Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως νεοελληνική πολιτική ιλαροτραγωδία…

Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όμως, ανακοίνωσε: «Το ανώτερο όργανο του κόμματος και αυθεντικός ερμηνευτής του Καταστατικού, υπερψηφίζοντας την πρόταση άρσης εμπιστοσύνης, κήρυξε αυτόματα έκπτωτο τον Στέφανο Κασσελάκη από το αξίωμα του προέδρου του κόμματος και ενεργοποίησε τις διατάξεις του καταστατικού για τη διενέργεια εκτάκτου Συνεδρίου του κόμματος. Ο σεβασμός στις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του κόμματος και η τήρηση του Καταστατικού και των κομματικών διαδικασιών είναι υποχρέωση για κάθε μέλος και στέλεχος και ουδείς είναι ανώτερος αυτών. Συνεπώς, το ζήτημα αυτό είναι λήξαν».

Όταν, μάλιστα, υπάρχει προγραμματισμένο συνέδριο σε ένα μήνα, η κοινή δημοκρατική λογική και ο σεβασμός απέναντι στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιβάλει λύση από το συνέδριο, ως μεγαλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο σώμα. Πολύ περισσότερο, που η σημερινή Κεντρική Επιτροπή εκλέχτηκε το 2022 και από αυτή αποχώρησε περίπου το 40% του συνόλου των 300 μελών, που μετακινήθηκε κυρίως στη Νέα Αριστερά. Το κενό καλύφθηκε από αναπληρωματικούς, που μάλιστα δεν έφταναν για να συμπληρώσουν τον αρχικό αριθμό των 300, με αποτέλεσμα το σύνολο σήμερα να είναι 294!

Η θέση Κοντιάδη

Επιπλέον το θέμα της μυστικής ψηφοφορίας στην οποία ψήφισαν 210 παρόντες, ουσιαστικά και τυπικά παραβιάστηκε από την παγκόσμια καινοτομία της τηλεφωνικής(!) ψήφου από 76 μέλη. Το θέμα του σεβασμού των μελών και των φίλων του κόμματος σχολίασε ο γνωστός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Ξενοφών Κοντιάδης: «Σύμφωνα με το Καταστατικό του κόμματος, “σε περίπτωση άρσης της εμπιστοσύνης της Κεντρικής Επιτροπής από το 50%+1 των μελών της προς τον πρόεδρο συγκαλείτε έκτακτο συνέδριο” (άρθ. 20 παρ. 4). Η άρση της εμπιστοσύνης, δεν προκύπτει από το Καταστατικό ότι συνεπάγεται έκπτωση του προέδρου, αλλά σύγκληση συνεδρίου για να δρομολογηθεί νέα εκλογική διαδικασία από την κομματική βάση».

Αντίρρηση εκφράστηκε από τον καθηγητή και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κώστα Δουζίνα: «Η ερμηνεία (Κοντιάδη) είναι εσφαλμένη. Η άρση εμπιστοσύνης σε θεσμικό παράγοντα (Πρωθυπουργό, Υπουργό, Δήμαρχο κλπ) από το σώμα στο οποίο λογοδοτεί σημαίνει την αυτόματη έκπτωσή του, οποιαδήποτε ερμηνευτική μέθοδο υιοθετήσουμε. Διαφορετικά έχουμε την παράδοξη λύση, ότι ένας πρόεδρος παραμένει στην θέση του παρ΄ ότι έχει εκδιωχθεί από το μόνο κυρίαρχο σώμα».

Ο κ. Κοντιάδης απάντησε πως δεν είναι επαρκές αντεπιχείρημα, διότι τα κόμματα αυτορυθμίζονται ως γνωστόν και μπορούν να προβλέψουν όποια διαδικασία θέλουν στο Καταστατικό τους. Εδώ, από την απλή γραμματική ερμηνεία του Καταστατικού προκύπτει σύγκληση συνεδρίου. Αν ήθελε την έκπτωση του προέδρου, που είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί δεν το αναφέρει με τρεις λέξεις; Παραπλήσια με την άποψη Κοντιάδη ήταν και η γνώμη του καθηγητή της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνη Καραμπατσού που τόνισε: «Τα εξόχως προβληματικά σημεία από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπως η “μυστική-φανερή” ψηφοφορία, αλλά κυρίως είναι το γεγονός ότι επήλθε έκπτωση του Στέφανου Κασσελάκη αυτομάτως με την αποδοχή της πρότασης μομφής, ενώ θα έπρεπε να κριθεί αυτό οριστικά από το έκτακτο συνέδριο».

Παρακολουθούμε την διάλυση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που όταν απώλεσε τον ενοποιητικό ιστό της πολιτικής εξουσίας και της προοπτικής επανόδου σε αυτήν, έγινε θρύψαλα. Τα μεγαλοστελέχη πρόταξαν τα προσωπικά τους συμφέροντα και μάλιστα σε μια περίοδο που η χώρα συρρικνώνεται και απειλείται από την εκτεταμένη διαφθορά.

Τα κείμενα Γκίβαλου και Λούλη

Είναι χαρακτηριστική η επιστολή παραίτησης από την Κεντρική Επιτροπή ενός στελέχους της σεμνότητας και υπευθυνότητας του καθηγητή Μενέλαου Γκίβαλου. Όπως αναφέρει: «Η προωθούμενη στρατηγική της απαξίωσης και διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θεωρεί ότι το κόμμα μας ολοκλήρωσε τον ιστορικό του κύκλο και οφείλει να δώσει τη θέση του στο σχήμα μιας (αόριστης και αόρατης) συστημικής Κεντροαριστεράς πέτυχε τον πρώτο της στόχο με τα όσα τραγικά συνέβησαν στη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Στην ουσία με την ψήφιση της πρότασης μομφής δεν καθαιρέθηκε μόνο ο Στέφανος Κασσελάκης (ενδιάμεσος στόχος), αλλά έλαβε τέλος ο ίδιος ο ιστορικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως πόλου διεκδίκησης της εξουσίας απέναντι στο στυγνό νεοφιλελεύθερο καθεστώς. Οι εξελίξεις αυτές που απέκτησαν μη αντιστρεπτό χαρακτήρα με οδηγούν σε παραίτηση από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφού δεν μπορώ να τις νομιμοποιήσω με την παρουσία μου στο όργανο, έστω και διατυπώνοντας την πλήρη αντίθεσή μου. Σε κάθε περίπτωση παραμένω απλό μέλος της οργάνωσής μου, χωρίς πλέον ψευδαισθήσεις».

Σε σύντομο άρθρο του για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ο έμπειρος επικοινωνιολόγος Γιάννης Λούλης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το κεντρικό σημείο της κατρακύλας αρχίζει το 2019. Το πρόβλημα δεν ήταν η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το κόμμα πέτυχε ένα αξιοπρεπές 31,53%, χάνοντας μόνο 3,93%. Χάθηκε όμως η μεγάλη ευκαιρία του να ανανεωθεί, με νέο φρέσκο πολιτικό προσωπικό περί τον αρχηγό και νέες ιδέες, αφήνοντας πίσω του δυσβάσταχτα αριστερόστροφα δογματικά και ρυτιδιασμένα φορτία ιδεών και στελεχών. Τι έγινε απ’ όλα αυτά; Απολύτως τίποτα! Και εάν αυτά δεν έφθαναν, ο Τσίπρας σήκωσε τα χέρια και παραιτήθηκε μετά την ήττα του. Χωρίς όμως και να έμαθε κάτι βαθύτερο! Και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν. Ήρθε μετά η φάση Κασσελάκη με κάτι φρέσκο, αλλά ανεπαρκές, συν ένα κόμμα που έτρωγε τις σάρκες του. Με εμπάθεια που πλημμύριζε τον εσωτερικό του κόσμο. Υπήρχε μήπως κάτι – κάπου – ουσιαστικό και φρέσκο; Τίποτα απολύτως! Εκτός από μια ανθρωποφαγία, ασυνάρτητη και εσωστρεφή…»

Κάθε στέλεχος και σενάριο!

Και τώρα τι γίνεται; Πολλοί έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν τις προθέσεις τους πριν τις εκλογές για την ανάδειξη νέου(;) προέδρου και πριν από το δρομολογημένο σε ένα μήνα συνέδριο. Για παράδειγμα η Μαρία Ρεπούση εκτιμά ότι: «Μπορούμε να ξαναβρεθούμε με τη Νέα Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ. Ίσως όχι όλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και όχι όλοι του ΠΑΣΟΚ». Η Όλγα Γεροβασίλη, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Action, δήλωσε ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη Νέα Αριστερά. Ειδικά για όσους αποχώρησαν μετά την εκλογή του Κασσελάκη, είπε πως δεν συμφωνεί με εκείνη την επιλογή τους και πως εάν δεν είχαν αποχωρήσει, ίσως είχε φύγει ο Κασσελακης νωρίτερα!

Προκύπτει, λοιπόν, η κύρια ερώτηση: Ποιες ήταν οι τόσο σοβαρές κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκε αναγκαίο να υποβληθεί πρόταση μομφής με αποτέλεσμα την πρωτοφανή στα ελληνικά πολιτικά χρονικά καθαίρεση του προέδρου του κόμματος; Όπως είπε στην ομιλία του ο Σωκράτης Φάμελλος: «Υπάρχει έλλειμμα αξιοπιστίας και σοβαρότητας στο κόμμα. Και ο πρόεδρος είναι υπεύθυνος για το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δεν πάει άλλο αυτός ο κατήφορος».

Αν περί αυτού πρόκειται, τότε η καθαίρεση είναι καθαρά υπόθεση ενός συνεδρίου. Μόνο που σε συνέδριο, οι συσχετισμοί δεν θα άφηναν μεγάλα περιθώρια για το σκοπό, δηλαδή την εκδίωξη Κασσελάκη, ο οποίος αμφισβητήθηκε από τις πρώτες ώρες της εκλογής του. Και φυσικά ο Κασσελάκης και οι σύμβουλοί του, από άγνοια ή και αδιαφορία για την ελληνική πραγματικότητα, έχει μεγάλες ευθύνες, αλλά όχι όλες τις ευθύνες. Και το κυριότερο, τον αντιπολιτεύτηκαν κυρίως μέσω των ΜΜΕ. Ο Σπίρτζης για παράδειγμα, που δήλωσε ότι είναι τιμή του να τον διαγράψει η Επιτροπή Δεοντολογίας, παραμένει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και ψήφισε την μομφή, ποζάροντας χαμογελαστός και ωραίος μπροστά στην κάλπη. Και τώρα, τι θα γίνει αν στις εκλογές για πρόεδρο εκλεγεί πάλι ο Κασσελάκης; Με τι πρόσωπο θα μείνουν αυτοί που τον καθαίρεσαν;

Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε μόνο την αίγλη, την αξιοπιστία και το ηθικό του έρεισμα, αλλά εκτός απροόπτου παραπαίει, βαδίζοντας προς την τελική διάλυση. Κανένα όργανο δεν συγκλήθηκε και καμιά απόφαση δεν πάρθηκε για όσους (και δεν ήταν λίγοι) δημιουργούσαν το “έλλειμμα αξιοπιστίας και σοβαρότητας”. Απλά αυτοί που τον καθαίρεσαν δεν σκοπεύουν να σώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά κυρίως εργάζονται να βρουν θέσεις σε σχήματα με το ΠΑΣΟΚ, αγνοώντας την πιθανότητα να θεωρηθούν ανεπιθύμητα βαρίδια.