Ο ξύλινος πολιτικός λόγος και η φράξια της πλάκας

Γενικολογίες χωρίς περιεχόμενο, ακατάσχετοι βερμπαλισμοί, υποκριτικές ηθικολογίες, αφορισμοί χωρίς αντίκρισμα, εξουθενωτική επανάληψη του μηδέποτε υλοποιηθέντος αυτονόητου, συνθηματολογία του απόλυτου κενού, με επικές επικλήσεις αξιών και αρχών «θρησκευτικού» περιεχομένου συνιστούν -με σπάνιες εξαιρέσεις- τον συνήθη πολιτικό λόγο στη χώρα μας και όχι μόνο. Βέβαια, ανέκαθεν ο πολιτικός λόγος ακολουθούσε αυτή την πεπατημένη.

Μόνο που τώρα με τον εξουθενωτικό πολλαπλασιαστή της κοινωνικής δικτύωσης αυτός ο δήθεν πολιτικός λόγος του κεκαλυμμένου λαϊκισμού δεν αντέχεται. Υποθέτω πως κάπως έτσι οι Ουκρανοί υπερψήφισαν τον ηθοποιό Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην προεδρία της χώρας, ο οποίος «επί μία εικοσαετία διακωμωδούσε στην σκηνή την ουκρανική πολιτική. Η μοναδική του πολιτική εμπειρία είναι ότι έπαιξε τον ρόλο του προέδρου σε τηλεοπτική σειρά». Δεν άντεξαν οι άνθρωποι τη δήθεν σοβαρότητα, τη δήθεν εντιμότητα, τη δήθεν εθνικοφροσύνη, τη δήθεν δημοκρατικότητα και μάλλον αποφάσισαν κι αυτοί να κάνουν πλάκα.

Στην Ελλάδα ο ξύλινος πολιτικός λόγος έχει προσλάβει απίστευτες διαστάσεις και είναι αντιστρόφως ανάλογος με την πολιτική οντότητα του μέσου όρου των πολιτικών μας. Δηλαδή έχει πέσει τόσο πολύ το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού που αναγκαστικά δεν μπορεί παρά να αρθρώνει μόνο τον ξύλινο κομματικό λόγο. Τα πρόσωπα πια διακρίνονται μόνο από τις γκάφες τους και τα σαρδάμ τους. Εκτός εάν βάλει κάποιος μέσα καμιά ποδοσφαιρική ατάκα και σκάσει το χειλάκι μας. …Ή εάν κάποιος νεόφερτος κουλτουριάρης λογογράφος βάλει κάποιον στίχο ή κάποιο μεταμοντέρνο διανοητικό κεφαλοκλείδωμα, στρουκτουραλιστικό ή αποδομητικό… και δημιουργήσει θέμα.

Τις προάλλες οδηγούσα και άκουγα (από επαγγελματική διαστροφή) την Φώφη Γεννηματά που -ως γνωστόν- ομιλεί σαν την Ζαν Ντ΄Αρκ, να μην λέει τίποτα, μα απολύτως τίποτα, και να εισπράττει τα χειροκροτήματα του ακροατηρίου της. Είπε, όμως, στο ΕΘΝΟΣ «Προκαλώ τον Τσίπρα για τριπλές εκλογές»! αλλά δεν την άκουσε κανείς. Έπεσα κάποια επόμενη μέρα πάνω στον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στο Χαϊδάρι (Σ.Σ: είμαι οδηγάρα, δεν τράκαρα).

Λόγος από άμβωνος, δυνατός! Ο απόλυτος περφεξιονισμός ενός λαϊκισμού ενδεδυμένου με τον ευαγγελικό λόγο της Αγίας Θεωρίας που τράκαρε με την ιστορία. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο σεβαστός μας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ιερουργεί κάθε φορά που στέλνει μηνύματα στους εντός και τους εκτός: «Έχουμε χρέος να υπερασπισθούμε τη Δημοκρατία στη χώρα μας και στην ΕΕ» αλλά δεν λέει πώς.

Τι να κάνει και ο δημοσιογράφος

Ο αγαπητός πρωθυπουργός, «Η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω σε αυτούς που την λεηλάτησαν και την χρεοκόπησαν»… Μην λες μεγάλα λόγια Αλέξη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης με μόνιμη επωδό του «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τις πιο φθηνές δυνάμεις του λαϊκισμού» κάνει και κατεβάσματα του τύπου «Η ευρωκάλπη είναι το α΄ημίχρονο – Μητέρα των μαχών, οι εθνικές εκλογές». Το άκουσε αυτό ο καλός Κωστής Χατζηδάκης και εξήγησε πως «Η ΝΔ δεν παίζει στο γήπεδο της πόλωσης, ο Γεωργιάδης έχει το ταπεραμέντο του».

Άδωνης: «Εάν η διαφορά στις ευρωεκλογές είναι μεγάλη οι εθνικές εκλογές πρέπει να γίνουν άμεσα». Πόσο μεγάλη; 3,5%; …. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει άλλη γνώμη: «Να αποσυνδεθούν οι ευρωεκλογές από τις αυτοδιοικητικές εκλογές», ενώ η σεβαστή Όλγα Γεροβασίλη διαπιστώνει με σημασία πως είναι «Κρίσιμη η ψήφος και αναγκαία η συμμετοχή στις ευρωεκλογές» και εξηγεί ο Νίκος Δένδιας «Υπαρκτός ο κίνδυνος ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη».

Τι να κάνει και ο δημοσιογράφος; Άμα δεν βγάζουν είδηση οι δηλώνοντες και οι συνεντευξιαζόμενοι, βάζει κι αυτός την γενικούρα του, το ηθικόν συμπέρασμα. Ο δημοσιογράφος πρέπει να δώσει αξία στο τίποτα. Κάπως έτσι ο απίστευτος κύριος που δείχνει στην τηλεόραση τις επιστολές του Χριστού, τις οποίες έχει στην κατοχή του(!), θα μπει στην Ευρωβουλή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Δεν θα τον ψηφίσουν γιατί πιστεύουν ότι όντως τις έχει, αλλά για πλάκα, για να την σπάσουν στους κυριλέδες του δήθεν πολιτικού καθωσπρεπισμού.

Από τότε που βγήκε ο όρος «πολιτικός πολιτισμός» (Σ.Σ: δεν ξέρω ποια διάνοια τον εισήγαγε) ο πολιτικός λόγος πήγε κι έκανε τσουλήθρα. Δεν έχουν καταλάβει πόσο πολύ έχει αλλάξει η κοινωνία. Δεν έχουν καταλάβει πως χρειάζεται ένας κάποιος εξανθρωπισμός του πολιτικού λόγου (Σ.Σ: το έκανε ο Σταύρος Θεοδωράκης, αλλά νόμισε πως είναι ηγέτης και έδιωξε τον κόσμο που τον στήριξε). Δεν έχουν καταλάβει πως ο κόσμος δεν τρώει πια κουτόχορτο… tragic!.. που θα έλεγε κι εκείνη η φοβερή χωριάτα της παλιάς διαφήμισης.

ΥΓ1: Μπακογιάννης: «Η Αθήνα χρειάζεται πραγματικό Δήμαρχο, όχι παρατηρητή ή σχολιαστή» (Real News).
ΥΓ2: Ριζοσπάστης: Αφήνουμε πίσω τα ψεύτικα διλήμματα – Κάνουμε τη διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ παντού.