Όσο πλησιάζουμε στις προεδρικές θα μυρίζουμε μπόχα σκουπιδιών

Ποιανού τα σκουπίδια βρωμάνε περισσότερο; Ποιανού τα σκάνδαλα είναι σοβαρότερα από τον άλλο; Αυτό είναι το θέμα για το δίπολο κυβέρνησης και ΑΚΕΛ; Είναι προφανές πως αυτή η κυβέρνηση στα θέματα της διαπλοκής και της διαφθοράς είχε δύο πρόσωπα. Ελέγχεται σε ζητήματα διαπλοκής. Όσον αφορά τις υπόγειες διαδρομές του χρήματος, αυτές δεν μπορούν να αποδειχθούν, καθώς οι εμπλεκόμενοι δεν δουλεύουν με τιμολόγια παράδοσης και παραλαβής. Την ίδια ώρα, έχει να επιδείξει και διώξεις ανθρώπων που βρέθηκαν μπλεγμένοι.

Αυτό δεν σβήνει καμία “αμαρτία”. Αυτή η κυβέρνηση χειρίστηκε ζητήματα, όπως τα “χρυσά διαβατήρια”, με τρόπο που ξεπέρασε τα εσκεμμένα. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να πείσει- ακόμη και όταν έχει δίκαιο- ότι δεν είναι μπλεγμένη. Κι αυτό γιατί η αξιοπιστία της κρίθηκε πολλές και δεν πέρασε τον πήχη, όσο χαμηλός και να ήταν. Στα ζητήματα που κατηγορείται φαίνεται πως τα αποτυπώματα που αφήνει είναι πιο επαγγελματικά. Δείχνουν, κάποιοι, να έχουν ειδικότητα. Να διαθέτουν την πατέντα. Το μείζον είναι πως οι συμπεριφορές της εκθέτουν τη χώρα κι αυτό είναι επαναλαμβανόμενο.

Στην αντίπερα όχθη, το ΑΚΕΛ έχει όρια όταν επιχειρεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση, γιατί έχει λερωμένη τη φωλιά του, όχι όπως τους “απέναντι”, αλλά την έχει. Έχει χάσει προ πολλού την ηθική υπεροχή, που πρόβαλλε στο παρελθόν. Κορυφαία στιγμή οι αρπαγές από το ταμείο συντάξεων εργαζομένων της ΑΤΗΚ. Για κόμμα που αυτοπαρουσιάζεται εργατικό, είναι ως να έχουν βάλει τα παιδιά του κατηχητικού χέρι στο ταμείο και ο παπάς ή ο καντηλανάφτης στο παγκάρι της εκκλησίας!

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία ενόψει και των προεδρικών, βολεύει τις αντιμαχόμενες πλευρές να βγάζει η μια πλευρά τα άπλυτα της άλλης στη δημοσιότητα. Το θέμα δεν είναι η… δική τους διαφάνεια, αλλά το γεγονός ότι έχουν άπλυτα, αλλά και… έξυπνα πλυντήρια. Αυτό θα πρέπει να είναι το πρόβλημα για τους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να αντιδρούν.

Το “μη χείρον” δεν είναι λύση

Γιατί το “όλοι το ίδιο” δεν λύνει τα προβλήματα, αλλά τα διαιωνίζει. Όπως και η λογική να επιλέγεται εκείνος του οποίου τα “σκουπίδια” μυρίζουν λιγότερο. Σε μια κοινωνία, που βρίσκεται σε κομβικό σημείο, πέρασε από αλλεπάλληλες κρίσεις, έχει ανοικτή την πληγή της συνεχιζόμενης κατοχής, οι επιλογές του “μη χείρον” δεν είναι λύση. Είναι επιβεβαίωση της αποτυχίας και του γεγονότος ότι τα συνεχή αδιέξοδα έχουν γίνει συνήθεια. Αποτελούν μέρος της πραγματικότητας και επιλογή.

Το ζητούμενο είναι ποιος θα λύσει τα προβλήματα, θα πολεμήσει μέχρι τέλους τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν. Ούτε υπάρχουν μάγοι στην πολιτική. Πρέπει να βρεθούν εκείνοι που μπορούν να δώσουν διεξόδους. Σημαδεμένες τράπουλες, ή οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δεν αποτελούν διέξοδο.

Σε δεκατέσσερις μήνες θα διεξαχθούν οι προεδρικές. Το μυαλό για τους εν δυνάμει υποψήφιους αλλά και τους συνήθως παροικούντες την Ιερουσαλήμ, είναι “καρφωμένο” στις εκλογές. Οι νυν κυβερνώντες συμπληρώνουν δύο πενταετίες. Μπορούν για τρίτη; Εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες, που αφορούν την επιλογή προσώπου, αλλά από τα λάθη των αντιπάλων.

Το ΑΚΕΛ “απελπισμένη νοικοκυρά”

Στην αντίπερα όχθη το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται όπως την “απελπισμένη νοικοκυρά”. Θέλει να συμμετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση. Δύσκολο είναι το εγχείρημα εάν στηρίξει μόνο του έναν υποψήφιο. Δυσκολότερο είναι να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις παθογένειές του. Το ΑΚΕΛ για να θεωρείται κόμμα εξουσίας πρέπει να έχει πρόταση. Πρόταση διακυβέρνησης και όχι να λειτουργεί ως επιτελείο σχολιασμού των σημερινών κυβερνώντων. Για να έχει πρόταση πρέπει να διαμορφωθεί ολοκληρωμένη πολιτική.

Ακόμη κυνηγά το κόμμα η δική του διακυβέρνηση, οι θύμησες της οποίας γεννούν εφιάλτες σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Αλλά φαίνεται να μην έχει γενικά μπούσουλα. Τι θέλει και τι θα κάνει. Ψάχνει παλιές συνταγές, σε μια νέα εποχή που του γυρίζει την πλάτη. Σανίδα σωτηρίας δεν είναι ούτε η στροφή προς τα δεξιά, ή η επιλογή υποψηφίων από τζάκι. Η κοινωνία θέλει πρόταση, που δεν υπάρχει, Η κοινωνία θέλει λύσεις, που δεν υπάρχουν, δεν συζητούνται. Και στο Κυπριακό, μοιάζει “κολλημένο” σε πολιτικές περιθωρίου, με προσεγγίσεις ΑΔΗΣΟΚ.

Οι επιλογές αυτές περιορίζουν και τις συμμαχίες και μαζί να βρεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην εξουσία. Ο νέος γενικός γραμματέας του κόμματος καλείται να κάνει ανατροπές, αλλαγές, αλλά μέχρι στιγμής δίνει την εντύπωση πως διαχειρίζεται τη συνέχεια. Σε ό,τι αφορά την κοινωνία, τους πολίτες, αυτό που επιβάλλεται είναι αλλαγή παραδείγματος. Η καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι μείζον θέμα.

ΣΗΜ: Ανησυχητικά τα φαινόμενα λογοκρισίας. Οι δικαιολογίες του ΡΙΚ για την κομμένη εκπομπή, στην οποία ήταν καλεσμένος ο πρώην σύμβουλος του Προέδρου και συγγραφέας της “Συμμορίας”, Μακάριος Δρουσιώτης, δεν πείθουν. Είναι πρακτικές άλλων εποχών, αδιαφάνειας, με σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας. Την ίδια ώρα ανησυχητικό είναι και η ταύτιση δημοσιογράφων με το σύστημα εξουσίας.