Οι έξι χαίνουσες πληγές του ΣΥΡΙΖΑ

Η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και η επερχόμενη, κατά τα φαινόμενα, στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου, οφείλεται σε στρατηγικά λάθη, που διαπράχθηκαν κατά συρροή από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα. Αυτά μπορούν να στοιχειοθετηθούν σε έξι κατηγορίες, που αποτελούν τις βασικές αιτίες της ήττας και παράλληλα χαίνουσες πληγές, αφού διέβρωσαν αμετακλήτως τον αρχικό ριζοσπαστισμό, το αυτοδιατυμπανιζόμενο ‘ήθος’ και, εν τέλει, τη λαϊκή νομιμοποίηση.

Πρώτη πληγή: H ιστορικών διαστάσεων πολιτική ανικανότητα αξιοποίησης της εκλογικής νίκης του Ιανουαρίου του 2015, όπου η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ειδικά στο κρίσιμο ζήτημα της σοβαρής μειώσεως του δημοσίου χρέους και της εφαρμογής της ρήτρας ανάπτυξης.

Αντί αυτού, λόγω της πολιτικής ελαφρότητας και ναρκισσιστικής αφέλειας, συντελέσθηκε η πλήρης παγίδευση της χώρας από τον Σόιμπλε, με συνέπεια το τρίτο τραυματικό μνημόνιο μετά το ΟΧΙ του ελληνικού λαού τον Ιούλιο του 2015. Με το τρίτο μνημόνιο ολοκληρώθηκε η πλήρης αποικιοποίηση της Ελλάδας (Υπερταμείο, δημοσιονομικός ‘κόφτης’, αφελληνισμός τραπεζικού συστήματος, αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2063).

Δεύτερη πληγή: Λόγω της πλήρους μνημονιακής μετάλλαξης και της αποδοχής των μύχιων επιδιώξεων των δανειστών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, ανεξαρτήτως της επικαλούμενης ‘προοδευτικής’ ρητορείας, που διέλυσε μέσω της υπερφορολόγησης τα μεσαία παραγωγικά στρώματα. Συνειδητά και αφρόνως, οι υπουργοί Οικονομικών Τσακαλώτος και Χουλιαράκης επαίρονταν στην Βουλή, ότι ασκούν δήθεν ταξική πολιτική σε βάρος της μεσαίας τάξης, συνθλίβοντας εκτός από αυτήν, την ίδια ώρα, και την ελληνική οικονομία.

Παράλληλα, παρείχαν μεγάλες απαλλαγές στο παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο και μέσω επιδομάτων και ‘φιλοδωρημάτων’ προς τους ανέργους και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, δημιούργησαν συνθήκες ‘πληβειοποίησης’ αυτών, εκτιμώντας ότι τα λούμπεν στοιχεία είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμα. Αυτή η οικονομική πολιτική, με παντελή έλλειψη παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας και κάθε αναπτυξιακού εργαλείου, οδήγησε την χώρα στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση, όπου και πάλι κινδυνεύει να οδηγηθεί απροετοίμαστη στα χέρια των δανειστών, με πολύ οδυνηρότερες συνέπειες.

Παράδοση τραπεζικού συστήματος

Τρίτη πληγή: Aφορά την παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και τον πλήρη αφελληνισμό του, κατά την ανακεφαλαιοποίηση του Ιουνίου του 2015. Πρόκειται για ασύλληπτο πολιτικό έγκλημα, αφού παραδόθηκε ενεργητικό 340 δισ., έναντι 5 δισ. ευρώ, σε ιδιώτες αγνώστου ταυτότητας, με αποτέλεσμα την απώλεια ελέγχου του πιστωτικού συστήματος, που αποτελεί κεντρικό εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη.

Εξίσου απαράδεκτη υπήρξε η πολιτική για τα κόκκινα δάνεια και τον εσωτερικό δανεισμό των Ελλήνων. Δεν εφάρμοσε κάποιου είδους ‘σεισάχθεια’, κατά το ισλανδικό πρότυπο, κατά το οποίο υπήρξε οριζόντια μείωση όλων των δανείων κόκκινων και πρασίνων, 30-70% ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών, με βάση το ποσοστό της πτώσεως της οικονομίας λόγω της χρεοκοπίας.

Αντί γι’ αυτό προχώρησε στη νομοθέτηση της πώλησης των δανείων σε ξένα funds ‘αντί πινακίου φακής’, μη θεσμοθετώντας, καν, την λεγόμενη ρήτρα προτεραιότητας του δανειολήπτη, όπως έπραξε η Κύπρος. Αυτό έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή οικονομική κατάρρευση των ελληνικών νοικοκυριών, αλλά και του τραπεζικού συστήματος, αφού ο αρχικός ‘ελεγχόμενος όγκος’ έχει μετατραπεί σε ‘μεταστατικό καρκίνο’ σε όλο το σώμα.

Τέταρτη πληγή: Η βάναυση σύνθλιψη της έννοιας του πατριωτισμού, βασικού στοιχείου της Αριστεράς στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, μέσα από την δράση του ΕΑΜ. Αντ’ αυτού, είχαμε την επικράτηση των εθνομηδενιστικών απόψεων στο όνομα ενός ροζ διεθνισμού και ενός ακατανόητου δικαιωματισμού τρίτων χωρών, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Έτσι, στο πλαίσιο των εξωτερικών πιέσεων και εντολών, η κυβέρνηση προώθησε και υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών, παραχωρώντας εθνότητα και γλώσσα στο πολυεθνικό κράτος των Σκοπίων (Σλάβοι, Αλβανοί κ.λπ.), θέτοντας ένα ακόμα ‘ακάνθινο στεφάνι’ στον Ελληνισμό.

Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο πριόνισμα της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ., όχι μόνο στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά συνολικά στην Ελλάδα, αφού πρόκειται για κορυφαίο εθνικό θέμα και όχι για τοπικό, όπως κουτοπόνηρα επιχειρούν να εμφανίσουν κάποιοι τυχάρπαστοι αναλυτές της κυβερνητικής παράταξης με το επιχείρημα ότι δεν υπήρξε πλήρης εκλογική ‘εξαέρωση’ του ΣΥΡΙΖΑ. στην Μακεδονία.

Φαινόμενα πελατειασμού

Πέμπτη πληγή: Η εμφάνιση φαινομένων έντονου παλαιοκομματισμού και πελατειακών σχέσεων, που μαζί με την πρωτοφανή αλαζονεία της εξουσίας, αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό, ο οποίος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην κοινωνία. Το ύφος και η προκλητικότητα Πολάκη, σε συνδυασμό με την ‘κουτοπονηριά’ του Καμμένου και οι κυνικές ‘μεταγγραφές’ έναντι της ‘καρέκλας’, προσέδωσαν ένα αποκρουστικό προσωπείο σε μια κυβέρνηση, που εμφανίστηκε να εκφράζει στην πρώτη της φάση τις ελπίδες του λαού για αλλαγή του ύφους και της λειτουργίας της πολιτικής.

Χαρακτηριστικά, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης, σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο ‘Κόμματα – super markets’, αναφερόμενος στην μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα-ιδιοκτησία του ηγεμόνα, χωρίς καμία ουσιαστική σχέση με τη βάση του, καταλήγει: «Πέρα από τους αυλικούς του ηγεμόνα, που έπαιξαν κάποιο ρόλο, χειρότερο παιχνίδι, έπαιξαν οι κακοί δημοσιογράφοι-προπαγανδιστές της αριστερής ηγεμονίας, η κυβέρνηση χρειαζόταν αριστερή αντιπολίτευση. Όχι προπαγάνδα σοβιετικού τύπου. Κάτι θα μάζευε, κάτι θα διόρθωνε, όπως γίνεται πάντα όταν υπάρχει πίεση και ίσως να διαμορφωνόταν ένα αριστερό αντιπολιτευτικό ρεύμα, που να δείχνει πως η αριστερά σκέφτεται ελεύθερα».

Έκτη πληγή: Η πλήρης αδυναμία ενσωμάτωσης και έκφρασης των στρωμάτων, που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, από το αρχικό 4%. Ουδέποτε υπήρξε οργανωτική υπέρβαση αυτού του 4%, αφού οι ιδεοληψίες αποτελούσαν την σταθερά του κυβερνητικού έργου σε όλη την τετραετία. Πρόκειται για κολοσσιαίο πολιτικό λάθος, αφού η οργανική και πολιτική ενσωμάτωση αυτών των στρωμάτων και η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολιτικό σωσίβιο.

Έδειξε το πραγματικό πρόσωπο

Συμπερασματικά, η «πρώτη φορά Αριστερά», όπως αυτάρεσκα εκπέμπονταν συνεχώς από τα χείλη των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ., θέλοντας να προσδώσουν μια ιστορική αποστολή στο έργο τους, σε πολύ σύντομο διάστημα στην κυβερνητική εξουσία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Αυτό καλύπτονταν πίσω από την ‘αιθαλομίχλη’ ενός απλόχερα ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού λόγου, που έδωσε μεγάλες ελπίδες στις ρημαγμένες από τον μνημονιακό οδοστρωτήρα λαϊκές τάξεις.

Η μνημονιακή μετάλλαξη και η εύκολη κρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται στον χαρακτήρα αυτού του κόμματος ως ιδιότυπου πολιτικού σχηματισμού, χωρίς μαζικότητα και λαϊκή αντιστοίχιση στους κοινωνικούς θεσμούς και χωρίς καθαρές θέσεις στα ζητήματα της εξάρτησης και της εθνικής κυριαρχίας.

Αξιοποιώντας τα κοινωνικά και πολιτικά συντρίμμια του μνημονιακού οδοστρωτήρα και την πλήρη απονομιμοποίηση των πολιτικών δυνάμεων του παλαιού δικομματισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα αποτέλεσε τη φαντασιακή κινητήρια δύναμη των αντιμνημονιακών λαϊκών δυνάμεων, που στοιχήθηκαν γύρω του. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία με πολιτικό προσωπικό, το οποίο, όπως αποδείχθηκε, ήταν έτοιμο από καιρό να εγκολπώσει τα οφέλη της κρατικής εξουσίας, χωρίς κανένα μέτρο.

Η πορεία αυτή είχε ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις, τόσο για την χώρα, που συνεχίζει να κινείται στις ράγες της ‘αποικιοποίησης’, όσο και για τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και του προοδευτικού κινήματος, που υπέστη μεγάλου μεγέθους ήττα. Ως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές, ευτελίζονται σημαντικές έννοιες και σύμβολα, όπως η Αριστερά, η κοινωνική δικαιοσύνη και το κράτος πρόνοιας.