Ο Μητσοτάκης στα χνάρια του Τραμπ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βαδίζει τον δρόμο των τελευταίων μηνών του Ντόναλντ Τραμπ χωρίς να το συνειδητοποιεί. Ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρούσε ότι θα μπορούσε εύκολα να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο και ειδικά τον Τζο Μπάιντεν και μάλλον είχε δίκιο. Έως ότου δύο συνθήκες έλαβαν χώρα: η πανδημία και η επακόλουθη οικονομική κρίση αφενός και το ξέσπασμα ενός κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων και εναντίον της αστυνομικής βίας, αφετέρου –Black Lives Matter.

Παρεμπιπτόντως, πολλοί ηγέτες και τα αντίστοιχα συστημικά ΜΜΕ στις αρχές της πανδημίας είχαν επιλέξει να ειρωνεύονται την διαχείριση του τότε προέδρου των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι ο δικός του “αντί- λαϊκιστικός” δρόμος θα θριάμβευε. Η πραγματικότητα είναι ότι ναι μεν οι ΗΠΑ μετρούν τους περισσότερους νεκρούς, ωστόσο οι “αντί- λαϊκιστές” Ευρωπαίοι τα έχουν πάει χάλια στο επίπεδο της διαχείρισης των εθνικών οικονομιών  –πολύ χειρότερα από τις ΗΠΑ– ενώ και οι κοινωνικές συνέπειες διαρκώς σωρεύονται.

Στη συνολική αποτίμηση των συνεπειών της πανδημίας είναι αμφίβολο ποιος τα πήγε καλύτερα μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ  –με την Κίνα να έχει αφήσει προ πολλού πίσω τις ανταγωνίστριες δυνάμεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην αρχή της πανδημίας είδε σχεδόν μια σανίδα σωτηρίας, από την μέτρια κυβερνητική του πορεία ως τότε, χάρη στη διαχείρισή της υγειονομικής κρίσης. Τα υγειονομικά ιδίως αποτελέσματα στην πρώτη φάση της πανδημίας ήταν θετικά και η κοινωνική ειρήνη αδιατάρακτη.

Έκτοτε και ιδίως μετά το καλοκαίρι, επαναπαυόμενος στην αντιπολιτευτική ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ και εγκλωβισμένος σε μια κυβερνητική πολιτική χωρίς συνοχή, πυξίδα και φαντασία, με το περιβόητο “ακορντεόν” να διαλύει την οικονομική και κοινωνική ζωή κατόρθωσε να φέρει την Ελλάδα σε μια από τις χειρότερες θέσεις από πλευράς οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών επιπτώσεων της διαχείρισης πανδημίας, ενώ ταυτοχρόνως ο αριθμός των θυμάτων εκτοξεύτηκε.

Με τη διαχείριση της πανδημίας σε υγειονομικό επίπεδο να έχει κατρακυλήσει, με τα δικαιώματα και την κοινωνική ζωή των πολιτών στον γύψο, με τις ασχολίες των παιδιών και των νέων ανύπαρκτες, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά, με την οικονομία κατεστραμμένη, με τα συστημικά ΜΜΕ ελεγχόμενα σε προκλητικό επίπεδο και με οσμές σκανδάλων παντού, ο πρωθυπουργός επέλεξε να ρίξει βενζίνη στην σιγοκαίουσα φωτιά: από τον νόμο και την τάξη, με μπόλικες δόσεις καταστολής τύπου κίτρινων γιλέκων και με προκλητικές νομοθεσίες τύπου αστυνομίας στα πανεπιστήμια πέρασε στην στρατηγική της έντασης και στην προσπάθεια να αποδείξει ότι όλα όσα συνιστούσαν χώρους και παράγοντες αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας θα μπορούσαν να αναιρεθούν.

Κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων

Υποτίμησε έτσι και το βάθος της επιρροής των αριστερών ιδεών και τη νέα τους επικαιρότητα και την εξεγερτική νεολαιίστικη διάθεση μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού και την κούραση των παραγωγικών ηλικιών και την απελπισία των περιθωριοποιούμενων στρωμάτων και τις συνέπειες της υπερδεκαετούς, ανεκπλήρωτης διάθεσης του λαού μας για αλλαγή μοντέλου. Όπως και τις αντιδράσεις από την προκλητικότητα των ΜΜΕ και την έλλειψη μόρφωσης και εκπαίδευσης σωμάτων όπως οι ειδικοί φρουροί, τα ΜΑΤ κλπ., που διαρκώς ρίχνουν λάδι στη φωτιά της οργής με πράξεις ωμής βίας.

Κάπως έτσι, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέστη ο βασικός παράγοντας τροφοδότησης ενός νεολαιίστικου κινήματος, όμοιου του οποίου είχε να υπάρξει από 2006-15 χρόνια πριν – και το οποίο εξελίσσεται σε κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων. Πρόκειται για παγίδα τύπου Τραμπ. Ο πρωθυπουργός ωθεί ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ –ακόμα και εκείνους που θεωρούσαν ότι είχαν πάρει οριστικά διαζύγιο με το κόμμα αυτό– ενώ αντιθέτως επιφέρει μόνο φθορά στο κόμμα του.

Η νεολαία ζυμώνεται εκ νέου, αντιδεξιά και οι παραγωγικές ηλικίες, στην καλύτερη περίπτωση θα κατανοήσουν ότι η πολιτική των κλομπ αποτρέπει οποιαδήποτε δυνατότητα κοινωνικής ομαλότητας και έτσι θα απομακρυνθούν από τη ΝΔ. Όταν ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να πραγματοποιήσει στροφή από την πολιτική της έντασης –όπως και θα κάνει κάποια στιγμή– θα είναι πλέον πολύ αργά διότι δεν θα διαθέτει κανένα απόθεμα αξιοπιστίας. Εν τέλει ο πρωθυπουργός μπορεί να αποδειχτεί καταλύτης για την αποσταθεροποίηση του συστήματος εξουσίας αλά Γιώργου Παπανδρέου. Αυτή θα αποδειχτεί και η μεγάλη του συνεισφορά για όσους βρίσκονται στον αντίποδα όσων πρεσβεύει και εκείνων που υπηρετεί.