Ο Ρεπουμπλικανισμός ως Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας

Μάλιστα στο άρθρο ο ρεπουμπλικανισμός αναφέρεται με τρόπο τέτοιο, ώστε πατώντας πάνω στη λέξη να οδηγείται ο αναγνώστης του άρθρου μου στο Wikipedia, όπου ο ρεπουμπλικανισμός ευλογείται και ταυτίζεται ως δημοκρατία! Για το λόγο αυτό αναγκάζομαι να επανέλθω στο θέμα για να ξεκαθαρίσω πως ο ρεπουμπλικανισμός, που εφαρμόζεται ως δημοκρατία και στο δικό μας σημερινό πολίτευμα, πράγματι, δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία.

Όπως έχει αναφερθεί σε ορισμένα άρθρα μου, ο ρεπουμπλικανισμός εμφανίστηκε περί το 500 π.Χ. με τον τίτλο respublica (μτφ. δημόσια υπόθεση) και είναι επινόηση των Λατίνων της αρχαίας Ρώμης. Το πολίτευμα αυτό, όπως διακηρύχθηκε τότε και αργότερα από τους Ρωμαίους, καθώς και σήμερα από τους οπαδούς του, είχε ως αρχή του την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι η αρχή του ρεπουμπλικανισμού έχει τα χαρακτηριστικά του φούρνου του Χότζα: Ανάλογα, δηλαδή, από πού φυσάει ο άνεμος γυρίζουμε και το φούρνο. Έτσι και με τον ρεπουμπλικανισμό, ανάλογα με την εξουσία που είναι στο τιμόνι έχουμε και συγκεκριμένο ορισμό του δημοσίου συμφέροντος. Η δεξιά στην εξουσία έχει τον δικό της, η σοσιαλδημοκρατία τον δικό της, η αριστερά και ο κομουνισμός διαθέτει τον δικό της και κάθε δικτατορία, προφανώς, τον δικό της.

Βασικά, ο ορισμός του δημοσίου συμφέροντος στην περίπτωση αυτή εξαρτάται από την εκάστοτε αρχή στην καρέκλα της εξουσίας που προκύπτει από την εκάστοτε πλειοψηφία της στιγμής, οπότε δεν είναι και δυνατόν να ομιλεί κανείς περί ύπαρξης της λαϊκής κυριαρχίας. Και αυτό ανίδεοι, κρυπτομαδούροι, μάλιστα μερικοί  συνταγματολόγοι και καθηγητές, και πληρωμένοι κονδυλοφόροι το λανσάρουν ως δημοκρατία, ώστε να επιτυγχάνεται, συγχρόνως, και η δυσφήμιση της δημοκρατίας, με στόχο να δικαιολογείται, εσαεί, και το αίτημα της αλλαγής, που συνήθως, στην καλύτερη περίπτωση, έχει τα χαρακτηριστικά: Άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε την κάπα του αλλιώς!

Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς η στήριξη του ρεπουμπλικανισμού είναι καθολικό αίτημα όλων των τάξεων (τάξη όπως ορίζεται από τον Μαρξ), γιατί κάθε τάξη, όταν στην καρέκλα της εξουσίας, μπορεί και εξυπηρετείται ρυθμίζοντας τους αρμούς της εξουσίας και όταν εκτός της εξουσίας επιστρέφει στη δράση στην αρχή της μη κανονικότητας. Οι επαναστάτες της Αμερικής, οι δικτατορίες του προλεταριάτου της Σοβιετικής Ένωσης, της Κίνας, της Κούβας κτλ., οι ισλαμικές ρεπούμπλικες τύπου Ιράν  τον ρεπουμπλικανισμό επέλεξαν για να συνεχίσουν να κάνουν τις δουλειές τους εις το όνομα, δήθεν, της λαϊκής κυριαρχίας με στόχο, όπως μας λένε, την προστασία του δημοσίου συμφέροντος! Για τον λόγο αυτόν το δημοκρατικό πολίτευμα είναι παντελώς άγνωστο.

Το δημοκρατικό πολίτευμα δεν προσφέρεται σε πολλές εκδοχές, αν και κάποιοι, ακόμα και εγχώριοι, καθηγητές το προσπαθούν. Μιλάνε, για παράδειγμα, για τη δημοκρατία του Κλεισθένη, του Εφιάλτη, του Περικλή κτλ.. Το δημοκρατικό πολίτευμα διαθέτει μια και μοναδική εκδοχή και ορίζεται από τις πανανθρώπινες αξιωματικές αρχές του, δηλαδή από αρχές που απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες. Η θεμελιώδης αρχή του είναι η ισοκρατία μέσω της οποίας θεμελιώνεται και η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, το κράτος των πολιτών, όπου κάθε πολίτης διαθέτει ίσον κράτος, ίση εξουσία. Οι αξιωματικές αρχές του, που εκπορεύονται από την αρχή της ισοκρατίας, ίση ελευθερία (δηλαδή κανείς δεν μπορεί να διαθέτει την ελευθερία που περιορίζει την ελευθερία των υπολοίπων), ίσες ευκαιρίες, ίσα δικαιώματα, ισονομία και ισοπολιτεία με τον χρόνο εμπλουτίζονται και είναι σε συνεχή αναζήτηση μέσων δια των οποίων αυτές ικανοποιούνται αξιόπιστα. Τα μέσα είναι η άμεση δημοκρατία και η κλήρωση για την ανάδειξη αξιωματούχων (πολιτικών, δικαστικών και άλλων δημόσιων λειτουργών) από ομάδα εθελοντών που ικανοποιούν συγκεκριμένα προσόντα, έτσι ώστε στους θεσμούς βουλή, εκκλησία του δήμου και δικαστήριο:

1. Να εμποδίζεται η παραγωγή πάσης μορφής διαπλοκής.
2. Να εξασφαλίζεται η δέουσα εκπροσώπηση και η αξιοκρατία.
3. Να είναι η εκπροσώπηση δημοκρατική.

Η εκλογική διαδικασία στο δημοκρατικό πολίτευμα δεν κατέχει την πρώτη θέση και κατά την περίοδο λειτουργίας του χρησιμοποιείτο στην εκκλησία του δήμου για την εκλογή ειδικών, όπως, για παράδειγμα,  στρατηγών. Σε άρθρα μου, καθώς και στο βιβλίο μου Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας, εκδόσεις Άμμων, εισηγούμαι ένα πρότυπο δημοκρατικού πολιτεύματος για το σήμερα. Οι αξιωματικές αρχές αποτελούν το θεμέλιο του συντάγματος και καμία πλειοψηφία ή μειοψηφία δεν μπορεί να παραβιάσει. Είναι και γι’ αυτό το λόγο που η woke κουλτούρα, το κίνημα των pride, καθώς και κάθε άλλου είδους ιδιαιτερότητα δεν αποτελούν κάτι καινούργιο για το δημοκρατικό πολίτευμα. Τα αιτήματα αυτών ικανοποιούνται ικανοποιητικά μόνον υπό δημοκρατικό πολίτευμα, όσων εξ αυτών, φυσικά, δεν παραβιάζουν τις αξιωματικές αρχές του.