Οι υποκλοπές και το θλιβερό προνόμιο της Ελλάδας

Στις συνεδριάσεις της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, είναι ο μόνος συμμετέχων που η χώρα του αντιμετωπίζει πρόβλημα άμεσης εξωτερικής απειλής και μειωμένης κυριαρχίας λόγω παραβιάσεων και υπερπτήσεων. Πρόσφατα, ο στρατηγός Φλώρος απέκτησε το πρόσθετο θλιβερό προνόμιο να είναι και ο μοναδικός που οι επικοινωνίες του δεν απειλούνται αποκλειστικά από ξένες υπηρεσίες, αλλά και από ένα περίεργο μείγμα Ελλήνων κρατικών υπαλλήλων και ιδιωτών.

Ο δε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, επίσης, ο μοναδικός μεταξύ των ηγετών της Ατλαντικής Συμμαχίας που αδρανεί, διαβάζοντας δημοσιεύματα ότι ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας του ήταν ο “στόχος 519c” για τις υπηρεσιακές ή και προσωπικές δραστηριότητές του. Η στήλη δεν διαθέτει στοιχεία για να προσάψει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ή στον πρώην γενικό γραμματέα της κυβέρνησης (και ανιψιό του) Γρηγόρη Δημητριάδη, ή άλλο κυβερνητικό στέλεχος, ευθύνη ή γνώση της παρακολούθησης του στρατηγού Φλώρου.

Άλλωστε, όπως πρώτος επισήμανε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, «το να προκλήθηκαν τα γεγονότα αυτά από κυβερνητική πρωτοβουλία είναι, εκτός από αντιδημοκρατικό και παράνομο, τόσο πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας, που είναι αδιανόητο». Και όπως συμπλήρωσε –τρεις μήνες καθυστερημένος– ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, «αν ίσχυαν όλα αυτά, θα επρόκειτο για αντιδημοκρατική εκτροπή που η παράταξή μας δεν μπορεί να ανεχθεί».

Πραγματικά, είναι αδύνατο –ιστορικά και παραταξιακά– να φανταστεί κανείς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Γεώργιο Ράλλη να ανέχονται υποκλοπές κατά των θρυλικών στρατηγών Ιωάννη Ντάβου και Αγαμέμνων Γκράτσιου. Ή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να αποδέχεται παρακολούθηση του «έντιμου στρατιώτη» Ιωάννη Βερυβάκη. Ή τον Κώστα Καραμανλή να αδρανεί σε παρανομίες κατά των ευσυνείδητων ναυάρχου Παναγιώτη Χηνοφώτη, στρατηγού Δημήτρη Γράψα και πτεράρχου Ιωάννη Γιάγκου. Ή τον Αντώνη Σαμαρά να αδιαφορεί για τον στρατηγό Μιχαήλ Κωσταράκο που τίμησε τη χώρα και διεθνώς.

Όμως, σήμερα υπάρχουν αναμφισβήτητα γεγονότα.

• Πρώτον, ενώ η κυβέρνηση υπογραμμίζει (ορθώς) την ανάγκη να μην εμπλέκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις στην πολιτική διαμάχη, δεν διαψεύδει την καθεαυτή παρακολούθηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ.
• Δεύτερον, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέδωσε ευθύνη για τις παρακολουθήσεις και τις αποκαλύψεις σε «ρυπαρά κυκλώματα» εντός της ΕΥΠ.
• Τρίτον, τα δημοσιεύματα του “Documento” αποκαλύπτουν συγκεκριμένα αποσπάσματα από δελτία πληροφοριών της ΕΥΠ.

Επομένως, το Μαξίμου οφείλει να απαντήσει ποιοι “ρυπαροί” συνέτασσαν και ποιοι επίορκοι αξιοποιούσαν τα δελτία πληροφοριών που –εκ του νόμου σε όλες τις χώρες– έχουν συγκεκριμένους παραλήπτες στην κυβερνητική κορυφή. Ο πρωθυπουργός, ο οποίος δηλώνει ότι δεν είχε την παραμικρή γνώση (όπως όλοι θέλουμε να ελπίζουμε), υποχρεούται να παραπέμψει στη Δικαιοσύνη όσους παρανόμησαν. Έχει προηγηθεί, εξάλλου, η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι –πέραν της ΕΥΠ– «υπάρχει κέντρο, το οποίο χειρίζεται το Predator» και «πρέπει να το μάθουμε».

Συμπληρώνονται δύο μήνες από τη συγκεκριμένη δήλωση, αλλά μηδέν εις το πηλίκον. Επίσης, συμπληρώνεται ενάμιση μήνας από τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια πως τον «καλύπτει απολύτως η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι θα χυθεί άπλετο φως», αλλά δεν φαίνεται η παραμικρή αχτίδα στον ορίζοντα. Κατόπιν όλων αυτών, εδραιώνεται, δυστυχώς, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις συμμάχων και εταίρων η εικόνα ενός πρωθυπουργού που δεν θέλει, ή δεν τολμά να ερευνήσει τι συνέβη σε βάρος του υπουργού Εξωτερικών και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ. Όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ρίχνει φως στο εσωτερικό τόσο θα σκοτεινιάζει η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και θα πλήττεται το κύρος της. Αποτελεί τραγωδία η Ελλάδα να εμφανίζεται, εν μέσω κρίσης με την Τουρκία και ιστορικών ανακατατάξεων στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, ως το πιο διάτρητο μέλος του ΝΑΤΟ.