Οι “υπερβασάκηδες” του ΔΗΣΥ θέλουν συμπόρευση με ΑΚΕΛ

Μέχρι να… πέσει η σκόνη από το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, οι συζητήσεις θα είναι φορτισμένες, θα απουσιάζει η ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων και θα συντηρείται το βαρύ κλίμα. Κυρίως στο στρατόπεδο των μεγάλων ηττημένων. Το τι έφταιξε, προφανώς δεν μπορεί να αναζητηθεί εύκολα όταν στο Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗΣΥ), κανείς δεν ανάλαβε την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Το “φάντασμα” της ήττας παραμένει από την 5^η Φεβρουαρίου πάνω από την Πινδάρου και κανείς δεν το… υιοθετεί.

Η επόμενη ημέρα στον ΔΗΣΥ είναι και πάλιν εκλογική. Αυτή τη φορά θα διεξαχθούν εσωκομματικές, που θα αφορούν την εκλογή Προέδρου στις 11 Μαρτίου και  σε δεύτερο στάδιο, στις 7 Μαΐου, για την υπόλοιπη ηγεσία. Η προσοχή, λοιπόν, στο κόμμα της δεξιάς στρέφεται στην εκλογή ηγεσίας. Αλλαγή προσώπων ή πλεύσης; Αυτό είναι το διακύβευμα. Γιατί η σημερινή ηγεσία έχει συλλογικές ευθύνες.

Όταν ξεκινούσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου την μακρά προεκλογική εκστρατεία βρέθηκε κάποιος να διαφωνήσει μαζί του; Όταν έβλεπαν τις δημοσκοπήσεις διατυπώθηκε οποιαδήποτε πρόταση επανεξέτασης της στάσης και της επιλογής; Όταν δεν κατάφεραν να συνάψουν συνεργασίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις, συζήτησαν επανακαθορισμό πορείας και αλλαγή αποφάσεων;  Όταν για παράδειγμα ο κ. Νεοφύτου ταξίδευσε, προεκλογικά, σε αφρικανικές χώρες για να συζητήσει το μεταναστευτικό, αυτό δεν έγινε μετά από συνεννόηση με τον απερχόμενο υπουργό Εσωτερικών, Νίκο Νουρή; Προφανώς και συνεννοήθηκαν καθώς προηγήθηκε συνάντηση τους  ενώ τα είπαν και μετά τα ταξίδια. Οπότε η (προεκλογική) πορεία μπορεί να χαράχθηκε από τον Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά οι πλείστοι συμπορεύθηκαν  μαζί του. Και μάλιστα, κάποια στελέχη πρώτης γραμμής παρουσιάζονταν προεκλογικά “βασιλικότεροι του βασιλέως” και ενίοτε συντηρούσαν ένα κλίμα τοξικότητας. Τροφοδοτούσαν μάλιστα και διάφορες λασπολογίες ενάντια στον… εχθρό.

Ο ζήλος των… “υπερβασάκηδων” 

Είναι σαφές και τούτο προκύπτει από το αποτέλεσμα των εκλογών, πως οι αποφάσεις οδήγησαν σε οδυνηρή ήττα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον πρώτο γύρο. Βασικοί ηγετικοί παράγοντες και υπουργοί όχι μόνο έκαναν την… υπέρβαση, αλλά εργάσθηκαν για έναν από τους δυο υποψήφιους. Οι “υπερβασάκηδες” εργάσθηκαν με υπερβάλλοντα ζήλο υπέρ του Ανδρέα Μαυρογιάννη. Και σε σχέση με αυτό πολλά ακούστηκαν. Όπως για τηλεφωνικές παρεμβάσεις όπως και για λίστες με ονόματα που δίνονταν “δανεικές”. Αυτή η τάση, εάν έχει πολιτική πρόταση για την πορεία της συντηρητικής παράταξης και τη συμπόρευση με το ΑΚΕΛ θα πρέπει να την καταθέσει ενόψει και τις εσωκομματικές εκλογές.

Είναι προφανές πως η επόμενη ημέρα στον ΔΗΣΥ δεν μπορεί να αφορά μόνο εσωκομματικές εκλογές, αλλά μια σε βάθος συζήτηση για το τι έφταιξε αλλά και για το πώς θα πορευθεί το κόμμα εφεξής. Το θέμα αφορά τη λογοδοσία, τη συλλογική ευθύνη και την ικανότητα να λειτουργήσουν ως κόμμα μέσα στα νέα δεδομένα. Γιατί υπάρχουν νέα δεδομένα, τα οποία εάν δεν τα λάβουν υπόψη, τότε θα βυθιστούν σε εσωστρέφεια.

Στη Δημοκρατία χρειάζονται να λειτουργούν τα κόμματα λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικότητες, πολιτικές και κοινωνικές. Έχει αποδειχθεί πως τα περισσότερα κόμματα “κρατούν” μια απόσταση από το κοινωνικό γίγνεσθαι εξ ου και η απαξίωση.

ΣΗΜ: Σε αυτές τις εκλογές παρακολουθήσαμε πολλές παραδοξότητες. Για πρώτη φορά και ανοικτά, δημόσια, αισθανθήκαμε όσμωση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, με τις γνωστές δηλώσεις για υπέρβαση και την κινδυνολογία, που παράπεμπε στην εκλογή του… αχταρμά. Εξ ου και το 30% των ψηφοφόρων του Αβέρωφ Νεοφύτου ψήφισε στο δεύτερο γύρο τον κ. Μαυρογιάννη, με κάποια προφανώς κριτήρια, κάτω από το σύνθημα της υπέρβασης. Μια άλλη παραδοξότητα, είναι πως η «Χαραυγή» την ημέρα των εκλογών δεν έγραψε κουβέντα στην πρώτη σελίδα για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ενώ ο κεντρικός τίτλος ήταν γενικός με “κρυφά” μηνύματα. Αντίθετα, η εφημερίδα της δεξιάς, η «Αλήθεια» παρουσιάσθηκε με ποιο ξεκάθαρη θέση και στάση έναντι του κ. Μαυρογιάννη!

ΣΗΜ: Επειδή πολλά λέγονται για το ΕΛΑΜ. Η ακροδεξιά δεν μπορεί και δεν θα έχει θέση στο νέο κυβερνητικό σχήμα.