Ο μέγας κατασκευαστής απαλλαγών…

του Δημήτρη Χρήστου  – 

Η συζήτηση στη Βουλή για την σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής που θα εξετάσει το βαθμό ευθύνης των 10 πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο Novartis, ανέδειξε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την πολιτική κρίση που δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα δύο κόμματα που είχαν μονοπωλήσει την εξουσία. Τα δύο κόμματα που υπήρξαν οι πυλώνες του πολιτικού συστήματος μετά την μεταπολίτευση.

Τόσο οι σημερινές ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι αμέσως προηγούμενες, αντέδρασαν στην κριτική για τα πεπραγμένα τους, καλλιεργώντας φανατισμό στο κοινό τους. Στο κοινό που θεωρούν δικό τους, το κοινό που είναι αφοσιωμένο ό,τι και αν κάνει η αγαπημένη του ομάδα-κόμμα.

Δεν υπάρχει αντίπαλος για να μας κερδίσει. Και αν αυτό συμβαίνει καμιά φορά, οφείλεται σε σκάνδαλο, σε στημένους διαιτητές, σε σκοτεινές δυνάμεις που πολεμούν τους παικταράδες της αγαπημένης μας ομάδας-κόμματος. Ο ψηφοφόρος ως πολίτης που προτάσσει το γενικότερο συμφέρον, που κρίνει και αξιολογεί, είναι ανεπιθύμητος και ενοχλητικός για τα συμφέροντα εκείνων που ασκούν εξουσία, χωρίς κανόνες και έλεγχο.

Και ενώ σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι παραδέχτηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι πράγματι υπάρχει σκάνδαλο, εξαίρεσαν τον εαυτό τους. Φόρτωσαν τις ευθύνες σε αυτούς που αναζητούν απαντήσεις για το σκάνδαλο, προσβάλλοντας τους εισαγγελικούς λειτουργούς και τρομοκρατώντας τους μάρτυρες.

“Εγώ μείωσα τη φαρμακευτική δαπάνη” κραύγασε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Που σημαίνει ότι πριν από αυτόν η φαρμακευτική δαπάνη ήταν υψηλή. Αλλά και ο προηγούμενος υπουργός, μας είπε ότι και αυτός μείωσε τη φαρμακευτική δαπάνη και μάλιστα δραστικά. Που σημαίνει ότι ο προηγούμενός του, την είχε αφήσει υψηλή! Κάπως έτσι φτάνουμε και σταματάμε στον Χατζηπετρή. Αυτά τα επιχειρήματα προκαλούν ειρωνείες έως και οργή, όταν απευθύνονται σε ψύχραιμους και νοήμονες πολίτες. Είναι όμως κατάλληλα για οπαδούς.

Ο ταλαντούχος κ. Βενιζέλος

Είπε για παράδειγμα ο Βενιζέλος στην ομιλία του: «Υποθέτω ότι το όνομά μου μπήκε στην υπόθεση από συνήθεια. Σας ευχαριστώ, που δεν με αφήσατε έξω, γιατί με τον τρόπο αυτό με τοποθετήσατε στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου»! Όπου Κράτος Δικαίου –κατά τον Βενιζέλο– στην πράξη ήταν ένα σύστημα που λειτουργούσε με αριστοτεχνικές νομικές κατασκευές του ιδίου του κ. καθηγητή, με τις οποίες το πολιτικό προσωπικό που ασκούσε εξουσία, απαλλασσόταν δια της παραγραφής των αδικημάτων που είχε διαπράξει. Ένα κράτος, όπου τα συρτάρια στα γραφεία των υπουργών ήταν τρύπια και έτσι π.χ. χάθηκε η λίστα με πιθανούς φοροφυγάδες που είχε παραδώσει η κ. Λαγκάρντ!

Ο Βενιζέλος, όμως, δεν φρόντιζε μόνο εκ των προτέρων. Αν χρειαζόταν δρούσε και εκ των υστέρων. Παράδειγμα, η παράνομη χρηματοδότηση της Proton Bank του Λαυρεντιάδη. Χρηματοδοτήθηκε με απόφασή του με 100 εκατομμύρια από τα δημόσια Ταμεία. Η πράξη αυτή κρίθηκε παράνομη από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αλλά ο “προστάτης” του Κράτους Δικαίου, έφτιαξε στο πι και φι ένα νέο νόμο, με τον οποίο αυτοαπαλλασσόταν αναδρομικά από την παρανομία του!

Ο ανώτατος άρχων Σαμαράς

Ο Αντώνης Σαμαράς στην ομιλία του είπε 27 φορές την φράση «θα λογοδοτήσετε», προανήγγειλε μισή ντουζίνα ειδικά δικαστήρια λες και είναι η μοναδική αρχή του κράτους. Διαπίστωσε πραξικόπημα, κίνδυνο για το πολίτευμα και απειλή μονοκομματικού κράτους από τον ΣΥΡΙΖΑ και διέγνωσε (ξανά) το τέλος της αστικής δημοκρατίας με δηλητηριώδη φρασεολογία. Η κρίση των πολιτών, δεν τον αφορά. Η δημοκρατία είναι πολυτέλεια, αν κινδυνεύουν τα συμφέροντα των προνομιούχων. Και ως πολυτέλεια, μπορούμε και να την παρακάμπτουμε. Χειροκροτήθηκε, μάλιστα, θερμά για όσα είπε από τους βουλευτές-οπαδούς της ΝΔ.

Η πολιτική κρίση στα κόμματα που έφεραν την χρεοκοπία στη χώρα συνεχίζεται. Οι ηγεσίες και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φοβισμένες και εκβιάσιμες δεν είναι σε θέση να κάνουν την αναγκαία αυτοκάθαρση στα κόμματά τους. Τα πολύ φθαρμένα πρόσωπα, τρέμουν αν απολέσουν την κομματική προστασία, παρακάμπτουν την αποκαλούμενη αστική ευγένεια, βρίζουν, απειλούν και εκβιάζουν. Αυτό φάνηκε μεγαλοπρεπώς στη Βουλή.

Και έτσι προκύπτει η αγωνία πολλών πολιτών για το πως θα είναι η διακυβέρνηση αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταφέρουν να βρεθούν πάλι στην εξουσία, όταν ουσιαστικά λένε ότι απέναντι στους νόμους δεν είμαστε όλοι ίσοι. Όταν καταργούν στην πράξη δικούς τους νόμους για το θεσμό της προστασίας μαρτύρων. Όταν η χώρα μας έχει τόσο μεγάλη ανάγκη για ολοκλήρωση της κάθαρσης, σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Όταν ποντάρουν για τον σκοπό τους, στον φανατισμό τον οποίο δημιουργούν.

Τί μέλλον μπορεί να έχει μια τέτοια χώρα στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον; Πόσο θα έχει αφήσει πίσω της την περίοδο της κλεπτοκρατίας; Πόσο θωρακισμένη θα είναι από νέες απειλές; Έχει κανείς παράδειγμα χώρας με ανάλογα χαρακτηριστικά που να πρόκοψε;