Ο Τσίπρας ετοιμάζεται να εισβάλει στην Κεντροαριστερά

Αναλυτές φτάνουν να εκτιμήσουν ότι η περίοδος που αναδύεται θα εμφανίσει χαρακτηριστικά «νέας μεταπολίτευσης». Με την έννοια της ολοκλήρωσης και δύσης του κύκλου του υφιστάμενου πολιτικού-κομματικού συστήματος και της δημιουργίας, ανάδυσης ενός νέου σκηνικού με νέα πολιτικά σχήματα και πρωταγωνιστές σε νέους ρόλους.

Με δυο λόγια, στο χώρο της Κεντροαριστεράς ο Αλέξης Τσίπρας και, πιθανόν, η Μαρία Καρυστιανού με ότι και όσα έκαναν, κάνουν και θα κάνουν αποτελούν -μαζί μ’ εκείνο το δυναμικό που κινητοποιούν και την όποια και όποιας μορφής υποστήριξη τους παρέχεται- τους κρίσιμους παράγοντες. Και οι ίδιοι, αλλά και τα πράγματα δείχνουν, ότι θα αποτελέσουν καθοριστικούς παίκτες στο σκηνικό που διαμορφώνεται. Το οποίο (σκηνικό) θα επιδιώξουν να το διαμορφώσουν με τους δικούς τους όρους και τις δικές τους αναφορές.

Ο Τσίπρας ανατρέπει το σκηνικό

Τα παραπάνω ισχύουν με βεβαιότητα για τον Α. Τσίπρα, ο οποίος διαθέτει και εμπειρία (ό ίδιος) αλλά και είναι φανερό ότι συγκεντρώνει -υπάρχει πίσω του- ένα «σύστημα δυνάμεων στήριξης» και επικοινωνιακής και υλικών μέσων. Το ποσοστό αβεβαιότητας για την  Καρυστιανού σχετίζεται κυρίως με την ίδια και τις αποφάσεις της, και όχι τόσο με την κοινωνική της αποδοχή και την δυναμική. Η οποία (δυναμική) δείχνει να είναι εκλογικά εξασφαλισμένη και μεσοπρόθεσμα σημαντική αναζητώντας, ωστόσο, την αναγκαία στελεχιακή δόμηση.

Απέναντι σ’ αυτά, στον χώρο της Κεντροαριστεράς, τα στελέχη που έχουν εκτεθεί σε κριτική από τον Τσίπρα -κατά το κοινώς λεγόμενο «έχουν αδειαστεί»- από τη μια, αλλά και ορισμένα στελέχη που διατηρούν επιφυλάξεις ή/και αρνητική άποψη στις πρωτοβουλίες του -από την άλλη, δίνουν χαμένες μάχες, μάχες οπισθοφυλακών. Παίζοντας στο γήπεδο του, και με απολογητική τακτική, παρά τους απαξιωτικούς -δικαιολογημένους ή μη- σε βάρος του χαρακτηρισμούς, μάλλον επιβεβαιώνουν την «απόρριψη» τους από τον Τσίπρα παρά πλήττουν την στρατηγική του. Εξάλλου, στην κοινωνία βασικά συμπεράσματα έχουν εξαχθεί, και εκλογικά έχουν αποδοθεί, εδώ και αρκετό καιρό…

Στον χώρο αυτό, σημαντικά πλέον συρρικνωμένο, πολύ χαμηλότερα από την τελευταία επίδοση του 17%, η πλειοψηφική τάση είναι ότι θα ακολουθήσουν, θα υποστηρίξουν το εγχείρημα Τσίπρα. Τάση, όμως, που για τα σχέδια και τους στόχους Τσίπρα είναι οριακή, χαμηλού βεληνεκούς, γι’ αυτό και ο ίδιος με κάθε τρόπο επιμένει να σηματοδοτεί μια φυγή-κίνηση υπέρβασης, τοποθετώντας συμβολικά το ‘’παλιό -ξεπερασμένο και λίγο’’ στις πίσω γραμμές, στον «εξώστη». Και προβάλλει μια άλλη λογική, κίνησης προς τα εμπρός, αυτό που ονομάζει «συμμετοχή της βάσης, των πολιτών», (αυτοοργάνωση, κλπ) για ανασύσταση της δημοκρατικής παράταξης.

Το συνολικό εγχείρημα Τσίπρα, καθώς βρίσκεται στο αρχικό στάδιο ξεδιπλώματος του, δεν μπορεί με ασφάλεια να κριθεί και να προσεγγισθεί η κατάληξή του, καθώς μάλιστα εξαρτάται και από τις αντιδράσεις και κινήσεις και των άλλων παικτών του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς.

Ωστόσο, αξιολογώντας σειρά στοιχείων, επιλογών και απόψεων του, ιδιαίτερα το διάστημα μετά το 2023 στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η «Ιθάκη» και τα περί αυτήν, μπορούμε να πούμε ότι ο Τσίπρας ακόμη και με αυτό το «νέο» προφίλ είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί στη θέση και να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη μιας ευρείας προοδευτικής παράταξης στο ορατό τουλάχιστον μέλλον και επίσης πολύ δύσκολο να πετύχει τη φιλοδοξία του να επανέλθει ως εναλλακτικός πόλος εξουσίας. Το πιθανότερο είναι να μείνει για καιρό μια μεσαία δύναμη σε έναν τεμαχισμένο, ρευστό αντιπολιτευτικό χώρο.

Το ΠΑΣΟΚ και τα φαντάσματα της Κεντροαριστεράς

Το θετικό είναι ότι θα δομήσει, θα δώσει μια μορφή -νέα τουλάχιστον ως προς τον υπάρχοντα κερματισμό- στον αντιπολιτευτικό χώρο ιδιαίτερα του πάλαι ποτέ εκλογικά ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ (το κοινώς εννοούμενο «θα τον συμμαζέψει») επιτυγχάνοντας μια δομική ανασύνθεση έναντι της τωρινής πανσπερμίας του ασήμαντου πολιτικού αποτελέσματος.

Ταυτόχρονα, ως σημαντικό παράγωγο θα προκύψει παράπλευρα αλλά πιεστικά η ανάγκη να αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ τον εαυτό του. Να δει στην ουσία την αποστολή και το ρόλο του, ως δύναμη-κορμός της Δημοκρατικής Αριστεράς, και όχι ως ένα ακόμα μεσαίο (ή μικρομεσαίο) κόμμα στην βουλή, με οριακούς στόχους την αύξηση βουλευτικών εδρών. Την ανάγκη, το ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει και να δρομολογήσει πρωταγωνιστικά την ανασυγκρότησή της με λαϊκά, περιφερειακά και παραγωγικά χαρακτηριστικά, με πολιτικά χαρακτηριστικά για μια πατριωτική, δημοκρατική και σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Όσα αναφέρονται για το ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε, εδώ και πολύ καιρό, να έχουν γίνει κατανοητά, να το έχουν απασχολήσει σε βάθος και να έχει αναλάβει στη βάση ενός ανάλογου σχεδίου σειρά σχετικών πρωτοβουλιών.

Με άλλα λόγια, αν το ΠΑΣΟΚ είχε κατοχυρωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας ως η ανερχόμενη δύναμη έλκοντας μαζί του και άλλες δυνάμεις, ως ο αδιαμφισβήτητος εναλλακτικός πόλος εξουσίας απέναντι στη ‘’ΝΔ’’, αν, δηλαδή, είχε εκφράσει με ευρύτητα, αξιοπιστία και ηγετική επάρκεια την εναλλακτική πρόταση, τότε, ακόμα κι αν υπήρχαν οποιεσδήποτε σκοπιμότητες συμφερόντων, κανένα από τα εγχειρήματα που εμφανίζονται -του Τσίπρα πρωτίστως- δεν θα είχε εμφανιστεί και μάλιστα με τέτοιο αέρα και προσδοκίες.

Τρικυμία στους “μικρούς”

Σε περιδίνηση -επιβεβαιώνοντας τις αναταράξεις πριν την επικράτηση νέων συσσωματώσεων- βρίσκονται τα δύο κύρια σχήματα που πρoέκυψαν από τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ: O ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο τον Σωκράτη Φάμελο και η ‘’Νέα Αριστερά’’ με πρόεδρο τον Α. Χαρίτση. Είναι φανερό ότι τα αισθήματα πολιτικής επιβίωσης θα οδηγήσουν σε επιλογές σύμπλευσης με τον Α. Τσίπρα και με τους νέους όρους του ιδίου.

Η σφήνα του ΠΑΣΟΚ στην ρευστή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΕΑΡ για την είσπραξη μέρους από τις ισχνές δυνάμεις τους, είναι ζητούμενη -και σχετίζεται τόσο από την πολιτική γραμμή και τις επιλογές του Ν. Ανδρουλάκη όσο και από τις αντι-σύριζα εσωτερικές λογικές στο ΠΑΣΟΚ. Η “Πλεύση Ελευθερίας” εξελισσόμενο σ’ ένα προσωποκεντρικό κόμμα θα πληγεί αλλά περιορισμένα, το ‘’Κίνημα Δημοκρατίας’’ του Στέφανου Κασσελάκη φθίνοντας θα περάσει στο περιθώριο, ενώ αντοχές, στη βάση της συνεχούς ιδεολογικοπολιτικής προσπάθειας του (ανεξάρτητα από συμφωνίες ή όχι), θα δείξει το «ΜέΡΑ 25» του Γιάνη Βαρουφάκη.