Ο πολιτικός κυνισμός του Κυριάκου

Αφ’ ότου το Κυπριακό έπαυσε να αποτελεί λόγο (προσχηματικό) επίκλησης για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, η εγχώρια εκδοχή της Δεξιάς, η Νέα Δημοκρατία, ανακάλυψε ότι η Οικονομία και οι περί αυτήν εξελίξεις προσφέρονται ως πεδίο για την παράκαμψη /καταστρατήγηση του Συντάγματος, προκειμένου να επιδιώξει την ικανοποίηση των στενά κομματικών στόχων της. Στόχων που τελούν σε απόλυτη συνάρτηση με την διαιώνιση της παραμονής της στην εξουσία, έστω κι αν χρειαστεί να καθαγιασθούν τα μέσα και να θυσιασθεί το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος.

Τον Αύγουστο του 2007, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αιτήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, την πρόωρη διάλυση της Βουλής που είχε προέλθει από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, προκειμένου οι Έλληνες πολίτες να εγκρίνουν τον Προϋπολογισμού του Κράτους του 2008. Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 16 Σεπτεμβρίου 2007, με τους ψηφοφόρους να καλούνται να αποφανθούν για ένα νομοθέτημα το οποίο δεν υπήρχε ούτε κάν ως πρόχειρο σχέδιο!

Στην δήλωσή του, αμέσως μετά την συνάντησή του με τον Κάρολο Παπούλια, ο Κώστας Καραμανλής τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι: « Η κατάρτιση του προϋπολογισμού για το 2008 αποκτά χαρακτήρα εθνικής υπόθεσης και χρειάζεται νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή για την έγκρισή του». Κι αυτό την ίδια στιγμή-και στο ίδιο μήνυμα- που διαβεβαίωνε τους Έλληνες πολίτες-ψηφοφόρους, ότι «η οικονομία στηρίζεται σε υγιείς βάσεις», η ανεργία μειώθηκε, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας βελτιώθηκε, οι εξαγωγές, οι επενδύσεις και οι αφίξεις τουριστών αυξήθηκαν, και η κυβέρνηση «κατέστησε την χώρα διεθνή ενεργειακό δίαυλο με τις διακρατικές συμφωνίες για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπέγραψε».

Εν όψει των εκλογών, μάλιστα, δεν παρέλειψε να δεσμευθεί για τη δημιουργία του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής (το λεγόμενο Ταμείο κατά της φτώχειας) ως μια απόφαση που «συμβολίζει» τη στροφή της κυβέρνησης προς την κατεύθυνση του «κοινωνικού κράτους». Και να διαβεβαιώσει ότι όλα τα νομοσχέδια που «πάγωσαν» θα ψηφιστούν κατά προτεραιότητα από την νέα Βουλή, αφού έχουν εγκριθεί από το Γενικό Λογιστήριο τα κονδύλια για την εφαρμογή τους.

Καταφεύγοντας στην γνωστή πολιτική ιδιόλεκτο, με τα γνωστά κι ανώδυνα ψήγματα αυτοκριτικής, σημείωσε: «Δεν ισχυρίζομαι ότι τα κάναμε όλα τέλεια, ότι είμαστε αλάνθαστοι. Υπήρξαν και αδυναμίες», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί, γενικώς κι αορίστως, στις «αλλαγές και μεταρρυθμίσεις» που σχεδιάζει η κυβέρνηση στον τομέα της οικονομίας, υποσχόμενος «ένα καλύτερο μέλλον».

Στο ίδιο μήνυμα, ο Κώστας Καραμανλής, που με δική του πρωτοβουλία η Βουλή είχε κλείσει από τον Μάϊο 2007, προκειμένου να αποτραπεί η διερεύνηση του σκανδάλου με τις ανταλλαγές της Μονής Βατοπεδίου, έφθασε να υποστηρίξει ότι «η Νέα Δημοκρατία έκανε κανόνα την διαφάνεια και δεν έκρυψε τίποτα». (!) Αν το 2007 «το εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» που η αντιμετώπιση του, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, απαιτεί την πρόωρη διάλυση της Βουλής, ήταν η συγκρότηση του Προϋπολογισμού, το 2023 ανακαλύφθηκε, ως τέτοιο, «η επενδυτική βαθμίδα»!

Αντιγράφοντας τον Καραμανλή

Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στο μήνυμα του χθες, αντέγραψε-μέσες άκρες-την λογική της επιχειρηματολογίας του Κώστα Καραμανλή, προβάλλοντας τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του στην οικονομία, στην αντιμετώπιση κρίσεων που ανεφύησαν στη διάρκεια της θητείας της-Έβρος, πανδημία, Ουκρανικός πόλεμος, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια και προκλήσεις από την Τουρκία-, υποστηρίζοντας ότι «απέναντι σε όλα αυτά, η οικονομία και η κοινωνία μας έμειναν όρθιες».

Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προκηρυχθούν εκλογές «με την ουσιαστική ολοκλήρωση της πρώτης μας κυβερνητικής θητείας, όπως εξαρχής είχα δεσμευτεί και όπως πράγματι συμβαίνει», επιμένοντας σε μια ανακρίβεια την οποίαν κατέστησε πολιτικό επιχείρημα, για τους κομματικούς χειρισμούς του.

Κατά τον πρωθυπουργό, «η εθνική μας οικονομία αναβαθμίστηκε 12 φορές» (σ.σ τα ελληνικά ομόλογα, πάντως, παραμένουν στην κατηγορία «σκουπίδια»), και η χώρα «βρίσκεται σήμερα πολύ κοντά στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον δανεισμό του Δημοσίου, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.

Για τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη «ο εθνικός αυτός στόχος, σε συνδυασμό με την ανάγκη ισχυρής εκπροσώπησης του τόπου διεθνώς, επιβάλλουν πολιτική σταθερότητα σε ορίζοντα τετραετίας. Γι’ αυτό και συνιστά θέμα εξαιρετικής σημασίας, σύμφωνα με το άρθρο 41 του Συντάγματος. Γιατί η Ελλάδα χρειάζεται καθαρή προοπτική στην πορεία της και καθαρές λύσεις στην ηγεσία της».

Εθνικός στόχος η καθημερινότητα!

Σε απλά ελληνικά, ο πρωθυπουργός αναγόρευσε σε «εθνικούς στόχους» ζητήματα της καθημερινής κυβερνητικής ατζέντας και δραστηριότητας και με αυτό το επιχείρημα ζητεί την ανανέωση της λαϊκής εντολής στο πρόσωπο του και στο κόμμα του. Βεβαίως, κι αυτό αξίζει να τονιστεί και να επισημανθεί ιδιαίτερα, στην πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου υπάρχει κι ένα άλλο παράδειγμα/υπόδειγμα.

Την περίοδο 1996-2000 όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη αναγόρευσε σε εθνικό στόχο την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ και την ένταξη της στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε, οργάνωσε και επέτυχε την συναίνεση όλων των κοινωνικών εταίρων, πείθοντας τους θεσμικούς εκφραστές τους για την εθνική αναγκαιότητα επίτευξης εκείνου του στόχου, χωρίς να επιστρατεύει και να καταφεύγει σε μικροκομματικά τερτίπια.

Με πολλές ευκαιρίες και σε πολλές περιπτώσεις η παρούσα κυβερνητική ηγεσία και οι δειμαλέοι υποστηρικτές της έχουν αποδείξει ότι θεωρούν την πιστή τήρηση κι εφαρμογή του Συντάγματος, ως μια ενοχλητική λεπτομέρεια που εμποδίζει τον αγαθό βολονταρισμό τους να κατισχύσει, πάντα επ’ ωφελεία των υπηκόων τούτης της χώρας και μόνον…

Αυτό όμως, που δεν εννοεί να αντιληφθεί η κυβερνητική-κομματική ηγεσία είναι ότι απευθύνεται σε πολίτες, οι οποίοι δεν στέργουν να αποδεχτούν-και να υιοθετήσουν-τον πολιτικό κυνισμό, ως δημόσια αρετή.

Υ.Σ: Για την ιστορία και μόνο και προς διευκόλυνση των αναγνωστών.

Το άρθρο 53.1 του Συντάγματος αναφέρει ρητώς ότι «οι βουλευτές εκλέγoνται για τέσσερα συνεχή έτη πoυ αρχίζoυν από την ημέρα των γενικών εκλoγών». Δηλαδή, η θητεία των τωρινών 300 άρχισε την 7η Ιουλίου 2019 κι όχι την 22α Απριλίου.

Το άρθρο 41.2 αναφέρει κατηγορηματικά ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκλείεται η διάλυση της νέας Βουλής για το ίδιο θέμα».