Ο Κυριάκος και το στρίβειν δια της συγκυρίας

του Δημήτρη Χρήστου  – 

«Αγωνιζόμαστε να φέρουμε στο προσκήνιο αυτά που ενώνουν τους λαούς μας, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να βρούμε λύσεις σε αυτά που μας χωρίζουν» σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό της FYROM Ζόραν Ζάεφ στο Νταβός. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι πρέπει να προωθηθεί η ατζέντα «συνεργασίας και συν-ανάπτυξης» προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων, τα οποία έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από εθνικισμούς και εντάσεις.

Λίγο νωρίτερα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, τάχθηκε κατά της επίλυσης του ζητήματος αυτή τη στιγμή. Υποστήριξε πως «η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί σε κάποια άλλη συγκυρία»! Που σημαίνει ότι θεωρεί πως η συγκεκριμένη συγκυρία δεν είναι κατάλληλη για τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν μας ενημέρωσε όμως, γιατί δεν είναι κατάλληλη, αλλά όλοι κατάλαβαν ότι προσπαθεί να αποφύγει την διάσπαση της ΝΔ, δηλαδή την απομείωση του αξιώματός του.

Βιαστικός και τσαπατσούλης, δεν είχε την πρόνοια να περιμένει τη συνάντηση του Νταβός, όπου μετά τον Αλέξη Τσίπρα, μίλησε ο Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος υποστήριξε την αναζήτηση αμοιβαία αποδεκτής λύσης. Και ανακοίνωσε, ως έμπρακτη κίνηση καλής θέλησης και απαγκίστρωσης από αλυτρωτισμούς, ότι θα μετονομάσει το αεροδρόμιο των Σκοπίων και την εθνική οδό που σήμερα ονομάζονται “Μέγας Αλέξανδρος”.

Στρίβειν δια της συγκυρίας

Πως όμως κατέληξε ο Κυριάκος σε αυτή την τραγική για την ιστορία και την ευθύνη της ΝΔ πρόταση; Η απάντηση είναι εύκολη. Αποδεικνύει κάθε μέρα ότι δεν είναι άξιος να ηγηθεί της ΝΔ που είναι πυλώνας του πολιτικού συστήματος. Μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την εξουσία από τη διάσπαση του κόμματός του, θεωρεί ότι βρήκε σωσίβιο υποστηρίζοντας ότι δεν είναι σήμερα, δηλαδή μετά από 25 χρόνια, η κατάλληλη στιγμή.

Τι κατάφερε; Να προκαλέσει τη νοημοσύνη των στελεχών του κόμματός του και να περιορίσει περαιτέρω τον χώρο από όπου προσδοκά ψήφους, ώστε να διαμορφώσει ρεύμα πλειοψηφίας. Δεν ξέρω αν η σολομώντεια λύση θα αντέξει για πολύ. Την ίδια στιγμή που ο Μητσοτάκης προχωρούσε στο «στρίβειν δια της συγκυρίας», ο αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος καλούσε τον υπουργό Εξωτερικών να αναζητήσει συναίνεση, να ενεργήσει «εθνικά και όχι μικροκομματικά» και να αξιοποιήσει τα «όπλα» που «κληρονόμησε από το Βουκουρέστι, φέρνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα σε θετικότερη συγκυρία»!

Το “Κίνημα Αλλαγής”, που στα περισσότερα θέματα ακολουθεί τη ΝΔ, διαχώρισε με έμφαση τη θέση του, υποστηρίζοντας την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης με σύνθετη ονομασία. Σαφείς αποστάσεις πήρε με δηλώσεις τόσο της Φώφης Γεννηματά, όσο και του Σταύρου Θεοδωράκη και του Θανάση Θεοχαρόπουλου της ΔΗΜΑΡ. Τι μένει λοιπόν στον Κυριάκο; Η δραπέτευση από τις ευθύνες του δια της ακατάλληλης στιγμής.

Ο απελπισμένος και τα μαλλιά του

Εκτός από τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει πρόβλημα. Σε συνέντευξή του στις 28/11/2009 δήλωνε πως εάν στη γείτονα δεχθούν το erga omnes «να συζητήσουμε εμείς για το τι πρέπει να κάνουμε παρακάτω» και πως «είμαι μαζί με τις κόκκινες γραμμές» που έθεσε ο Κώστας Καραμανλής το 2008, δηλαδή σύνθετη ονομασία ενιαία για όλες τις χρήσεις.

Αλλά πες ότι αφήνουμε το θέμα για αργότερα, όπως χρειάζεται για προσωπικούς πολιτικούς λόγους ο Κυριάκος. Τι κερδίζουμε; Την οργή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που μετά την διάθεση συμβιβασμού της νέας κυβέρνησης στη FYROM, περίμεναν άλλα από την Ελλάδα. Περίμεναν ότι και η Αθήνα θα επιδείξει την ίδια διάθεση για εξεύρεση μίας συμβιβαστικής λύσης.

Δεν καταλαβαίνει ο Κυριάκος ότι δεν θεωρείται πλέον αξιόπιστος στο διεθνές στερέωμα; Και δεν καταλαβαίνει ότι έτσι δεν θα βρει πολιτική υποστήριξη; Μια εξήγηση υπάρχει. Είναι τόσο απελπισμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του, όπως ο πνιγμένος;

Ο ρόλος της οικονομίας

Τί νόημα, άραγε, είχε το σύνθημα του απόστρατου στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης “Ζήτω ο στρατός, ζήτω οι ειδικές δυνάμεις!”; Χωρίς καμιά διεθνή συμμαχία ή, ακόμα χειρότερα, κόντρα στις διεθνείς συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η αναφορά του έχει το νόημα να λύσουμε το πρόβλημα της ονομασίας με στρατιωτικά μέσα; Και μετά;

Πώς ενίσχυσαν τη θέση τους και μεγάλωσαν τα κέρδη τους και την επιρροή τους οι χώρες στον σύγχρονο κόσμο; Η απάντηση είναι απλή. Με τη δύναμη της οικονομίας. Έτσι αναστήθηκαν από τις στάχτες η Γερμανία και η Ιαπωνία, έτσι μεγαλουργεί σήμερα η Κίνα.

Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά με την πατριδοκαπηλία, στήνονται νέες πολιτικές καριέρες. Το δραματικό του πράγματος όμως, δεν είναι ο στρατηγός Φράγκος και οι ρασοφόροι που είχαν σιωπήσει όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε. Το δραματικό είναι πλέον ότι στο ίδιο μονοπάτι βαδίζει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.