Οι άριστοι και οι υπουργίσιμοι του κομματικού σωλήνα

Η συζήτηση για το σχηματισμό κυβέρνησης, διορισμό υπουργών, μοιάζει με την μεταγραφική περίοδο στις ομάδες ποδοσφαίρου. Ονόματα κυκλοφορούν, βιογραφικά πηγαινοέρχονται, αλλά στο τέλος, σε πολλές περιπτώσεις, άλλοι παρουσιάζονται μέσω του κομματικού σωλήνα. 

Σε προηγούμενες προεδρικές εκλογές τα πράγματα έμοιαζαν πιο απλά και το παρασκήνιο διεξαγόταν με διαφορετικούς όρους. Ο Πρόεδρος και το κόμμα ή τα κόμματα, γνώριζαν πως ο διαμοιρασμός ήταν δεδομένος και τις πλείστες φορές “ακριβοδίκαιος”. Στελέχη, που η σχέση τους με την αγορά ήταν μακρινή και θεωρητική, παρουσιάζονταν έτοιμα να… προσφέρουν στην κοινωνία και εννοείται και στο κόμμα. Αυτό ήταν συνηθισμένο, θεωρείτο φυσιολογικό, αναμενόμενο. Το βιώσαμε, ενοχλούσε αλλά ήταν εδραιωμένη αντίληψη ότι κατατάσσονταν στα “ήθη” και “έθιμα” του τόπου.

Ο νέος Πρόεδρος, Νίκος Χριστοδουλίδης, έχει δηλώσει, προεκλογικά και μετεκλογικά, ότι οι υπουργοί του θα είναι τεχνοκράτες με πολιτικό κριτήριο, πολιτικό βάθος. Δεν θα είναι βουλευτές ή στελέχη πρώτης γραμμής των κομμάτων. Θα τα καταφέρει; Θα φανεί εκ του αποτελέσματος. Αυτό, όμως, που προκύπτει είναι ότι προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και συζητά. Αναζητεί πρόσωπα, τα οποία να ταιριάζουν στο προφίλ, το οποίο καθόρισε. Συνεπώς είναι ξεκάθαρο τι θέλει να πράξει.

Τα κόμματα, τα οποία τον υποστηρίζουν, σε επίπεδο αρχηγών έχουν συζητήσει το πλαίσιο και προφανώς γνωρίζουν πως αυτό θα γίνει. Αντιδράσεις καταγράφονται, όμως, στον ευρύτερο κύκλο των κομματικών στελεχών, τα οποία θεωρούν ότι είναι η… ευκαιρία τους να υπουργοποιηθούν. Χωρίς κανείς να υποστηρίζει ότι μεταξύ των κομματικών στελεχών, όλων των κομμάτων, δεν υπάρχουν κατάλληλα και ικανά πρόσωπα να αναλάβουν υπουργικούς θώκους, το θέμα είναι άλλο. Ο νεοεκλεγέντας Πρόεδρος, έχει συνδέσει τη νέα εποχή, που επαγγέλλεται, με τον σχηματισμό ενός υπουργικού, που θα έχει χαρακτηριστικά τα οποία έχουν άρρηκτη σχέση με τις πολιτικές, τις οποίες θέλει να εφαρμόσει.

Ψάχνει εκτός κομματικού σωλήνα

Τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο Νίκος Χριστοδουλίδης για το προφίλ των υπουργών είναι εκείνα, που θέλουν οι πολίτες. Οι πολίτες θέλουν υπουργούς, που να γνωρίζουν το χαρτοφυλάκιο τους και να είναι φορείς του καινούργιου. Αυτό δεν είναι ηλιακό. Γιατί το καινούργιο δεν αποκλείει ηλικιακές ομάδες. Άλλωστε η εμπειρία έχει τη δική της βαρύτητα. Είναι προφανές ότι οι πολίτες δεν θέλουν κομματικά στελέχη στο υπουργικό συμβούλιο γιατί συνδέουν τούτο με τον διαχρονικό διαμοιρασμό της εξουσίας.

Τα κομματικά στελέχη, που δεν… συμφωνούν με το προεδρικό πλάνο προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι η πορεία της νέας κυβέρνησης, αφορά πρωτίστως τη χώρα, την κοινωνία αλλά και τα κόμματα τους. Όχι μόνο τα δικά τους, αλλά όλα. Η συμπεριφορά κομματικών στελεχών, που θεωρούν ότι τους χρωστούν όλοι, είναι αυτή που ενισχύει την απαξίωση της κοινωνίας στο πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό.

Το υπουργικό είναι ο φορέας υλοποίησης των πολιτικών, που έχει καθορίσει ο Πρόεδρος. Ο διορισμός υπουργών δεν αφορά εξόφληση προεκλογικών λογαριασμών, για να βολευτούν στελέχη κομμάτων ή παράγοντες που δυσαρεστήθηκαν. Αυτά δεν αφορούν κανένα άλλον εκτός από εκείνους, που κατοικοεδρεύουν στις αυλές της εξουσίας. Εκείνους, που ζουν και αναπνέουν για την καρέκλα. Αυτές τις λογικές, προσεγγίσεις, πρακτικές, απορρίπτουν οι πολίτες και το δείχνουν με τη στάση τους.

Υπάρχει, συνεπώς, η ευκαιρία για μια νέα πολιτική ως προς τους διορισμούς υπουργών. Υπάρχει η ευκαιρία για να ανατραπεί η εδραιωμένη “εθνική ατάκα” του… This is Cyprus. Αυτό θέλει η κοινωνία και προφανώς- για να το λέει- το έχει αφουγκραστεί ο νέος Πρόεδρος.

Τα κόμματα, τα οποία έχουν εσχάτως μετακομίσει από την αντιπολίτευση στον κυβερνητικό χώρο, πρέπει να αντιληφθούν πως οφείλουν να εγκαταλείψουν την πεπατημένη. Να αφήσουν τον Πρόεδρο να προχωρήσει απρόσκοπτα. Η κοινωνία είναι γεμάτη άριστους και δεν πρέπει να επικεντρώνονται μόνο το κομματικό πελατολόγιο. “Ταμείο” θα πρέπει να κάνει η χώρα, η κοινωνία κι όχι ο καθένας, που αναζητεί διακαώς “δικαίωση” μέσω υπουργοποίησης.