Οι μισές λέξεις και τα παιχνίδια συγκάλυψης

Τα πράγματα τρέχουν με την ταχύτητα φωτός και κάθε νέο γεγονός επιβεβαιώνει ότι κατεβαίνουμε ένα ακόμα σκαλί στου κακού τη σκάλα. Για παράδειγμα ο τέως αρχηγός της Αστυνομίας διαμαρτύρεται για την αποστρατεία του, όπως και άλλοι στο παρελθόν, αλλά, όπως εκείνοι, δεν αγγίζει το “διατί” της αποστρατείας. Μισές λέξεις. Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο κ. Ανδρουλάκης, ζητούσε να μάθει αυτό που ήδη ήξερε: γιατί τον παρακολουθούσαν.

Όλοι οι αξιωματούχοι ξέρουν τι επιδιώκει η κάθε κυβέρνηση, τι έχουν κάνει οι ίδιοι, γιατί επιλέγονται οι διάδοχοί τους, που έχουν ενδώσει, ποιες σκοτεινές γωνιές έχουν στην καριέρα τους. Πολλοί κατάλαβαν ή υποψιάστηκαν το γιατί της παρακολούθησης (του κ. Ανδρουλάκη) αλλά τελικά το θέμα πνίγηκε από κάτι πιο φρέσκο και επίκαιρο. Το παιχνίδι της αλληλοκάλυψης και συνενοχής συνεχίστηκε.

Το μάθημα είναι ότι θα βγει χαμένος όποιος τολμήσει να σπάσει την ομερτά και πει τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλά και όποιος τηρήσει τον νόμο της σιωπής δεν κερδίζει, αν δεν έχει εξυπηρετήσει τους “κατάλληλους”. Όταν π.χ. ο αγέρωχος Κρητικός βουλευτής Πολάκης προτιμάει να φιλήσει φρόνιμα το χέρι του Τσίπρα και να εξασφαλίσει την βουλευτική ασυλία. Ή όταν του λέει “σκάσε” ο επιχειρηματίας κ. Καλογρίτσας και αυτός το “κάνει γαργάρα” ή όταν τον ξευτιλίζει ο Χατζινικολάου και αυτός το καταπίνει. Μερικοί πιστεύουν ότι το ταπεινό ύφος της επιστολής Πολάκη προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φερετζές απειλής του βουλευτή προς τον αρχηγό του κόμματος για άγνωστες πτυχές της συνύπαρξής τους. Αλλά ο καθένας λέει ό,τι θέλει όταν η αλήθεια δεν είναι εκεί. Τελικά οι αμαρτωλοί ξέρουν να κρυφτούν.

Έτσι, λοιπόν, γέμισε επαίνους τον εαυτό του όταν τον “αποχώρησαν” ο τέως αρχηγός της ΕΛΑΣ ενώ ο άλλος αρχηγός (του ΓΕΕΘΑ) σιώπησε και παρέμεινε για να τερματίσει “ευδοκίμως”, αφού ολοκληρώσει τις άγνωστες υπηρεσίες που τον κράτησαν εν ενεργεία. Αυτός στη θέση του κι εμείς χωρίς εξήγηση για το τι κρύβουν οι απροκάλυπτες πλέον αγκαλίτσες με τον Τσαβούσογλου. Οι Τούρκοι πάντως ρίχνουν και καμιά μπαταριά ότι τους ανήκουν τόσα νησιά του Αιγαίου, έτσι για να μην ξεθαρεύουμε και να ξέρουμε ότι τα φιλάκια-φιλάκια αλλά και οι διεκδικήσεις-διεκδικήσεις, υπάρχουν εκκρεμότητες.

Τι επαναπροσέγγιση και αυτή…

Τι τρέχουν να προλάβουν; Έχουν αγχωθεί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές να θριαμβολογήσουν για το πόσο αγαπημένοι είναι ο Δένδιας και ο Τσαβούσογλου, πόσο μα πόσο χρυσό παιδί είναι ο Τούρκος υπουργός. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο (Τσαβούσογλου) που πριν δυο βδομάδες οι ίδιοι στην Αθήνα τον έλουζαν με διάφορα επίθετα. Ποιος νοιάζεται τι θα μας κοστίσει ο έρωτας των δυο υπουργών Εξωτερικών και πόσο θα πάει η γιορτή του επικείμενου γάμου;

Ο Ερντογάν έχει βάλει “το όπλο παραπόδα”, γελοιοποιώντας όλους όσοι στην Αθήνα έλεγαν πόσο απρόβλεπτος είναι και τον έβλεπαν να εγκαταλείπει τη Δύση για να στραφεί στη Ρωσία. Ο Ερντογάν εξασφαλίζει, ή τέλος πάντων προσπαθεί να εξασφαλίσει προϋποθέσεις επιβίωσης ίσως και επανόδου (αν, μάλλον απροσδόκητα, χάσει τις εκλογές) και οπωσδήποτε το μέλλον του. Αυτό είναι όλο. Και βάζει τη βούλα στο παιχνίδι που λέγεται δήθεν ανεξαρτησία κινήσεων ενώπιον της θέλησης της υπερδύναμης που ρυθμίζει τα πράγματα στην περιοχή μας.

Το ερώτημα ποιος δεν θέλει με τόση μανία τον Μητσοτάκη ή γιατί όσοι τον θέλουν δεν τον στηρίζουν επαρκώς είναι αναπάντητο, προσώρας τουλάχιστον. Αν και όποιος παρατηρεί προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις και παραβλέπει την έξαλλη προπαγάνδα μερικών ΜΜΕ μπορεί να διακρίνει ότι ακόμα και τώρα έχει κάποιες πιθανότητες να επαληθευτούν οι προ της τραγωδίας των Τεμπών προβλέψεις για μια σοβαρή διαφορά περίπου 8 μονάδων χωρίς, ωστόσο, αυτοδυναμία.

Σχετικά ανακαλύφθηκαν τις τελευταίες μέρες τα αγαθά των κυβερνήσεων συνεργασίας που τα τελευταία σαράντα χρόνια θεωρούνταν ότι ήταν πηγή αστάθειας, αιτία ασυνεννοησίας και πηγή διαφθοράς (πάντα υπάρχουν περιθώρια για περισσότερη διαφθορά) και καυγάδων, αφού οι διεκδικητές της πίτας θα αυξηθούν. Η μεγιστοποίηση της διαφθοράς είναι το πρώτο διακεκριμένο αποτέλεσμα της συνεταιρικής διακυβέρνησης και εξηγεί επαρκώς την επιχείρηση “κυβέρνηση συνεργασίας”.

Με λόγια απλά και σύμφωνα με όσα έχουν γραφεί ή κυκλοφορούν ως φήμες η σε βάρος μας διευθέτηση των εθνικών θεμάτων θα συνοδεύεται από κάποιο οικονομικό κίνητρο, αρκετό για να κινήσει το ενδιαφέρον κάποιων αδηφάγων. Αυτών που επιδιώκουν κυβέρνηση συνεργασίας για να μοιραστούν τα επινίκια επί των εθνικών θεμάτων. Τελικό αποτέλεσμα θα είναι η μετατροπή της χώρας από προτεκτοράτο σε κανονική αποικία!