Ο μοιραίος Μητσοτάκης και οι Σαμαράς, Τσίπρας και Καρυστιανού

Ο Τσίπρας, το ξέρουμε πια, ήρθε για να υλοποιήσει ό,τι αδυνατούσαν να κάνουν οι “αστικές” κυβερνήσεις: Τα δύο, ακόμη πιο ανάλγητα, μνημόνια με την αιωνόβια υποθήκη της χώρας, τη συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως την υπερ-βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη. Βλέπετε, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ante portas. Τον Τσίπρα όθεν αγάπησαν με πάθος, λίγο πριν εκπαραθυρώσουν, και η Μέρκελ και ο Τραμπ! Περίεργο; Καθόλου. Έπειτα το πολιτικό τραμπολίνο της χώρας έφερε στην εξουσία, πάλι σχεδόν νομοτελειακά, τον Μητσοτάκη και το “καθεστώς” του επειδή η φύση μισεί το κενό.

Σήμερα, έξι χρόνια μετά, η εικόνα ενός πρωθυπουργού “προσκυνητή” που προχωράει αμήχανος απέναντι στις αδηφάγες κάμερες υποκρινόμενος ότι μιλάει στον πλανητάρχη που όμως τον αγνοεί επιδεικτικά, στοίχειωσε στη συλλογική μας συνείδηση και θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις προσεχείς εκλογές.

Η χιονοστιβάδα των εξελίξεων δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί από μία κυβέρνηση που έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία επιλέγοντας να λειτουργεί καθεστωτικά και να γράφει το Σύνταγμα στα παλαιότερα των, πανάκριβων, υποδημάτων της. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ελέγχει το κόμμα του που βράζει βουβά – κουφόβραση! – ενώ συγχρόνως είναι όμηρος των άμεσων του συνεργατών οι οποίοι τον “κρατάνε” αρνούμενοι να επωμισθούν ατομικά μιαν ευθύνη που είναι συλλογική και που πρωτίστως βαρύνει τον ίδιο.

Είναι τέλος ενδεικτικό ότι, ενώ παλιότερα η κοινή γνώμη πίστευε ότι η ψήφος προς την ΝΔ είναι μονόδρομος λόγω της ηχηρής απουσίας αντιπολίτευσης, σήμερα αυτό που κυριαρχεί στη λαϊκή συνείδηση είναι ότι πρέπει να απομακρυνθεί το ταχύτερο δυνατόν το “καθεστώς” για το καλό όλων. Πόσο μάλλον όταν και τα δύο-τρία μεγάλα κεφάλια της χώρας και βασικοί, οικονομικοί υποστηρικτές της ΝΔ παραδέχονται ότι “Ο κ. Μητσοτάκης είναι πια πολύ ακριβός”.

Προσεχώς εκλογές… 

Άρα, μετά τις εξαγγελίες στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Μητσοτάκης αν δεν προκηρύξει άμεσα εκλογές, θα τις προδιαγράψει για το εγγύς μέλλον. Τρεις είναι οι λόγοι που το επιβάλλουν: Πρώτον, για να ανακόψει την περαιτέρω ραγδαία φθορά της κυβερνητικής παράταξης, δεύτερον για να προλάβει τα καινούργια σκάνδαλα που μελετώνται τώρα στις Βρυξέλλες και τρίτον, για να υπερκεράσει τα υπό εκκόλαψη κόμματα πριν οργανωθούν στοιχειωδώς. Δηλαδή, την κίνηση Τσίπρα που ήδη ενεργοποιείται δυναμικά σ’ ένα ευρύ, πολιτικό φάσμα πέραν της Αριστεράς έχοντας εξασφαλίσει και χρηματοδότηση αλλά και… άφεση αμαρτιών. Επίσης την πρωτοβουλία των 91 οι οποίοι με κύριο το πατριωτικό πρόταγμα και την ανησυχία των για την επισφαλή θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, στοχεύουν σ’ ένα δεξιό μεν ακροατήριο που όμως δεν καλύπτεται από τα νυν πολιτικά σχήματα.

Το ότι στο κάδρο εξουσίας “ιχνογραφούν” τον Σαμαρά δεν είναι παράδοξο. Κυρίως γιατί ο Μεσσήνιος τέως πρωθυπουργός μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά ως πρόσωπο που συμβολικά θα σημάνει τη μετάβαση από το σημερινό αδιέξοδο κι επειδή, παρά τα λάθη του, διαθέτει διεισδυτικότητα στο κεντροδεξιό κοινό. Ας σημειωθεί τέλος ότι ο κ. Σαμαράς μίλησε έγκαιρα εναντίον της woke ατζέντας, προειδοποίησε για την εντελώς λανθασμένη, εξωτερική πολιτική ενώ παράλληλα διατηρεί καλές σχέσεις και με τον Τραμπ και τον Πούτιν. Εκεί δηλαδή που εντοπίζεται το μεγαλύτερο κενό στο κυβερνόν “σύστημα”.

Ο Μητσοτάκης και το “κίνημα” Καρυστιανού

Προσωπικά πάντως, βλέπω ως κύριο αντίπαλο της κυβέρνησης το “κίνημα” της κ. Καρυστιανού η οποία με ελάχιστα μέσα και υποτυπώδη οργάνωση κατάφερε να ενεργοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που διεκδικούσαν την αξιοπρέπεια του πολίτη. Η γυναίκα αυτή δεν είναι τυχαία. Και δεν έχει να χάσει τίποτε διεκδικώντας την κάθαρση παντού ενώ δικαιούται να πολιτεύεται όσο και οι κληρονομικοί-επαγγελματίες πολιτικοί. Επειδή η ίδια διαθέτει εκείνο τον λόγο που οι άλλοι έχουν απολέσει ή ξεπουλήσει. Το αίτημα όλων των “ανώνυμων” πολιτών που την ακολουθούν, είναι απλό και μακριά από κομματικές εξαρτήσεις:

Μέσω της άμεσης αναθεώρησης του Συντάγματος, αποκατάσταση του κύρους της δικαιοσύνης, του κύρους των θεσμών και, εν τέλει, του κύρους της δημοκρατίας. Κάτω από μία τέτοια σημαία θα συστρατευθούν οι πάντες – και ιδιαίτερα οι νέοι και οι πολύ νέοι – πρόθυμα και ομόθυμα. Όλα τα άλλα έπονται. Επειδή στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ούτε επιτρέπονται οι μεσσιανισμοί. Ιδιαίτερα των… μοιραίων γόνων.

ΥΓ 1. Γνωρίζω καλύτερα τα θέματα πολιτισμού και παιδείας όπου συντελούνται εγκλήματα κι όπου λείπει το στοιχειώδες όραμα, πλην των επενδύσεων και των… ΕΣΠΑ χωρίς να ενοχλείται κανείς. Κυρίως γιατί κανείς δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της συμφοράς από την τηβεννοφόρο αγραμματοσύνη που πλήττει κυρίως τις νεότερες γενιές. Κι αυτό είναι το χειρότερο για τους προγλωσσικούς του Χάρβαρντ και τους “προσκυνητές” της πιο ανιστόρητης εξουσίας.

ΥΓ 2. Αλλά και τα λοιπά ζητήματα προκαλούν τρόμο: Το σκάνδαλο των οπεκεπέδων σημαίνει την άμεση, περαιτέρω συρρίκνωση, έως εξαφανίσεως του ζωτικού, πρωτογενούς τομέα με άμεσες συνέπειες την τελική ερήμωση της υπαίθρου και τον “αφελληνισμό” των πληθυσμών που από παραγωγοί, δεμένοι με τη γη τους και κοινωνοί μίας παράδοσης ακόμη ζωντανής, όπως ας πούμε ανέκαθεν οι Κρητικοί, μεταλλάσσονται σε υπηρέτες των ξένων – αυτό επιτάσσει ο υπερτουρισμός – στον τόπο τους τον ίδιο.

Την καταστροφή, την συνειδητοποιήσαμε αργά με την στρεβλή λειτουργία των Airbnb που αλλοίωσαν την κοινωνική στρωματογραφία του αθηναϊκού κέντρου και των συνοικιών “ξεσπιτώνοντας” οικειοθελώς, στο όνομα του εύκολου, άμεσου κέρδους, τους μικροϊδιοκτήτες και δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στους πολυπληθείς ενοικιαστές. Ξένοι στην πατρίδα μας την ίδια και ξεπούλημα των πάντων στο όνομα του πιο ιδιοτελούς, του πιο χυδαίου κέρδους. Αυτού που κατακαίει τα βουνά και τα δάση μετατρέποντας τα προκατακλυσμιαία νησιά με τη φρυγμένη γη, την άγρια θάλασσα και το ξεροβόρι σε χολιγουντιανή σκηνογραφία. Η ανάπτυξη υπό το regime Μητσοτάκη.