Ο Τζέφρι Πάιατ σε ρόλο πρωθυπουργού!

Στην πατρίδα μας –ή στο μεγάλο μας τσίρκο για να θυμηθούμε μια δυστυχώς, ακόμα, τόσο επίκαιρη παράσταση– κωμικοτραγικά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα. Ο υπέρ-ομιλητικός Αμερικανός πρεσβευτής Τζέφρι Πάιατ, εν είδει πρωθυπουργού της χώρας μας, με δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό Open εξαγγέλλει και αναγγέλλει πως θεωρεί ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει τους συμβιβασμούς που χρειάζεται προκειμένου να επιστρέψουν όλοι στην ενασχόλησή τους με άλλα ζητήματα αντί της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο πρεσβευτής, σαν πρωθυπουργός, εξαγγέλλει την εξωτερική πολιτική της εκλεγμένης κυβέρνησής μας και την περιγράφει ως μια πολιτική άρον-άρον κλεισίματος των προβλημάτων στην περιοχή. Δεν πρόκειται μόνο για πρωτοφανή παρέμβαση και θεσμικό ατόπημα, αλλά και για διατύπωση μιας πολιτικής, η οποία εμμέσως ή άμεσα συνεπάγεται αποδοχή –μερική ή ολική– της τουρκικής ατζέντας. Αλλιώς για ποιο συμβιβασμό ομιλεί ο κ. Πάιατ, όταν ήδη η κυβέρνηση δημοσίως έχει υποστηρίξει ότι διαπραγματεύεται μόνο επί υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ;

Ο συχνά συγχέων κρίσιμους όρους κ. Μητσοτάκης, εν είδει πρωθυπουργεύοντος, αντί να απαιτήσει τουλάχιστον ο κ. Πάιατ να ανακαλέσει τη δήλωσή του, διακηρύττοντας ότι η Ελλάδα έχει ήδη κάνει όσους συμβιβασμούς μπορεί να κάνει, σιωπά μπροστά στον εκπρόσωπο του “μεγάλου αφεντικού”. Η Ελλάδα παραλλήλως, ειδικότερα άλλη μια κυβέρνηση της Δεξιάς, “πουλάει” την Κύπρο, λέγοντας δια του κ. Δένδια ότι δεν επιθυμεί κυρώσεις κατά της Τουρκίας και ότι είναι έτοιμη για διαπραγματεύσεις με τη γείτονα επί ατζέντας άγνωστης.

Κι όλα αυτά όταν η Τοιυρκία:

1. Παρανομεί εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κατ’ εξακολούθηση και σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ.
2. Ετοιμάζεται να ανοίξει την Αμμόχωστο και να χτίσει νέες βάσεις στην κατεχόμενη Κύπρο.
3. Διακηρύσσει ότι θα δεχτεί μόνο λύση δύο κρατών στην Κύπρο και ότι το σενάριο ομοσπονδίας έχει τελειώσει.
4. Απαιτεί από την Ελλάδα να μην πηγαίνει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο.
5. Ζητά περίπου 150 νησίδες και νησιά, ακόμα και κατοικημένα.
6. Προωθεί ενεργά τη διαμόρφωση δόγματος διεκδίκησης των Δωδεκανήσων.
7. Διεκδικεί συνδιαχείριση στη Δυτική Θράκη.
8. Απαιτεί αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου.
9. Διατηρεί ενεργή απειλή πολέμου εφόσον η χώρα μας ασκήσει απολύτως νόμιμη κυριαρχία σε ό,τι αφορά τα χωρικά της ύδατα.
10. Απειλεί ότι το “Ορούτς Ρέις” θα συνεχίσει εν ευθέτω χρόνο τις έρευνές του.
11. Κινείται ενεργά, προκειμένου να αποσπάσει από την Αίγυπτο συμφωνία για ΑΟΖ δυσμενή για την Ελλάδα.
12. Περικυκλώνει την Ελλάδα με ναυτικές εγκαταστάσεις σε Αλβανία και Λιβύη.

Μετράμε ήδη 12 λόγους εκ των οποίων κάθε ένας θα ήταν από μόνος του αρκετός για να επιβληθούν σοβαρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Χωρίς να αναιρεθούν αυτοί οι 12 λόγοι, κάθε διαπραγμάτευση είναι προδιαγεγραμμένης αποτυχίας, εκτός και αν η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να φτάσει σε εθνική μειοδοσία, όπως επί Χούντας το 1967 με την απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο και το 1974.

Aλα Βούτσιτς ο Μητσοτάκης;

Εν τω μεταξύ, ο κ. Πομπέο καταφθάνει για να μας “τραβήξει το αυτί” για τα τηλεφωνήματα Δένδια-Λαβρόφ και για να προετοιμάσει το πώς θα μας καθίσει στο σκαμνί του Βούτσιτς, ο οποίος εξευτελίστηκε πολλαπλώς στον Λευκό Οίκο, αποδεχόμενος τα τετελεσμένα των νατοϊκών βομβαρδισμών. Πρέπει να ειπωθεί όσο πιο καθαρά και δυνατά γίνεται: τυχόν ρήξη του δεσμού Κύπρου και Ελλάδας –σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό– και εγκατάλειψη της Κύπρου, με όποιο άλλοθι και αν λάβει χώρα θα αποτελέσει εθνική καταστροφή για τον Ελληνισμό και ειδικότερα για την Ελλάδα, καθώς θα επιταχύνει την “κυπροποίηση” του Αιγαίου.

Επιπλέον, διαπραγμάτευση σήμερα με την Τουρκία δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο προς όφελος της Γερμανίας και των ΗΠΑ κα εις βάρος της Ελλάδας, όσο τουλάχιστον τα παραπάνω 12 σημεία δεν αναιρούνται. Παρεμπιπτόντως, σε αυτά δε συμπεριλαμβάνεται καν το κατεξοχήν ζήτημα, που είναι η συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Τουρκίας επί της Κύπρου.

Η προωθούμενη διαπραγμάτευση, εφόσον δεν είναι σαφές ότι θα περιοριστεί σε ένα ζήτημα και μόνο –οριοθέτηση ΑΟΖ– στοχεύει στο να μας σύρει σε μια διευρυνόμενη ατζέντα σταδιακά, οπότε και θα χρεωθούμε τυχόν αποχώρηση, ή θα αναγκαστούμε να παραδώσουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Γινόμαστε το αντίτιμο του εξευμενισμού της Τουρκίας από πλευράς ΗΠΑ. Ειδάλλως, τι ακριβώς γυρεύουμε προτού αποσαφηνιστούν οι τουρκικές προθέσεις, αν κανείς θεωρεί πως δεν είναι αρκετά σαφείς; Να προσέξει η κυβέρνηση, διότι κάποια στιγμή, η ξένη πατρωνία και οι τυχοδιωκτισμοί “δαγκώνουν” άσχημα εκείνους που τους υπηρετούν.