Οραματίζονται κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό Μητσοτάκη!

Στόχος τους είναι να διασώσουν από την κατάρρευση το σύστημα: Την ύστερη Μεταπολίτευση. Ένα χρεοκοπημένο καθεστώς, ελεγχόμενο από τους ολιγάρχες και τους τραπεζίτες. Η διαφθορά κυριαρχεί. Μία χώρα χωρίς δεξιά και αριστερά. Ένα πολιτικό κέντρο με θεό το χρήμα. Οι ηγέτες έχουν αποσυρθεί. Η διάκριση των εξουσιών έχει καταργηθεί. Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι διακοσμητικός. Στα Τέμπη αποκαλύφθηκε η μαύρη τρύπα της πολιτείας, η Δικαιοσύνη. Μία συγκαλυμμένη Ολιγαρχία.

Στην ύστερη Μεταπολίτευση η αποδοχή των θεσμών από τους πολίτες είναι κωμική. Πάνω από το 70% δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη και τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία. Το 75% των πολιτών δεν εμπιστεύεται το Κοινοβούλιο, το 80% πιστεύει ότι το κράτος δεν λειτουργεί αποτελεσματικά, το 85% δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα και το 90% τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στις 28 Φεβρουαρίου, στο Πολυτεχνείο του 21ου αιώνα, εκατομμύρια πολίτες έστειλαν το μήνυμα. Η ανοχή έχει και τα όριά της.

Το ΠΑΣΟΚ κοιμάται

Το colpo grosso. Η συνεργασία των δύο μεγάλων – συστημικών πια – κομμάτων της παλιάς εποχής. Βασική προϋπόθεση για την υλοποίησή του σχεδίου είναι να μείνουν όλα όπως έχουν, τόσο στη ΝΔ, όσο και στο ΠΑΣΟΚ. Μέχρι τις εκλογές, να μην αλλάξει τίποτα. Εάν το ΠΑΣΟΚ καταλήξει στην τρίτη ή την τέταρτη θέση δεν έχει σημασία. Όσο πιο αδύναμο, τόσο το καλύτερο. Ο κίνδυνος του χάους θα φαντάζει ακόμα μεγαλύτερος. Ο Κυριάκος θα παραμείνει πρωθυπουργός και ο Ανδρουλάκης στην αρχηγία του γαλάζιου ΠΑΣΟΚ.

“Κάντε ησυχία. Το ΠΑΣΟΚ κοιμάται”, θα μπορούσε να γράφει η πινακίδα έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη. Σε έναν κόσμο που κάθε μέρα αλλάζει, το κίνημα που προσπάθησε να αλλάξει την Ελλάδα δεν έχει πια τι να πει. Συνεχίζει να κάνει αντιπολίτευση light. Κατάντησε μέρος του συστήματος. Ένα κόμμα που συνήθισε να χάνει. Αντί να ετοιμάζεται για να πάρει την εξουσία, είναι εγκλωβισμένο στις επιλογές των μικροκομματικών μηχανισμών του και πλέον στην εσωκομματική φαγωμάρα.

Οι θετικές γνώμες για το κόμμα στην κοινή γνώμη περιορίζονται στο φτωχό 12%. Ακόμα πιο χαμηλά κρίνεται η καταλληλότητα του αρχηγού του να κυβερνήσει. Μόλις στο 6%, άντε με σπρώξιμο στο 7%. Ενώ το 56% των πολιτών ζητάει να γίνουν άμεσα εκλογές, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν τολμά καν να τις ζητήσει. Φοβάται.

Στο Μαξίμου τα πράγματα παραμένουν όπως ήταν. Open for business, as usual. Το γεγονός ότι το 74% των πολιτών πιστεύει ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση δεν έχει καμία σημασία. Ούτε το 53% που βλέπει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αρνητικά, μόλις μία εβδομάδα μετά την ορκωμοσία του. Ούτε ακόμα το πενιχρό 12% που είδε θετικά τον πρόσφατο ανασχηματισμό.

Ο πατριωτισμός δεν αποτελεί πια κριτήριο για την επιλογή των υπουργών. Οι επιταγές του Γκλομπαλισμού υπερισχύουν όλων των άλλων. Σύμφωνα με το σχέδιο, ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για παραχωρήσεις κοιτασμάτων και άλλες υπεράκτιες εργασίες. Προσοχή στο ξεκάρφωμα! Η επιστροφή του ασώτου από το βασίλειο των διαμαντιών σε μια επικράτεια διαμεσολαβούμενης Δικαιοσύνης. Το Κράτος Δικαίου έχει μπαζωθεί. Ένας παραδικαστικός μηχανισμός εξυπηρέτησης παρασιτεί. Δημοσίως, οι έντιμοι λειτουργοί σιωπούν. Φοβούνται και αυτοί. Ο νόμος της σιωπής επικρατεί.

Η οργή της κοινωνίας έχει συσσωρευθεί. Το 70,7% των πολιτών θεωρεί αιτία αυτής της οργής τη διαφθορά. Όπως αναφέρει στην έρευνά της η Metron Analysis, «φαίνεται ότι η 28η Φεβρουαρίου δεν είναι μια τομή, αλλά μια συμπύκνωση διεργασιών που επωάζονταν επί μακρόν και τώρα εισβάλλουν στην πολιτική σκηνή. Η κρίση πολιτικής εμπιστοσύνης βαθαίνει.» Για το 59% των πολιτών, η Δύση ολόκληρη βρίσκεται σε παρακμή.

Μητσοτάκης ή χάος;

Ενώ το κύμα της κοινωνικής αντιπολίτευσης γιγαντώνεται σε όλη την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός έχει ξεμείνει με ένα μόνο επιχείρημα: Την απουσία αντιπάλου. Εγώ ή το χάος, ισχυρίζεται. Εάν συνεχίσει να μην έχει αντίπαλο, με αυτό το δίλημμα θα πάρει την πρώτη θέση στις εκλογές, αλλά όχι την αυτοδυναμία. Τότε θα τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο Grosse Koalition. Το ΠΑΣΟΚ βολεύει να είναι αδύναμο για να μη μπορεί να προτείνει κάποιο άλλο πρόσωπο για πρωθυπουργό. “Δεν θα αφήσουμε τη χώρα ακυβέρνητη”, θα δηλώσουν οι αρχηγοί των δύο κομμάτων.

Μέχρι να γεννηθεί το καινούργιο, να αποκτήσει ολοκληρωμένη μορφή, λόγο και πρόσωπο, αναγκαία προϋπόθεση για να αποτραπούν τα σχέδια της Λέσχης των Γκλομπαλιστών είναι ένα ισχυρό πατριωτικό κίνημα. Απελευθερωμένο από τους ολιγάρχες και τους τραπεζίτες. Αυτό έπρεπε να εκπροσωπεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Όχι τον βοηθό εκπληρώσεως της ΝΔ. Ένα κόμμα έξω από το σύστημα. Μόνο εάν ξαναβρεί την ψυχή που του ξερίζωσαν, το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να ξανακερδίσει.

Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό μπορεί ακόμα να συμβεί μόνο με τον Παύλο Γερουλάνο αρχηγό. Γιατί μόνο αυτός μπορεί να κοιτάξει στα μάτια και να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη. Μόνο αυτός έχει τη μόρφωση, την επαγγελματική εμπειρία και την τεχνογνωσία να κερδίσει εθνικές εκλογές.

Μόνο τότε, εάν το ΠΑΣΟΚ αποκτήσει υποψήφιο πρωθυπουργό, ο Κυριάκος θα έχει – επιτέλους – αντίπαλο. Τότε, το παιχνίδι του κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού θα τελειώσει. Το διακύβευμα που προσπαθεί να επιβάλλει η ΝΔ θα έχει ακυρωθεί. Το δίλημμα “Μητσοτάκης ή χάος” θα πάψει να υπάρχει.