Οι πραγματικοί νεκροθάφτες της δημοκρατίας

Από τη μια οι διαμαρτυρίες των πολιτών με τις διαδηλώσεις τους και από την άλλη η νομιμοποίηση των συμβάντων από τους ίδιους εναντίον των οποίων διαδηλώνουν. Και ότι αυτό πράγματι συμβαίνει το πιστοποιούν κάθε φορά τα εκλογικά αποτελέσματα που αλλάζουν. Οπότε αρχίζει ο πόλεμος μεταξύ των πολιτών, όπου ένα μεγάλο κομμάτι κατηγορεί το άλλο πως δεν ξέρει τι ψηφίζει.

Δηλαδή, δημιουργείται από όλους με τις αλληλοκατηγορίες ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που οδηγεί ακόμα και σε σφαγές, ενώ αγνοούν την πατέντα που παράγει αυτά τα αποτελέσματα, αφού στο σύνολό τους οι πολίτες την θεωρούν ως το καταλληλότερο εργαλείο για την αντιμετώπιση των κοινών και την προστασία της δημοκρατίας! Η αποδοχή αυτής της πατέντας δεν περιορίζεται σε αδαείς αλλά επεκτείνεται σε όλο το φάσμα πολιτών, σε ό,τι αφορά το επίπεδο της υπαρκτής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμπεραίνει κανείς ότι το δημοκρατικό πολίτευμα είναι τελείως άγνωστο.

Άλλωστε τα περισσότερα άρθρα που διαβάζω στο slpress.gr η πατέντα αυτή αποτελεί το θεμέλιο τους, παρά του ότι η ψήφος του καθενός σε αξία δεν μετράει το ίδιο, λόγω διάφορων εκλογικών νόμων που καταστρατηγούν αυτή την ισότητα ισχύος. Αλλά και αυτό να συνέβαινε πάλι η πατέντα αυτή αδυνατεί, αντικειμενικά, να ανταποκριθεί στη θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας που είναι αυτή της ισοκρατίας από την οποία εκπορεύονται και άλλες αρχές, όπως ο κάθε πολίτης διαθέτει την ίδια ισχύ.

Κι’ αυτό γιατί τα πολλά κέντρα προπαγάνδας διαμορφώνουν σε καθημερινή βάση την κοινή γνώμη που παράγει και τα συγκεκριμένα εκλογικά αποτελέσματα, τα οποία η κοινή γνώμη αποδέχεται, διαχρονικά, και ως δημοκρατικά. Στην πραγματικότητα αυτά τα αποτελέσματα παράγονται από το ρεπουμπλικανικό πολίτευμα, του οπίου η αξιωματική του αρχή είναι η προστασία του δημοσίου συμφέροντος, οπότε η ερμηνεία αυτού του συμφέροντος επαφίεται κάθε φορά σε αυτήν που η εκάστοτε πολιτική εξουσία μας δίνει.

Η πολυπόθητη δημοκρατία

Στο δημοκρατικό πολίτευμα της ισοκρατίας οι πρόγονοί μας επινόησαν δύο εργαλεία-θεσμούς με στόχο να ικανοποιήσουν την αρχή της δημοκρατίας. Τα εργαλεία αυτά ήταν η Βουλή και η εκκλησία του δήμου. Τα 500 μέλη της Βουλής, 50 από κάθε εκλογική περιφέρεια, της οποίας ο αριθμός των ψηφοφόρων (μόνον άνδρες 20 ετών και άνω) ήταν ίδιος με κάθε άλλη, δέκα στο σύνολό τους, αναδεικνύονταν δια της κλήρωσης, με την προϋπόθεση ότι αυτά πληρούσαν δυο προαπαιτούμενα, να είναι Έλληνες πολίτες και ηλικίας 30 ετών και άνω. Η μέθοδος αυτή προκρίθηκε για να είναι τελείως απαλλαγμένη η διαδικασία ανάδειξης των μελών της Βουλής μιας θητείας από κάθε είδους παρέμβαση και διαπλοκή, ώστε να επιτυγχάνεται με ακρίβεια η δημοκρατική εκπροσώπηση των πολιτών σε αυτήν.

Η εκκλησία του δήμου, που διέθετε απόλυτη εξουσία και μπορούσε ακόμα να αλλάξει αποφάσεις της Βουλής, είχε ως σκοπό να ικανοποιήσει την αρχή της ισοκρατίας δια του θεσμού της άμεσης δημοκρατίας. Αυτό το εργαλείο απέτυχε στην αποστολή του, γιατί ήταν συνεχώς καπελωμένη από τους αριστοκράτες και τους πλούσιους που διέθεταν το χρόνο, τα μέσα και την εμπειρία, όπως, για παράδειγμα, καπελώνουν τις διαδικασίες σήμερα τα μονοπώλια και τα καρτέλ, και μπορούσαν και έπειθαν με διάφορους τρόπους, θεμιτούς και αθέμιτους, τα μέλη της συνέλευσης.

Εκείνη η δημοκρατία ηττήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, η νίκη του οποίου μας έστειλε έναν αιώνα πίσω πάλι στους βασιλιάδες και επέστρεψε κατά την περίοδο της αναγέννησης στη μορφή του ρεπουμπλικανισμού και μεταμφιεσμένη ως δημοκρατία, επινόησης των Λατίνων. Όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί κτλ. έχουν υιοθετήσει τον ρεπουμπλικανισμό ως δημοκρατικό σύστημα με αποτέλεσμα να αποτελούν τον Δούρειο Ίππο της δημοκρατίας-τον εχθρό της δημοκρατίας εκ των έσω- και για το λόγο αυτό ο πλανήτης πάει από το κακό στο χειρότερο.

Δούρειος ίππος

Ο Μαρξ απέρριψε τη δημοκρατία ως ακατάλληλο πολίτευμα για τον προλετάριο και αντί αυτού υιοθέτησε την επανάσταση ως εργαλείο αλλαγής. Αργότερα οι οπαδοί του απέρριψαν τη συνταγή της επανάστασης και υιοθέτησαν τα εργαλεία του ρεπουμπλικανισμού με τα οποία διαπίστωσαν, με τις επιτυχίες και του Χίτλερ, πως μπορούν να κατακτήσουν την εξουσία και στη συνέχεια να αλλάξουν τους “αρμούς” της.

Ο νεοτερισμός των primaries που εισήγαγε ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου από τις ΗΠΑ για την ανάδειξη κομματικών αξιωματούχων ήταν μια ακόμα ενδυνάμωση του ελέγχου των πολιτικών κομμάτων από τα μονοπώλια και τα καρτέλ. Καλές οι προθέσεις του αλλά με λάθος συνταγή. Στο βιβλίο μου (Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας, βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, εκδόσεις Άμμων) παραθέτω τη δική μου πολιτεία με βάση την οποία ο θεσμός της άμεσης δημοκρατίας μπορεί να απαλλαγεί από τους εχθρούς της και να θριαμβεύσει η πολυπόθητη δημοκρατία, η οποία κατά τα άλλα είναι άγνωστη και παραμένει στα αζήτητα.