Οι βαρόνοι του ΠΑΣΟΚ και η “εκδίκηση της γυφτιάς”

Η εκδίκηση της γυφτιάς συνετελέσθη. Απέναντι στους πρίγκιπες, τους βαρόνους, τα εξωθεσμικά συστήματα, 267.967 μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ έδωσαν σαφές προβάδισμα για την επόμενη Κυριακή σε ένα νέο άφθαρτο πολιτικό, ένα παιδί του λαού και του κόμματος, προσδίδοντας με τη μαζική προσέλευσή τους την βούληση για ανανέωση.

Αυτοί/ες που ψήφισαν τον Νίκο Ανδρουλάκη προτίμησαν τον ίσιο πολιτικό λόγο από τα παγωμένα χαμόγελα και τις χειραψίες, από τους μεγαλοσχήμονες βερμπαλισμούς. Το τεκμηριώνει η διαφορά από τους συνυποψηφίους του. Η γεωγραφία της νίκης του επιβεβαιώνει ταυτόχρονα και μια νίκη της περιφέρειας έναντι του κέντρου. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία.

Τίθεται ένα ερώτημα: Πού έμαθε πολιτική ο Ανδρουλάκης; Στην επιστήμη, στα αμφιθέατρα, στο πεζοδρόμιο, στις παρέες των κολαούζων; Φαίνεται ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έμαθε πολιτική στο κόμμα, στον κομματικό σωλήνα. Ε! και; Γιατί είναι χειρότερα από το να την μάθεις στα μυστικά δείπνα με τους παράγοντες ή στο σαλόνι του μπαμπά σου;

Αν και η κάλπη είναι πάντα απρόβλεπτη, όλα δείχνουν πως θα είναι στις 12 Δεκεμβρίου αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα είναι πώς θα διαχειριστεί τους πέντε συνυποψήφιους και κυρίως τον Γιώργο Παπανδρέου, που οδεύει στην επιβεβαίωση της ήττας του, αλλά και για να συγκροτήσει τάση στο συνέδριο όπως διοχετεύουν κύκλοι προσκείμενοι σε αυτόν. Ελπίζουμε ότι ο αυτοχειριασμός του Γιώργου Παπανδρέου δεν θα οδηγήσει στο αντίθετο από αυτό που επαγγέλλεται, την ενότητα.

Σε κάθε περίπτωση, η εμπλοκή του αυτή μάλλον τον αποκόβει από την προοπτική της Προεδρίας της Δημοκρατίας που ενδεχομένως να του πήγαινε, αλλά και στην διεκδίκηση της θέσης του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Εξ ου και ο φανερός εκνευρισμός του. Δεν το χωράει ο νους του ότι θα χάσει. Γι΄ αυτό και άρχισε να ρίχνει μπηχτές ότι ο Ανδρουλάκης είναι “παλαιοκομματικός” με αντίληψη για το κόμμα “νομής εξουσίας”, για να πάρει την απάντηση ότι ο Ανδρουλάκης θα επιδιώξει ένα κόμμα βάσης και όχι βαρόνων.

Διαχείριση σχέσεων

Από την άλλη, ο ΓΑΠ ήταν απόλυτα σωστός που είπε πως νέο Ελσίνκι δεν θα γίνει αν δεν έχουμε την απειλή του βέτο στην ΕΕ, η εγκατάλειψη του οποίου αποτελεί πολύ επικίνδυνη θέση του Ανδρουλάκη. Σε ό,τι αφορά το πιθανό debate, ο Ανδρουλάκης κανονικά δεν πρέπει να το δεχθεί αφού ο ΓΑΠ περιφρόνησε τους συνυποψήφιούς του, εκτός κι αν πιστεύει ότι μπορεί να τον νικήσει ξεκάθαρα. Σε κάθε περίπτωση ένα debate θα είχε πολλές κλωτσιές κάτω από το τραπέζι.

Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους τέσσερις, θα χρειαστεί διαχείριση μέχρι το συνέδριο. Για τον Ανδρέα Λοβέρδο, η στήριξη του Νίκου Ανδρουλάκη μοιάζει μονόδρομος, όπως άλλωστε και για τον Παύλο Χριστίδη. Ο Λοβέρδος πρέπει να δείξει ενεργό συμπαράσταση και στη συνέχεια να μείνει για λίγο στον πάγκο. Ο Χάρης Καστανίδης δεν θα δηλώσει κάποια υποστήριξη και αυτό είναι απόλυτα συμβατό με το πολιτικό του προφίλ.

Σε ό,τι αφορά τον Παύλο Γερουλάνο που έχασε τις ψήφους της Αθήνας από τον ΓΑΠ είναι λογικό να υποστηρίξει ευθέως τον Ανδρουλάκη, στον οποίο μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμος, όπως είναι εξ ίσου λογικό να ξανασκεφτεί αν θα διεκδικήσει στις εκλογές έδρα στην Αθήνα ή στην Κεφαλονιά. Το ζήτημα της προεδρίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η λύση Σκανδαλίδη μοιάζει αυτονόητη…