάτησε ο Αλέξης

Η ζωή δεν υπολείπεται περίεργων συμπτώσεων. Η μεγάλη εκλογική νίκη της ΝΔ συνέπεσε με την τέταρτη επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015. Ίσως αυτό αποτελέσει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για το νέο πρωθυπουργό, εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να το δει έτσι. Γιατί εάν το δει έτσι ίσως να μην ξεχάσει τα βήματα που οδήγησαν τον προκάτοχό του σε πολιτικό αδιέξοδο και κατ’ επέκταση στην χθεσινή ήττα. Τον ίδιο άνθρωπο που σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, θα κυβερνούσε για πολλά-πολλά χρόνια!

Και, όμως, μία σειρά λαθών, παραλείψεων, αλαζονείας, ακατάλληλων συνεργατών και πολλών ακόμα οφθαλμοφανών ατοπημάτων είχαν ως αποτέλεσμα την σημερινή εξέλιξη: τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείπει το Μέγαρο Μαξίμου, προετοιμαζόμενος για τον επόμενο ρόλο του, εκείνον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μπορεί οι εκλογικές επιδόσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να είναι κατά μία έννοια αντιστρόφως ανάλογες, και ο ένας ως νικητής (Μητσοτάκης) και ο άλλος ως ηττημένος (Τσίπρας) έχουν λόγο να είναι μέσα μέσα στη νέα ιδιότητά τους ικανοποιημένοι. Ο μεν Μητσοτάκης, επειδή κατέκτησε μία άνετη νίκη που του εξασφάλισε μία άνετη αυτοδυναμία. Ο δε Αλέξης Τσίπρας, επειδή κατάφερε να μειώσει την διαφορά των ευρωεκλογών και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει οκτώ περίπου επιπλέον μονάδες σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, όπως συμβαίνει στον κοινοβουλευτισμό, λειτουργούν κατά μία έννοια σαν αλληλεξαρτούμενοι οργανισμοί. Η μεγαλύτερη συνδρομή του Αλέξη Τσίπρα προς τον αντίπαλό του ήταν η πρωθυπουργική θητεία του, για την ακρίβεια τα λάθη που την συνόδευσαν. Σε περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παρατηρήσει με μεγάλη προσοχή και σύνεση την πορεία του αντιπάλου του, έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Θα έχει εντοπίσει πολιτικές νάρκες που πάτησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες θα βρει μπροστά του και ο ίδιος.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε ότι η περιβόητη τύχη του άρχισε να στερεύει έχασε την ψυχραιμία του. Προσπαθούσε ανεπιτυχώς να ανακατασκευάσει το “μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ” που τον οδήγησε στην κορυφή της εξουσίας. Και τότε ήταν που υπέπεσε σε κάποια από τα μεγαλύτερά του λάθη, ακριβώς επειδή δεν είχε την πολιτική σοφία να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να κάνει απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις.

Αντίθετα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός αντέδρασε σαν τον χαρτοπαίκτη που αντιδρά σπασμωδικά όταν αρχίζει να χάνει, με αποτέλεσμα να διαπράττει αλλεπάλληλα λάθη και να μεγαλώνει εκθετικά τη χασούρα του. Η τακτική του εκφοβισμού των κεντροαριστερών ψηφοφόρων με τον μπαμπούλα του επερχόμενου νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη  Δεξιάς, αποδείχτηκε αναποτελεσματική επικοινωνιακή τακτική. Με την τακτική δαιμονοποίησης του αντιπάλου μάλλον απομάκρυνε παρά συσπείρωσε τους ψηφοφόρους, στους οποίους απευθυνόταν.