Οι ανοιχτές πληγές του Μαξίμου – Ζητείται νέο αφήγημα

Η κυβέρνηση έπεσε έξω σε όλους τις προβλέψεις και τους στόχους που είχε θέσει για το καλοκαίρι, από την πρόβλεψη για την ύφεση της πανδημίας και την οικοδόμηση του τείχους ανοσίας με τους εμβολιασμούς, μέχρι τον τουρισμό στο 50% του 2019, και το “ήσυχο καλοκαίρι” στα ελληνοτουρκικά.

Καθώς το καλοκαίρι χάθηκε, ο στόχος του Μεγάρου Μαξίμου για την δημιουργία του τείχους προστασίας του πληθυσμού με τον εμβολιασμό μετατίθεται για τον Σεπτέμβριο και συνδέεται με την «αποσωλήνωση της οικονομίας». Ο πρωθυπουργός έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τις πρόωρες εκλογές, ωστόσο η εξέλιξη της μετάλλαξης Δέλτα είναι αμφίβολο εάν θα το επιτρέψει.

Αν αποκλειστούν οι εκλογές η μόνη πολιτική κίνηση που διαθέτει ο πρωθυπουργός για την “επανεκκίνηση” της κυβέρνησης, είναι ο μεγάλος ανασχηματισμός, που τον έχει μεταθέσει με τα τωρινά δεδομένα για τις αρχές του 2022. Αυτό όμως πάντα μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τις συνθήκες και τις εξελίξεις.

Το καλοκαίρι χάθηκε

Ο πρωθυπουργός είχε περιγράψει καθαρά τον περασμένο Μάιο στην Bild ότι ο Ιούλιος και Αύγουστος θα θυμίζουν ένα φυσιολογικό καλοκαίρι και ότι «κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι θα επιτευχθεί το τείχος ανοσίας του πληθυσμού με εμβολιασμό του 70-75%». Ο στόχος χάθηκε εκτός αν με το «κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι» εννοεί τις… 31 Αυγούστου, που και αυτό είναι αμφίβολο.

Το ότι αναγκάστηκε να επιβάλλει μίνι lockdown στο νούμερο ένα τουριστικό προορισμό, την Μύκονο και να αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να εφαρμοστεί και σε άλλα νησιά το παράδειγμα της Μυκόνου, είναι ομολογία αποτυχίας και σε ό,τι αφορά τον τουρισμό. Το ότι γέμισαν τα νησιά με κρούσματα είναι απόδειξη ότι δεν γίνονται έλεγχοι, ενώ το ότι έμειναν δίχως ξενοδοχεία Covid-19, είναι απόδειξη της προχειρότητας.

Στο συνολικό επίπεδο όμως μεγαλύτερη ήττα είναι το ότι ο μεγαλύτερος πελάτης για τον μαζικό τουρισμό που είναι η Μεγάλη Βρετανία, εξακολουθεί να έχει την χώρα στην πορτοκαλί ή την κόκκινη ζώνη. Η κυβέρνηση έχει φθάσει πλέον σε αδιέξοδο, συνέπεια των λαθών της και της αποτυχίας της να πείσει το κοινωνικό σώμα. Τα μέτρα είναι αντιφατικά, εν πολλοίς αλληλοαναιρούμενα και δημιουργούν επιφυλάξεις ακόμη και στους καλοπροαίρετους.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο πρωθυπουργός, έχοντας πάρει επάνω του το θέμα του εμβολιασμού και παρακάμπτοντας, σύμφωνα με κόμματα της αντιπολίτευσης, το Σύνταγμα (το οποίο επικαλέστηκε στη συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας), καταφεύγει στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι τροπολογίες που φέρνει αυτό επιβάλλουν, όσο κι αν προσπαθεί με περίτεχνες διατυπώσεις να το συγκαλύψει ο εμπνευστής τους, Γιώργος Γεραπετρίτης.

Πιέσεις για περισσότερους εμβολιασμούς

Παράλληλα καθώς δεν μπορεί να κάμψει τις αντιρρήσεις των μεγαλύτερης ηλικίας συμπολιτών, καταφεύγει στον εμβολιασμό των νέων και ακολούθως των ανηλίκων από 12 ετών και επάνω, προκειμένου να εμφανίσει βελτιωμένα ποσοστά. Αντί με τον εμβολιασμό των ενηλίκων να προστατεύσει και τους μικρότερους, κάνει το αντίθετο. Διακινδυνεύει έτσι ένα δεύτερο μέτωπο με τους γονείς, που είναι πιο επιφυλακτικοί με τα παιδιά τους.

Στο ίδιο πλαίσιο αυξάνει τις πιέσεις στους εκπαιδευτικούς, ώστε να ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβριο. Παράλληλα για τα Πανεπιστήμια προαναγγέλλει ότι θα δημιουργηθούν κέντρα εμβολιασμού για τους φοιτητές, κάτι που σημαίνει ότι θα επεκταθεί και σε αυτούς η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Ακόμη κι έτσι όμως η εκπορευόμενη πολιτική έχει αντιφάσεις. Ο πρωθυπουργός μιλάει για «πανδημία ανεμβολίαστων». Ωστόσο τι νόημα έχει μία τέτοια αναφορά όταν τα στοιχεία, πχ από το Ισραήλ, αναφέρουν ότι μόνο το 30% των εμβολιασμένων με Pfizer είναι πλήρως προστατευμένο; Παρόμοια είναι τα στοιχεία και για τα άλλα εμβόλια. Περισσότερο μοιάζει να αναζητά έναν βολικό υπεύθυνο για να του χρεώσει την δική του αναποτελεσματικότητα.

Μέχρι τότε όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με το “κίνημα” κατά του εμβολιασμού. Πρόκειται για πολίτες που κατέβηκαν σε διαδηλώσεις με σταυρούς και ελληνικές σημαίες, δείχνοντας την συγγένειά τους με την ακροδεξιά. Είναι εκείνοι που παλαιότερα ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίζει «ψεκασμένους» και οι οποίοι αποτελούν προνομιακή δεξαμενή αλίευσης ψήφων για τον Κυριάκο Βελόπουλο και τον Γιώργο Τράγκα.

Σε αναζήτηση νέου αφηγήματος

Σε κάθε περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου, που δεν πέτυχε το τείχος προστασίας το καλοκαίρι, μεταθέτει τον στόχο για τον Σεπτέμβριο. Μέχρι στιγμής ο πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί ότι δεν θα υπάρξει άλλο γενικό lockdown. Είναι άλλωστε και η κατεύθυνση που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, που επιθυμεί επαναφορά της οικονομικής κανονικότητας και προειδοποιεί με επιστροφή της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Από τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να προχωρήσει η «αποσωλήνωση της ελληνικής οικονομίας», όπως επανειλημμένως έχει δηλώσει. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις όλων των επιπέδων θα πρέπει να επανέλθουν στην κανονική τους λειτουργία, δίχως ενισχύσεις. Το είπε καθαρά ο Άδωνις Γεωργιάδης, «τα λεφτά τελείωσαν».

Βεβαίως οι συλλογικοί φορείς των μικρομεσαίων και των ελευθέρων επαγγελματιών προειδοποιούν ότι στο τέλος του χρόνου, όταν θα πρέπει να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, θα φανεί το πραγματικό πρόβλημα και θα αυξηθούν τα λουκέτα. Η κυβέρνηση δεν έχει απάντηση σε αυτό και κυρίως στο πολιτικό πρόβλημα που θα δημιουργήσει.

Σαμαράς και ελληνοτουρκικά

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός έπεσε έξω και στα ελληνοτουρκικά. Ο Ταγίπ Ερντογάν μετέφερε το πεδίο των προκλήσεων από το Αιγαίο στην Κύπρο. Οι κατόπιν εορτής καταδίκες της Τουρκίας και οι επικοινωνίες του πρωθυπουργού, ενόψει νέων τετελεσμένων, μάλλον αμηχανία και έλλειψη στρατηγικής δείχνουν. Άλλωστε το επισήμανε με τον δικό του τρόπο, που αυτή την φορά δεν ήταν και τόσο κομψός, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Η σκληρή δήλωσή του δεν κατευθυνόταν μόνο στον Ερντογά, που τον χαρακτήρισε υπεύθυνο για εγκλήματα πολέμου και πειρατή του διεθνούς δικαίου, ή στους εταίρους που φυσικά τους εγκαλεί για την ανοχή που του δείχνουν. Η δήλωση του κ. Σαμαρά αυτή την φορά είχε καθαρά αποδέκτη τον πρωθυπουργό. Εμμέσως πλην σαφώς του καταλόγισε ότι η πολιτική κατευνασμού και το ήσυχο καλοκαίρι δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα απέναντι στον Ερντογάν.

Ακολούθως ζητά να σταματήσει το διάλογος με την Τουρκία και η χώρα να καθορίσει τις κόκκινες γραμμές της, που θα υποστηρίξει με μία πολιτική αποτροπής. Εν ολίγοις ό,τι ακριβώς δεν κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι παρών και στην περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδώσει στις πιέσεις, και ξεκινήσει τον διάλογο για την παραπομπή στην Χάγη.