Ο “μικρός ΣΥΡΙΖΑ” απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα

Λέγεται σαν ανέκδοτο μεταξύ των παροικούντων την Κουμουνδούρου ότι πιο εύκολο ήταν μέχρι τώρα τουλάχιστον να μπεις στο Χάρβαρντ παρά σε οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ! Ακόμη και μετά την διάσπαση του 2015 οι οργανώσεις δεν άνοιξαν παρότι αποδυναμώθηκαν γιατί ένας ικανός αριθμός “μπαρουτοκαπνισμένων” στελεχών με γείωση με την κοινωνία, τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς αποχώρησαν.

Το αποτέλεσμα φαίνεται τέσσερα χρόνια συνεχώς και ακόμη περισσότερο στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Όσο ήταν στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε τη μία μετά τη άλλη τις εκλογές σε επαγγελματικά επιμελητήρια, επιστημονικούς φορείς, συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το αποκορύφωμα ήταν στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μόνο η Κρήτη δεν έγινε μπλε και αυτό οφείλεται κυρίως στον Περιφερειάρχη, Αρναουτάκη. Αλλά και στους δήμους της χώρας μεγάλους και μικρούς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε καλύτερα.

Υπήρξαν κωμικοτραγικές περιπτώσεις, όπου οι τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είχαν βάλλει ποικίλα εμπόδια στην διεύρυνση με πρόσωπα κυρίως προερχόμενα από το παλιό ΠΑΣΟΚ, δεν έβρισκαν ανθρώπους να συμπληρώσουν ψηφοδέλτια. Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, οι ανθρώποι αυτοί έφτιαξαν δικούς τους αυτόνομους συνδυασμούς και πήγαν καλύτερα από τους υποψηφίους του κόμματος.

Αυτή την κατάσταση περιέγραψε ο πρόεδρος του κόμματος, Αλέξης Τσίπρα, στην πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μετά την ήττα, όταν είπε ότι υπάρχουν σύντροφοι -και εννοούσε κυρίως το πνεύμα τους- από την εποχή της παρανομίας όταν λειτουργούσαν σε τριάδες και δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ο στόχος του πρώην πρωθυπουργού να ανοίξουν οι οργανώσεις σε νέα μέλη είναι φιλόδοξος από δύο απόψεις: κατ’ αρχήν το να φθάσουν τα μέλη στο 10% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι από μόνο του ένας φιλόδοξος στόχος.

Για να έχει όμως ελπίδες να πλησιάσει έστω σε αυτό τον αριθμό θα πρέπει να ξεπεράσει τις διαφωνίες και τα εμπόδια στο εσωτερικό του κόμματος από τα στελέχη όλων των βαθμίδων. Γιατί δεν συμφωνούν όλοι με έναν διευρυμένο ΣΥΡΙΖΑ που λόγω της προσέλευσης των νέων μελών “θα χάσει την ιδεολογική και πολιτική καθαρότητα”. Τα περισσότερα νέα μέλη άλλωστε θα προέρχονται εκ των πραγμάτων από το παλιό ΠΑΣΟΚ, παρότι ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε έμφαση στο άνοιγμα στον χώρο της οικολογίας που θεωρεί ότι είναι διάσπαρτος και χωρίς πολιτική εκπροσώπηση και από την φύση του κοντά σε μία εναλλακτική αριστερά.

Αντιπολίτευση Φίλη

Εκφραστής της αντίθετης άποψης για άνοιγμα του κόμματος είναι ο Νίκος Φίλης καθώς κατά την άποψή του θα συνεπιφέρει αλλοίωση της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας του κόμματος. Είναι η άποψη που προτιμά έναν έστω μικρό ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και της τάξης του 10% από ένα πολυσυλεκτικό κόμμα χωρίς σαφή την αριστερή του φυσιογνωμία.

Την θέση αυτή φέρεται να συμμερίζεται και ο γραμματέας του κόμματος, Πάνος Σκουρλέτης, καθώς και αρκετοί από την ομάδα των 43 που κατά τα άλλα είναι κοντά στον αρχηγό. Αν όμως ο κ. Φίλης επιμένει για ιδεολογικούς λόγους είναι πολλοί σύντροφοί του που έχουν πιο ταπεινά ελατήρια καθώς μάλιστα στις εκλογές παλιοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια ο Αλέξης Τσίπρας, όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Θάνος Μωραίτης πήγαν καλά και εξελέγησαν βουλευτές.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν σαφής πάντως στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή, η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό διαμόρφωση. Η νέα φυσιογνωμία θα αποκρυσταλλωθεί στο συνέδριο που θα γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου. Νωρίτερα όμως θα έχει γίνει η εγγραφή νέων μελών που θα καθορίσει και τους συσχετισμούς στο συνέδριο. Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι οι εκλογές και κυρίως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από τις ευρωεκλογές μέχρι τις εθνικές, έδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά παραταξιακά χαρακτηριστικά.

Έλλειψη ηγέτη

Είναι ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων που καίτοι δυσαρεστημένοι από την συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην εξουσία, εντούτοις σηκώθηκαν από τους καναπέδες και ψήφισαν, αφενός για να μην είναι παντοδύναμος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αφετέρου να μην καταρρεύσει αυτός που θεωρούν βασικός φορέας της κεντροαριστεράς -και όχι το ΚΙΝΑΛ. Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ που οικοδομεί, να ενσωματώσει όχι μόνο τους ψηφοφόρους αλλά και τις παραδόσεις και τα στελέχη της ευρύτερης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.

Είναι άλλωστε το ελάχιστο που μπορεί να κάνει απέναντι σε έναν κόσμο που το 2015 του έδωσε τις εκλογικές του νίκες και τώρα τον έσωσε από την εκλογική συντριβή. Άλλωστε δεν θα μπορεί πάντα να ποντάρει στο ότι στον υπόλοιπο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς δεν θα εμφανιστεί ένας πολιτικός με ηγετικά χαρακτηριστικά. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί, εάν οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ παραμείνουν κλειστές, ένας νέος ηγέτης θα προσελκύσει τον κόσμο που αναζητά κομματική στέγη.

Φυσικά η πρόθεση του αρχηγού είναι μόνο η αρχή. Η συζήτηση θα είναι δύσκολη όταν θα φθάσει σε ζητήματα ταμπού όπου η αριστερή ιδεοληψία δεν αφήνει περιθώρια προσαρμογής, όπως πχ το πανεπιστημιακό άσυλο ή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή ακόμη και η φορολογία και οι επενδύσεις. Από την άλλη, είναι προς ερώτημα εάν θα είναι έξυπνη κίνηση μία ενδεχόμενη “σοσιαλδημοκρατικοποίηση” του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η σοσιαλδημοκρατία συνεχίζει απαξιωμένη την πτωτική της πορεία στην Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή, στην λεγόμενη γενιά των Millenials είναι εμφανής η προτίμηση προς την αριστερά και μάλιστα με όρους μέχρι πριν από λίγα χρόνια απαξιωμένους, όπως σοσιαλισμός και κομμουνισμός. Οι γενιές που δεν έχουν παραστάσεις από τον υπαρκτό σοσιαλισμό δείχνουν αποστροφή προς τον νεοφιλελευθερισμό -που έχει αρχίσει και ανησυχεί τις συστημικές δυνάμεις στην Ευρώπη- και έλκονται από την ουτοπία.