Όρος επιβίωσης για τη Κυπριακή Δημοκρατία η άσκηση βέτο

Προφανώς, οι Γερμανοί θεωρούν ότι η Τουρκία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και η Κύπρος μια μακρινή ενοχλητική χώρα, που έχει “εμμονές” και θέλει να τιμωρήσει τη φίλη Άγκυρα! Το σκηνικό είναι γνωστό. Ούτε τις ελάχιστες κυρώσεις κατά της Τουρκίας δεν μπορεί να υιοθετήσει η ΕΕ, επειδή θα ενοχληθεί ο Ερνογάν και θα αντιδράσει!

Η Γερμανία, η οποία προεδρεύει της Ένωσης αυτό το εξάμηνο, εμποδίζει συνεχώς οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει το παραμικρό κόστος στην Άγκυρα για τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της στην κυπριακή ΑΟΖ. Και μαζί με τη Γερμανία, που ελέγχει την Κομισιόν, συμπαρασύρονται κι άλλα κράτη-μέλη. Τα πάντα εξαρτώνται από τη Γερμανία. Η Μέρκελ είναι ο “στρατηγός”, ο Σαρλ Μισέλ, η Ούρσουλα φον ντεν Λάιεν, ο Ζόζεπ Μπορέλ, λοχαγοί. Μαζί, βέβαια, και μια ομάδα κρατών-μελών που ακολουθούν το Βερολίνο.

Στο παιχνίδι για να αποτραπούν οι κυρώσεις, που ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι σκληρές, είναι και η Βρετανία. Έφυγε μεν από την Ένωση, αλλά διατηρεί την “πατέντα” του Κυπριακού. Έχει εξειδίκευση στις διαχρονικές τρικλοποδιές που βάζει στην Κυπριακή Δημοκρατία και είναι πανέτοιμη να συνδράμει σε μεθοδεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Οι πληροφορίες φέρουν το Βερολίνο να διατηρεί ανοικτή γραμμή με το Λονδίνο, το οποίο προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Δεν θα ήταν υπερβολή εάν υποστηρίξει κανείς πως ο σιωπηρός Γκουτιέρες, που ξαφνικά “ξύπνησε”, δεν “ξύπνησε”, επειδή είχε στο μυαλό του το παρασκήνιο που βρισκόταν σε εξέλιξη για να αποφευχθούν κυρώσεις κατά της κατοχικής Τουρκίας. Υπερβολή δεν είναι, καθώς υπάρχουν αποτυπώματα. Γνωρίζοντας τα δεδομένα, όπως διαμορφώνονται στο παρασκήνιο, θέλησε να δώσει μια άλλη εικόνα για το Κυπριακό. Παρουσιάζοντας την προοπτική σύγκλησης μιας πενταμερούς, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ έδωσε εφόδια για όσους φράσουν το δρόμο σε κυρώσεις σε βάρος της κατοχικής Τουρκίας.

Ποιους ενοχλεί η Κυπριακή Δημοκρατία

Η Κυπριακή Δημοκρατία, δια του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη, ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να ανάψει πράσινο φως για κυρώσεις στη Λευκορωσία (για τις οποίες κόπτονται πολλοί εταίροι), εάν δεν ενεργοποιηθούν εκείνες για την κατοχική Τουρκία. Λογικό και αναμενόμενο και ήταν μια στάση, που επιβαλλόταν. Αλλά αυτό δεν το αντιμετωπίζουν όλοι με αυτή τον τρόπο.

Πολλές χώρες-μέλη έχουν συμφέροντα με την Τουρκία, ή θέλουν να τα έχουν καλά μαζί της. Έχουν άλλες προτεραιότητες από εκείνες, που θα έπρεπε να έχουν ως Ευρωπαίοι εταίροι, όταν μία στρατιωτικά αδύναμη χώρα-μέλος υφίσταται τέτοια καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

Και έχουν αυτές τις άλλες προτεραιότητες, καθώς η Τουρκία ακόμη δεν τους εξήγησε πως η “Γαλάζια Πατρίδα” ενδέχεται να επεκταθεί και στο τέλος να τους περιλαμβάνει. Ενοχλούνται, πάντως, με τη στάση της Λευκωσία και οι γνωστοί κύκλοι σε Ελλάδα και Κύπρο. Κι αυτό επειδή όπως ισχυρίζονται τέτοιες προσεγγίσεις “προκαλούν” την Τουρκία και απομακρύνουν τις προοπτικές λύσης!

Μόνη λύση το βέτο

Εάν αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση, δεν είναι αφέλεια, είναι κάτι χειρότερο. Οι προσεγγίσεις αυτές γίνονται από τους εκφραστές του τουρκικού εθνικισμού στον ελληνικό χώρο, από αυτούς που είναι κήρυκες της προσαρμογής στις τουρκικές αξιώσεις. Η πολιτική αυτή έχει δοκιμαστεί και απέτυχε. Έχει δοκιμαστεί και το μόνο που κατάφερε είναι να αποθρασύνει την κατοχική δύναμη.

Η προγραμματισμένη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναβλήθηκε, αλλά θα γίνει αργότερα. Ο Κύπριος πρόεδρος, εάν δεν διαφοροποιηθούν τα δεδομένα, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια να συναινέσει σε μια απόφαση, που επί της ουσίας θα “ξεπλένει” την Άγκυρα.

Σε μια απόφαση που θα προσφέρει άλλοθι στην κατοχική δύναμη να συνεχίσει τις παράνομες ενέργειες της στην κυπριακή ΑΟΖ. Το βέτο, εάν χρειαστεί να ασκηθεί, δεν θα είναι για την τιμή των όπλων, αλλά για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ίδια την ύπαρξή της.