Ο μοιραίος Ιούλιος και το rebranding του Τσίπρα

Και δεν είναι μόνο τα Ιουλιανά και η αποστασία με το βασιλικό πραξικόπημα που κάθε χρόνο τέτοιο μήνα δραματικά μάς θυμίζουν από πού και πώς ξεκίνησε η Χούντα – αλλά και η ζοφερή καθημερινότητα του σήμερα και εντός και εκτός. Αφού τις συνέπειες του τότε πληρώνουμε τώρα και θα πληρώνουμε ακόμα για πολύ. Με πλέον χαρακτηριστικές πληγές την εισβολή στη βόρεια Κύπρο των Τούρκων με τις αμερικανικές και βρετανικές ευλογίες και με την Κερύνεια και την Αμμόχωστο να θυμίζουν την τύχη της Σμύρνης και της Τραπεζούντας έναν αιώνα πριν.

Την δυσοίωνη μοίρα του Ελληνισμού δηλαδή απέναντι σε προστάτες και συμμάχους που σταθερά υπονομεύουν και την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα μας. Όπως συνέβη με το οπερατική ανατροπή του Μακαρίου από τον Ιωαννίδη και τα ολέθρια λάθη των στρατοκρατών της Αθήνας που παρέδωσαν την Κύπρο εν ψυχρώ παρά την συγκλονιστική άμυνα των υπερασπιστών της. Και μετά ο ξεριζωμός, οι αγνοούμενοι, ο στρατός κατοχής και η… γιορτή της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου η οποία έκτοτε λαμβάνει χώρα αδιατάρακτα χωρίς κανείς να ενοχλείται από το άκομψο, τουλάχιστον, των συγκυριών. Επειδή δεν επιτρέπεται να γιορτάζεις μία τραγωδία. Και εννοώ την “σύμπτωση” της “εορτής” με τον Αττίλα 2.

Έκτοτε κύλησαν πολλοί ακόμα Ιούλιοι, αρκετοί από αυτούς με οδυνηρούς καύσωνες και ολέθριες πυρκαγιές αλλά και με νέα, δραματικά γεγονότα όπως το δημοψήφισμα του 2015 η εκτροπή του οποίου υποχρεώνει την Περιστέρα να κλαίει κάθε 5η Ιουλίου. Αλλά και ο φετινός, δύσθυμος και σκοτεινός Ιούλιος όχι μόνο λόγω τον κλιματικών συνθηκών αλλά κυρίως για το βαρύ κλίμα που δημιούργησαν ένα Κοινοβούλιο που δεν στέκεται στο ύψος της αποστολής του και μια κυβέρνηση η οποία ενώ βρίσκεται σε αποδρομή μέχρι τελευταία στιγμή φαίνεται ότι θα παίξει τον ρόλο που τους έχουν προδιαγράψει το ΝΑΤΟ, η ευρωπαϊκή ένωση αλλά κι ο μεγάλος αμερικανός σύμμαχος λειτουργώντας σαν συνδικάτο ή εταιρεία. Μια κυβέρνηση που λειτουργεί σαν εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, που υποβαθμίζει συνειδητά ή καταργεί τους ανεξάρτητους θεσμούς και που παραχαράσσει το Σύνταγμα. Στο όνομα της δημοκρατίας!

Έρχεται ο Τσίπρας

Εκτός κι αν τελικά, δέκα χρόνια μετά από τρία μνημόνια, ένα δημοψήφισμα που εξελίχθηκε σε εθνικό διχασμό – έναν ακόμη – αλλά και αλλεπάλληλες, εκλογικές αναμετρήσεις που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία στον καταμερισμό και τη διάλυση, ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο; Ο Αλέξης που νομοτελειακά έφερε τον Κυριάκο και φιλοδοξεί τώρα, βοηθούσης και της Μέρκελ, να τον ανατρέψει στο παιγνιώδες κυνηγητό της ιστορίας. Σ’ ένα πολιτικό “κρυφτό” που τα “φυλάει” ένας κι όλοι οι υπόλοιποι κρύβονται…Ο Αλέξης όμως, εκτός από κυβίστηση, δεν έκανε και το συντριπτικό ΌΧΙ σ’ ένα τρομαγμένο και υποταγμένο ΝΑΙ;

Λοιπόν φίλτατοι, ο Αλέξης τώρα δικαιώνεται, ο Αλέξης Τσίπρας διέθετε plan B και εξαιρετικούς συμβούλους, δεν φλέρταρε με το χάος, δεν κατελήφθη από πανικό και αυτός και το επιτελείο του, αλλά έκανε επιθετική διπλωματία (sic) και προκήρυξε το δημοψήφισμα για να αποσπάσει τα περισσότερα από την ΕΕ, πράγμα το οποίο και επέτυχε. Όχι, ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόδωσε την συντριπτική πλειοψηφία του λαού που ψήφισε ΌΧΙ, δεν πρόδωσε την Αριστερά εφαρμόζοντας αυτός τις πολιτικές των αντιπάλων του για να παραμείνει στην εξουσία αλλά…απεναντίας. Είναι ο ιστορικά δικαιωμένος ηγέτης ο οποίος ανέλαβε τις ευθύνες του και οψέποτε τον χρειαστεί το έθνος, θα επιστρέψει για να το οδηγήσει εκ νέου μακριά από τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της διεφθαρμένης δεξιάς.

Για να παλέψει για τον δημοκρατικό καπιταλισμό – όπως παλιότερα λέγαμε για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο – πλάι με τους αγωνιστές – δημοσιογράφους του πρώην ΔΟΛ και νυν Μαρινάκη οι οποίοι και τον αποθεώνουν με κάθε ευκαιρία προαναγγέλλοντας και το coming back και το rebranding του Σωτήρα. Τα Go Back κυρία Μέρκελ ανήκουν σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν αφού και η ίδια η κυρία Μέρκελ ήρθε να τιμήσει τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα (!) καλεσμένη της Καθημερινής και συνομιλήτρια του Παπαχελά.

Αφανής πόλεμος αφεντικών

Το Δελτίο Ειδήσεων του Μέγκα βγάζει κάθε μέρα φωτιές εναντίον της κυβέρνησης, ο ίδιος ο διευθυντής των Νέων καυτηριάζει συχνά ως σχολιαστής τα σκάνδαλα που σοβούν και περιμένω από στιγμή σε στιγμή και τον ίδιο τον Πρετεντέρη να πάρει θέση εξηγώντας μας πόσο σπουδαίος είναι ο Τσίπρας και πόσο άχρηστος ο Μητσοτάκης. Αμφιβάλλετε; Έχοντας προσωπικά παρακολουθήσει την πολυκύμαντη καριέρα του σταρ δημοσιογράφου από όταν ήταν το δεξί χέρι του αείμνηστου Λαμπράκη και μετά το αντίπαλο δέος του Ψυχάρη, ξέρω καλά πόσο πιστός είναι και ο ίδιος και οι απόψεις και το καυστικό χιούμορ του στα εκάστοτε αφεντικά του.

Και είναι προφανές πως το νέο αφεντικό, το οποίο σαρώνει όλα τα ΜΜΕ της χώρας, παραδοσιακά και ηλεκτρονικά, ραδιόφωνα και κανάλια, έχει αποφασίσει να τελειώνει προσωπικά με τον πρώην επιστήθιο του φίλο Κυριάκο όπως δεν τραβάει άλλο βουλιάζοντας μέσα στα σκάνδαλα και την ανυποληψία και προωθεί την πιο πειστική, εναλλακτική λύση, που είναι κατά την άποψη και τα συμφέροντα του ο Τσίπρας.

Τον οποίο εξάλλου του κληροδότησε ως πουλαίν ο μεγάλος του υποστηρικτής, ο αείμνηστος Βαρδής Βαρδινογιάννης. Άλλα πάλι συμφέροντα που χρηματοδοτούν λ.χ τον Κύκλο του Βενιζέλου, ελπίζουν να είναι αυτός ο επόμενος πρωθυπουργός ενώ μέσα από τα σπλάχνα της ΝΔ οι δελφίνοι έχουν ήδη πάρει θέση. Όμως ο άρχων του Ολυμπιακού και εχθρός πλέον του “Ολύμπου” ήδη πορεύεται αλλιώς. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

Ο Μοιραίος

Πριν οκτώ χρόνια, το 2017, έγραψα ένα βιβλίο που το έθαψαν οι πάντες, παραμένει όπως δυστυχώς δραματικά επίκαιρο. Λεγόταν “Ο Μοιραίος Αλέξης”. Σήμερα σκέφτομαι να γράψω το σίκουελ “Ο Μοιραίος Κυριάκος”. Και δεν είμαι ευτυχής γι’ αυτό όμως η κρίση είναι χειροπιαστή και η ανεπάρκεια των ταγών του έθνους απαράδεκτη. Για αυτό σας λέω: Όχι, δεν δικαιούται το πολιτικό μας προσωπικό, ασχέτως κομματικού προσήμου ή ιδεολογίας, να εορτάζει στις 24 Ιουλίου, κυρίως γιατί η δημοκρατία μας παραμένει εκκρεμής και ο τόπος εν κινδύνω. Αντίθετα θα έπρεπε να σιωπά έντρομο εμπρός από το βάρος της ιστορικής του ευθύνης. Επειδή οι καιροί ού μενετοί. Ακόμα μια φορά. Συμπέρασμα: Κάτι πρέπει να γίνει. Όχι από τους διαβουκολημένους επάνω αλλά από την περιφρονημένη βάση. Άμεσα.

ΥΓ. Υπενθυμίζεται στους κλειδοκράτορες της εξωτερικής μας πολιτικής και φίλους-συζητητές των κατοχικών πρωθυπουργών του ψευδοκράτους ότι: “Η Τουρκία έχει τόση ΑΟΖ, όση της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο. Και είναι τραγικό να της αναγνωρίζει η Ελλάδα όσα δεν της δίνει το διεθνές δίκαιο της Θάλασσας”.

Ο ισχυρισμός της Τουρκίας ότι έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο είναι ψευδής. Η ακτογραμμή της Ελλάδας είναι 13.676 χιλιόμετρα (συμπεριλαμβάνεται και η ακτογραμμή των νησιών), ενώ η ακτογραμμή της Τουρκίας είναι μόνο 7.200 χιλιόμετρα. Η Ελλάδα είναι 12η στον Κόσμο με βάση το μήκος της ακτογραμμής της και η Τουρκία 20η. Επίσης στον καθορισμό της ΑΟΖ ενός κράτους δεν λαμβάνεται υπ’όψιν το μέγεθος του πληθυσμού. Άρα τα 80 εκατομμύρια της Τουρκίας ούτε παίζουν ρόλο ούτε είναι επιχείρημα.

Επίσης, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα νησιά έχουν και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και βεβαίως η Τουρκία δεν δικαιούται επ’ ουδενί να ανακηρύξει κοινή ΑΟΖ με τη Λιβύη γιατί δεν είναι όμορα κράτη, αφού μεσολαβούν σε όλη την υδάτινη διάμετρο τα ελληνικά νησιά με κορυφαία την μεγαλόνησο Κρήτη…”

(Στοιχεία από το διαδίκτυο).