Ο Σημίτης, ο Γεραπετρίτης και ο Τραμπ

Μόλις έφυγε από τη ζωή ο «αρχιερέας της διαπλοκής» όπως είχε χαρακτηρίσει τον Κώστα Σημίτη η ΝΔ μια περασμένη, αλλά όχι ξεχασμένη εποχή. Επίσημο πένθος ορίστηκε ένα τετραήμερο. Η τυπική απόδοση Τιμών εκπληρώθηκε με δεδομένο ότι η σημερινή ΝΔ ακολουθεί πιστά την πολιτική που εφάρμοσε ο πρώην πρωθυπουργός αναγνωρίζοντας χωρίς εμφανή (τότε) πίεση «τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο» ανοίγοντας τον δρόμο για τις σημερινές τουρκικές απαιτήσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι αν έχει ή δεν έχει συμφέροντα η Τουρκία στο Αιγαίο. Αλλά ότι τα θαλάσσια και κάθε είδους σύνορα μιας χώρας δεν παραχωρούνται ούτε πουλιούνται, φτηνά ή ακριβά. Η οποιαδήποτε πατρίδα δεν έχει αντίτιμο. Ο δικτάτορας Μεταξάς το ήξερε και, ακολουθώντας την Αγγλική πολιτική, αρνήθηκε την «απλή» διέλευση του Ιταλικού στρατού που ζήτησε ο Ιταλός πρεσβευτής. Ακολούθησε η Εθνική Αντίσταση.

Σ’ αυτό άλλωστε σκοντάφτει τώρα η περιλάλητη Συμφωνία με την Τουρκία με το επιχείρημα ότι έτσι θα σωθεί η Ειρήνη. Το επιχείρημα είναι ψευδές. Η Ειρήνη είναι διαπραγματεύσιμη, εδώ και χιλιάδες χρόνια, με τελευταία υποψήφια την Ουκρανία. Αντίθετα η (κάθε) πατρίδα είναι το μόνο μη διαπραγματεύσιμο διότι άμα τη χάσεις παύεις να υπάρχεις.

Πολλές φορές έχουν έρθει σε διάσταση το Χρήμα και η Πατρίδα και αρκετές φορές η άρχουσα Τάξη μιας χώρας έχει διαφθαρεί τόσο ώστε να προτιμήσει το Χρήμα που κατέχει από την Πατρίδα που κυβερνάει. Το λάθος αυτό είναι επαναλαμβανόμενο και έχει την ίδια κατάληξη. Αργά ή συντομότερα κερδίζει ο αγώνας υπέρ Πατρίδας. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι πχ ο λεγόμενος «Σικελικός Εσπερινός» όπου το 1282 ξεσηκώθηκαν ένα βράδυ οι Σικελοί και σκότωσαν τους Γάλλους κατακτητές- παρεμπιπτόντως γλίτωσαν έτσι και την Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Κάνει προφανώς λάθος ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτης όταν λέει ότι θα σώσει την Ειρήνη κι ας τον πούνε προδότη. Και προδότη θα τον πούνε και δεν θα σώσει τίποτα. Επειδή οι Τούρκοι δεν θέλουν το μισό Αιγαίο (ο κ. Γεραπετρίτης ασφαλώς το ξέρει) αλλά το θέλουν ολόκληρο για να γίνουν ντόπιος χαλίφης κάτω από το Μεγάλο αφεντικό, τις ΗΠΑ.

Το αύριο φέρνει “νέο”… Τραμπ

Παρεμπιπτόντως πολλές υποσχέσεις σκόρπισε ο Τραμπ περί Ειρήνης χαρακτηρίζοντας την Κίνα άσπονδο εχθρό. Οι Κινέζοι δεν ταράχτηκαν. Οι Ουκρανοί αντεπιτέθηκαν (είπαν) αλλά ήταν φιάσκο. Και οι Ρώσοι φασούλι το φασούλι προχωρούν ενώ ο Ζελένσκι γεμίζει το πορτοφόλι του.

Γιατί, όμως, παθιάζονται μερικοί με το λάθος ερώτημα υπέρ ή κατά των Ρώσων αντί να αναρωτιούνται τι συμφέρει τη χώρα μας; Κάναμε (είμαστε οι μόνοι)ολόκληρο εμφύλιο αλλά μυαλό δεν βάλαμε, ποιος πραγματικά κέρδισε, ποιος έχασε. Και τώρα πάλι όπως στρώσουμε έτσι θα κοιμηθούμε…