Ο Θοδωρής του Πειραιά και η Τασία του δικαιωματισμού

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού  – 

Για τον Θοδωρή Δρίτσα και την Τασία Χριστοδουλοπούλου οι υπουργικοί θώκοι φαίνεται να ανήκουν οριστικά στο παρελθόν, αλλά ούτε ο ένας ούτε η άλλη έχουν συνταξιοδοτηθεί πολιτικά. Μετά την περιπετειώδη θητεία της στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, η Τασία έχει βολευτεί στην προεδρία της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας του Κοινοβουλίου. Ο δε σύζυγός της, μετά τη θητεία του στο υπουργείο Ναυτιλίας, ανέλαβε τελευταία την προεδρία της προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο Novartis.

Για ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που έχει αναγάγει τα δικαιώματα και τον εθνομηδενισμό σε ιδεολογία, η Τασία Χριστοδουλοπούλου θεωρείται ένα είδος πολιτικού μύθου. Ιδιαίτερη απήχηση είχε και εν μέρει διατηρεί στους νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί εκ των οποίων αντιμετωπίζουν την πολύχρονη ακτιβίστικη δράση της με δέος. Με την πάροδο των χρόνων είχε συγκροτήσει δίπλα της μια ομάδα κολλητών, οι οποίοι την ακολουθούσαν με αφοσίωση και την υπερασπίζονταν φανατικά. Όσοι δεν ανήκαν στον κύκλο της είχαν άλλη αντιμετώπιση.

Υπήρχαν, ωστόσο, και τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ που από παλιά δεν έκρυβαν τη δυσφορία τους γι’ αυτού του τύπου τις ιδεοληψίες. Από το 2015, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί του η κομματική Νεολαία έχουν περισσότερο ή λιγότερο μπει στο παιχνίδι της εξουσίας. Μπορεί κάποιοι νεολαίοι να αποκαλούσαν στα αντιμνημονιακά χρόνια την Χριστοδουλοπούλου χαϊδευτικά «γιαγιά Τασία», αλλά τώρα πλέον κατά κανόνα φυσάνε άλλοι άνεμοι στα ίδια μυαλά.

Τον Ιανουάριο του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας υπουργοποίησε και την Τασία και τον Θοδωρή. Η αλήθεια είναι ότι δεν επρόκειτο για οικογενειοκρατία. Μπορεί να είναι ζευγάρι, αλλά ο καθένας έχει τη δική του αυτοδύναμη πολιτική διαδρομή. Οι γνωρίζοντες τα του ΣΥΡΙΖΑ απέδιδαν τότε την υπουργοποίηση του ζεύγους στο γεγονός ότι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της περιβόητης πια παρέας της Αίγινας. Εκεί, στο σπίτι του Αλέκου Φλαμπουράρη είχαν μαζί με μερικούς ακόμα περάσει πολλά με τον Αλέξη Τσίπρα.

Η Τασία είναι γνωστή για τον εκρηκτικό χαρακτήρα της. Οι κακοπροαίρετοι την χαρακτηρίζουν αυταρχική και ορισμένοι σχεδόν υστερική. Ακόμα κι αυτοί, όμως, αναγνωρίζουν ότι όταν είχε υπουργοποιηθεί μεταμορφώθηκε. Η γνωστή έντασή της είχε αντικατασταθεί από ηρεμία! Δεν είναι και λίγο πράγμα ότι εν μία νυκτί πέρασε στο κέντρο των εξελίξεων από το περιθώριο, όπου ήταν μια ζωή.

Από τον Μαχητή στον ΣΥΡΙΖΑ

Η Αναστασία, όπως είναι το κανονικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα και τέλειωσε τη Νομική Σχολή. Από τα νεανικά της χρόνια ήταν άκρως μαχητική, αλλά πάντα κάτω από τη σκιά του αδελφού της Αγησίλαου Χριστοδουλόπουλου, γνωστού ως Λάκη, ο οποίος έφυγε από την ζωή νωρίς. Ο αδελφός της ήταν από τα ηγετικά στελέχη της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μαχητής στη δικτατορία και μετά από διασπάσεις έγινε αρχηγός της. Η νεαρή Τασία εντάχθηκε από νωρίς στην οργάνωση. Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είχε κάνει σπίτι της τα κομματικά γραφεία.

Αν και η Τασία υπερηφανεύεται για τη νεανική της δράση δεν έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον χώρο της άκρας Αριστεράς εκείνης της εποχής. Από ένα χρονικό σημείο και μετά η πολιτική και η επαγγελματική της διαδρομή θα συναρθρωθούν. Ως μαχόμενη δικηγόρος γίνεται συνδικαλίστρια στον Δικηγορικό Σύλλογο. Αν και ήταν πάντα μια διακριτή παρουσία ποτέ δεν έπαιξε κεντρικό ρόλο.

Συνάδελφοί της συνδικαλιστές την περιγράφουν σαν ιδιαίτερα σκληρή στις συγκρούσεις της. «Αν δεν συμφωνούσε μαζί σου κατέφευγε σε λεκτική βία. Ήταν ειρωνική και ιδιαίτερα εριστική. Από την άλλη είναι έξυπνη, έμπειρη, καλή στη διαχείριση του λόγου και ακόμα καλύτερη στη διαχείριση των δικών της ανθρώπων».

Η Τασία ξεχώρισε την εποχή των καταλήψεων και όλων των κινητοποιήσεων πάντα ως στέλεχος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Έτσι μπήκε στον χώρο των δικαιωμάτων και διαμόρφωσε την ιδεολογική προτίμησή της. Ως δικηγόρος αναλαμβάνει προνομιακά την υπεράσπιση κάθε αριστεριστή και αναρχικού. Σταδιακά διαμόρφωσε τη δική της δικηγορική προσωπικότητα, η οποία της εξασφάλισε και ένα ξεχωριστό είδος πελατείας. Παράλληλα, για πολλά χρόνια εργάζεται και στην ΟΤΟΕ (ομοσπονδία των τραπεζοϋπαλλήλων) ως νομική σύμβουλος.

Η διαδρομή της άλλαξε όταν μαζί με άλλα ανένταχτα στελέχη και άλλες συλλογικότητες της άκρας Αριστεράς συμμετείχαν στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Συνασπισμό. Δικτυώθηκε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό κύκλο που αν και μειοψηφικός είχε πάντα επιρροή στην ευρύτερη Αριστερά στο όνομα του δικαιωματισμού.

Σημαιοφόρος του δικαιωματισμού

Στον χώρο του δικαιωματισμού, όσο πιο εθνομηδενιστικές απόψεις έχεις και όσο πιο ακραίες θέσεις προβάλεις για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα τόσο μεγαλύτερη απήχηση έχεις. Η Τασία μπαίνει πολύ δυναμικά και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή. Με τον τρόπο αυτό αποκτάει και κεντρικό ρόλο στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο η οικονομική κρίση μετατρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ από ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας σε διεκδικητή της εξουσίας, τόσο τα στελέχη του ωθούνται από το περιθώριο προς την κεντρική πολιτική σκηνή. Μαζί με τα άλλα και η Χριστοδουλοπούλου.

Μετά από πολυετή αποχή από τη συνδικαλιστική δράση, η Τασία επιστρέφει το 2014 όπου και εκλέγεται σύμβουλος με τη ριζοσπαστική αριστερή κίνηση δικηγόρων Αθήνας. Ο συνδυασμός αποσπά το 9,5%, ποσοστό δυσανάλογα μικρό σε σχέση με το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ λίγους μήνες αργότερα στις εθνικές εκλογές.

Το όνομά της έχει ήδη γίνει γνωστό τα προηγούμενα χρόνια, καθώς πρωταγωνιστεί σε διάφορα περιστατικά ως μέλος του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσω αυτού αντιδρά για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, για τη Frontex και για το δόγμα «Ευρώπη-φρούριο». Ανέλαβε, μάλιστα, και τη νομική εκπροσώπηση της Ρωσίδας Τατιάνα Μπουχτογιάροβα που συνελήφθη σε οίκο ανοχής της Αχαρνών στην υπόθεση των οροθετικών ιερόδουλων που συγκλόνισε το Πανελλήνιο το 2012.

Είναι η εποχή που η Τασία υιοθετεί τον τρόπο ντυσίματος που έχει και σήμερα. Παρά τις ριζοσπαστικές θέσεις της και την ταύτισή της με οτιδήποτε περιθωριακό αγαπάει την καλή ζωή και ιδιαίτερα το καλό και ακριβό ντύσιμο. Επιλέγει επώνυμα κοστούμια, δίνοντας έμφαση στα σωστά και ενδιαφέροντα αξεσουάρ, όπως είναι τα χρωματιστά γυαλιά οράσεως και φουλάρια.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας της ανέθεσε το χαρτοφυλάκιο Μεταναστευτικής Πολιτικής προέκυψε προβληματισμός ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των ιδεοληψιών της για το θέμα. Ιδεοληψίες που έχουν απήχηση μόνο σ’ ένα ελάχιστο μονοψήφιο ποσοστό του ελληνικού λαού, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ήταν σαν να έβαζες έναν αναρχικό να ηγηθεί του υπουργείου Δημόσιας Τάξης! Από εκείνη την περίοδο, πάντως, έχει γράψει η ατάκα της για πρόσφυγες-μετανάστες ότι «λιάζονται»!

Ο έφεδρος αριστεριστής

Ο Θοδωρής Δρίτσας έχει μπει στη ζωή της πολλά χρόνια πριν υπουργοποιηθεί. Όπως και αυτή έτσι και εκείνος έχει πίσω του ένα διαλυμένο γάμο. Είναι γεννημένος στον Πειραιά και κατάγεται από μία εύπορη οικογένεια φαρμακοποιών. Κάτι που γνωρίζουν ελάχιστοι είναι πως στις ημέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 1973) υπηρετούσε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός τεθωρακισμένων στο Γουδί από όπου ξεκίνησαν τα τανκς που πολιόρκησαν το Πολυτεχνείο. Την ίδια εποχή ήταν μέλος της παράνομης αντιστασιακής Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση και βέβαια δεν θα υπάκουε στις διαταγές εάν τον έστελναν να καταστείλει την εξέγερση.

Ο Δρίτσας, μπορεί να έχει ριζοσπαστικές απόψεις, αλλά είναι ιδιαίτερα ευγενής και από χαρακτήρα συνεννοήσιμος. Στην Κουμουνδούρου είχαν από παλιά να λένε για το πόσο διαφορετικοί χαρακτήρες είναι. Εκείνος είναι ήπιος και μετριοπαθής. Αντίθετα, εκείνη είναι σκληρή και απόλυτη.

Όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς του, παρέμενε και αυτός ανένταχτος στην άκρα Αριστερά μέχρι το 2004. Τότε συμμετείχε στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από το 1998 συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές του Πειραιά ως επικεφαλής του συνδυασμού Πειραϊκό Δημοτικό Δίκτυο “Το Λιμάνι της Αγωνίας”. Ο Δρίτσας ήταν υποψήφιος στον Πειραιά και στις επόμενες δημοτικές.

Ο Θοδωρής του Πειραιά

Το 2007 εκλέγεται βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Πειραιά και από τότε επανεκλέγεται. Όταν μετά τις εκλογές του 2012 το κόμμα του αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση, αυτός ανέλαβε “σκιώδης υπουργός” Άμυνας. Μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα τον Ιανουάριο 2015 βρέθηκε στα γνωστά λημέρια του, στον Πειραιά, ως αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για τη Ναυτιλία.

Τώρα πώς ένας δεδηλωμένος ακροαριστερός θα έβρισκε τρόπο συνεννόησης με τους εφοπλιστές ήταν ένα ερώτημα. Ο μετριοπαθής χαρακτήρας του, πάντως, τον βοήθησε. Ο κόμπος, όμως, έφτασε στο χτένι με την υπόθεση πώλησης και του υπολοίπου λιμανιού στην κινεζική Cosco. Οι ιδεολογικές αντοχές του δοκιμάστηκαν σκληρά. Πρόβαλε κάποιες αντιστάσεις και τελικά βρέθηκε εκτός κυβέρνησης, χωρίς να έλθει σε ρήξη με το Μαξίμου.

Μετά από πολύ καιρό, ο διορισμός του στην προεδρία της προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο Novartis τον επαναφέρει στο προσκήνιο. Πιθανότατα, λόγω και ηλικίας θα είναι το κύκνειο άσμα του. Μπορεί το καλοκαίρι της εξουσίας για το ζεύγος Δρίτσας-Τασία να ήταν σχετικά σύντομο, αλλά ήταν και ένα δώρο της ζωής, το οποίο αμφότεροι δεν μπορούσαν ούτε να διανοηθούν πως θα τους προσφερόταν.