Όταν ο εξουσιαστής παραπαίει, γίνεται πιο επικίνδυνος…

Τέτοια έπαρση, τέτοια αλαζονεία δεν νομίζω ότι έχει ξανακουστεί. Για όσους δεν έχουν καμία αίσθηση της πραγματικότητας, θα θυμίσω ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους. Πραγματικά πιστεύουν κάποιοι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι αναντικατάστατος; Πραγματικά θεωρούν ότι η χώρα θα τελειώσει με τη λήξη της θητείας του κ. Μητσοτάκη;

Αν αυτό θα μπορούσε να είναι αληθές κι αν πράγματι δεν υπάρχει ικανότερος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα από τον σημερινό πρωθυπουργό, για να αναλάβει τις τύχες της, τότε ναι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας και ναι, δεν υπάρχει ελπίδα.

Τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης, τουλάχιστον, τα έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν:

• Ακρίβεια, πτώχευση των νοικοκυριών και συντήρηση με επιδόματα.
• Τελευταίοι σε αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη.
• Αποκλεισμένοι από τις διεθνείς εξελίξεις και τις ανακατατάξεις που συμβαίνουν στην περιοχή μας.
• Καταδίκες από το Ευρωκοινοβούλιο για το κράτος δικαίου, για τις παρακολουθήσεις, για τον Καραϊβάζ.
• Έλεγχος για κακή χρήση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
• Φυσικές καταστροφές: Έβρος, Ρόδος, Ηλεία, Αττική.
• Τραγωδίες όπως των Τεμπών.
• Παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και στις Ανεξάρτητες Αρχές.
• Αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των ΟΤΑ.
• Τραγικά υψηλά επιτόκια χορηγήσεων – με τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη διαφορά με αυτά των καταθέσεων – κυρίως στεγαστικών, που τα κλειδώνουν ετησίως και διαδοχικά οι ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζες, οι οποίες όμως μοιράζουν και πάλι πλουσιοπάροχα μπόνους.

Υπάρχει ικανότερος για πρωθυπουργός;

Αυτά είναι γνωστά πια, αλλά, να έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο, μετά την κατακραυγή 2.000.000 ανθρώπων σε όλη τη χώρα για τις πράξεις και τις παραλείψεις στη διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών, αυτό ξεπερνάει κάθε όριο ανοχής και αντοχής του μέσου πολίτη. Από αυτή τη χώρα πέρασαν τραγικά πρόσωπα στη διακυβέρνηση, αλλά πέρασαν και ογκόλιθοι της πολιτικής, των οποίων η αποχώρηση πράγματι έφερε τραγωδίες (π.χ. Μικρασιατική καταστροφή). Αποτελεί όμως ύβρη μέγιστου βαθμού η σύγκριση της σημερινής ηγεσίας με ηγέτες που τριπλασίασαν την Ελλάδα.

Είναι φανερό πλέον ότι η παρούσα κυβέρνηση έκλεισε τον κύκλο της και έχει χαθεί κάθε ίχνος σύνεσης και ψυχραιμίας. Αυτή όμως η αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας και η αδυναμία διαχείρισής της, είναι κάτι που εκφεύγει από τη συνήθη ρητορική σε ένα υποτίθεται δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο πρωθυπουργός θα επιλέξει σύντομα τον χρόνο των εκλογών και την “ηρωική” έξοδό του, ανεξάρτητα αν θα είναι έστω οριακά πρώτος, αφού δεν τον σηκώνει πλέον ούτε η παράταξή του, ούτε το διεθνές περιβάλλον. Προσοχή όμως. Το “θηρίο” όταν πεθαίνει γίνεται επιθετικό και επικίνδυνο.

Κατά συνέπεια, πρέπει να σχηματιστεί άμεσα εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας με αξιόπιστα πρόσωπα, γιατί ο δρόμος μπροστά μας είναι ανηφορικός. Χωρίς εγωισμούς, κυρίαρχες θέσεις, ηγεμονισμούς και μικρότητες, αλλά με πρόταγμα το συμφέρον της πατρίδας και της κοινωνίας, και πάντα προς προοδευτική κατεύθυνση. Γιατί επ’ ουδενί δεν πρέπει να ξαναζήσουμε μέρες του 2010-12 και ανίερες συμμαχίες που μας οδήγησαν σε αδιέξοδα που βιώνουμε ακόμα και σήμερα.