Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χαρίζει το μαθητικό κίνημα στην Ακροδεξιά

Καταλήψεις και πορείες διαμαρτυρίας μαθητών υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών έχουν εδώ και εβδομάδες κατακλύσει τα σχολεία κυρίως της βόρειας Ελλάδας. Σύμφωνα με πληροφορίες περίπου 600 σχολικά ιδρύματα τελούν υπό κατάληψη μόνο στην Κεντρική Μακεδονία, ενώ δεκάδες ακόμα στα Δωδεκάνησα, σε νησιά του Βορείου Αιγαίου και στην Αττική.

Άλλη εικόνα δίνει το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο και επιμένει ότι σε όλη τη χώρα τα σχολεία που είναι κλειστά περιορίζονται στα 347. Λίγο αργότερα, προχώρησε στη δήλωση ότι “σύμφωνα με τα στοιχεία από τις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όλης της χώρας, το ποσοστό των καταλήψεων στα Γυμνάσια και στα Λύκεια ανήλθε σε 13,9%” .

Όπως και να έχει, το φαινόμενο τείνει να πάρει τη μορφή ενός μαζικού κινήματος, το οποίο παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τις μαθητικές κινητοποιήσεις για την Κύπρο, στη δεκαετία του 1950, μετά την εκδήλωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν, άλλωστε, η πρώτη και μοναδική -μέχρι σήμερα- φορά που οι μαθητές πήραν ηχηρή θέση για ένα εθνικό ζήτημα, το οποίο και υπερέβαινε τον εφηβικό μικρόκοσμό τους και τα συχνά δικαιολογημένα σχολικά τους αιτήματα, όπως είναι το κυλικείο, οι σχολικοί χοροί, η σχολική καθαριότητα αλλά και οι πενθήμερες εκδρομές.

Μόνο στην Πάτρα, εφτά συνολικά σχολικά συγκροτήματα τελούν υπό κατάληψη, την ώρα που οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως αναβρασμός επικρατεί και στα σχολεία που μέχρι στιγμής λειτουργούν. Στις μαθητικές κοινότητες εκδηλώνεται μία πόλωση, επειδή υπάρχει και η πλευρά που διαφωνεί, όχι στην έννοια της κατάληψης, αλλά στον λόγο. Οι αντεγκλήσεις μεταξύ μαθητών, κυρίως οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και όσων είναι αντίθετοι, αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η σύγκρουση μεταξύ μαθητών στο 8ο Λύκειο Πατρών που συνοδεύτηκε από έντονο φραστικό επεισόδιο, σχετικά με το εάν θα πρέπει να κλείσει ή όχι το σχολείο. Τελικά, επικράτησε η άποψη το σχολείο να λειτουργήσει κανονικά. Υπό κατάληψη τελούν σχολικές μονάδες και στην Ξάνθη. Μαθητές έχουν τοποθετήσει αλυσίδες, λουκέτα, ελληνικές σημαίες και κάδους σκουπιδιών στις εισόδους σχολείων της περιοχής. Υπό κατάληψη είναι και σχολεία στη Λαμία. Σε Μυτιλήνη και Λήμνο 20 από τα 56 συνολικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έβαλαν λουκέτο, με τους μαθητές να διαδηλώνουν εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών και για άλλα εθνικά θέματα. Αντιθέτως, κανένα σχολείο δεν έχει κλείσει στη Χίο, στη Σάμο και στην Ικαρία.

Άτυπος εμφύλιος

Σε καταλήψεις σχολείων και αποχή από τις σχολικές αίθουσες προχώρησαν και μαθητές γυμνασίων και λυκείων του Έβρου. Υπό κατάληψη τελούν σχολεία στις Φέρες, στο Σουφλί, στο Διδυμότειχο, στη Νέα Βύσσα και το 1ο Λύκειο Ορεστιάδας. Στην Αλεξανδρούπολη σημειώνεται αποχή μαθητών, αλλά όχι καταλήψεις. Υπό κατάληψη βρίσκονται μέχρι στιγμής έντεκα σχολεία στη Λάρισα. Ολοένα και περισσότερα σχολεία μπαίνουν στον χορό των καταλήψεων και στις Σέρρες. Κατάληψη και πορεία έκανε και το Λύκειο Ροδολίβους.

Τα παιδιά με σημαίες ελληνικές και με τον ήλιο της Βεργίνας έκαναν πορεία στους δρόμους τραγουδώντας και φωνάζοντας συνθήματα. Εκπρόσωπός τους εξηγεί τους λόγους για τους οποίους συμμετείχαν στην πανελλαδική αυτή κινητοποίηση. «Πριν από μέρες συζητήθηκε και στο δικό μας σχολείο το ενδεχόμενο της κατάληψης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε κατάληψη γιατί κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σε βάρος της μάθησής μας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι συμφωνούμε με την προδοτική συμφωνία που χαρίζει στους βόρειους γείτονές μας κομμάτι της ιστορίας μας. Κατανοούμε πλήρως όλους τους μαθητές των σχολείων που βρίσκονται σε κατάληψη».

Όπως προαναφέραμε, σε πολλά σχολεία έχει προκύψει ένας άτυπος εμφύλιος μεταξύ μαθητών που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, και άλλων που αντιδρούν, θεωρώντας ότι αυτές είναι εθνικιστικές και υποκινούμενες από ακροδεξιά κέντρα. Καθηγητές εκφράζουν ανησυχία για την ασφάλεια των μαθητών, μαθητές τα βάζουν με συμμαθητές τους, χαρακτηρίζοντας τις κινητοποιήσεις τους «εθνικιστικές», ενώ στον χορό έχει μπει για τα καλά κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Το επικίνδυνο κυβερνητικό αφήγημα

Συγκεκριμένα, σε οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση έχει μετατραπεί ο ισχυρισμός, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις υποκινούνται και καθοδηγούνται από ακραίες οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά και από ακροδεξιούς κύκλους της ΝΔ. Η κυβέρνηση προωθεί με όλα τα μέσα αυτόν τον ισχυρισμό και καταδικάζει συλλήβδην όλες τις κινητοποιήσεις ως υποκινούμενες από φασίστες και χρυσαυγίτες, χωρίς να προσκομίζει την παραμικρή απόδειξη. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο αφήγημα, το οποίο στοχεύει να στιγματίσει το πρωτοφανές αυτό κίνημα, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνει είναι να το χαρίζει στη Χρυσή Αυγή. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ της προσφέρει πολιτικό έδαφος.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η Χρυσή Αυγή και άλλες ακραίες φωνές επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν για λογαριασμό τους μία αυθόρμητη και αδέσποτη αντίδραση μίας μεγάλης μερίδας της μαθητικής νεολαίας, που νιώθει την ανάγκη να εκφράσει άποψη και παρουσία σ’ ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα. Με τον τρόπο που αντιδρά η κυβέρνηση, στον βωμό των ιδεολογικών και κομματικών σκοπιμοτήτων μετατρέπεται σε πολιτικό χορηγό των χρυσαυγιτών, οι οποίοι άλλο που δεν θέλουν να οικειοποιηθούν το μαθητικό κίνημα. Γι’ αυτό και έχουν πυκνώσει τις διαδικτυακές τους παρεμβάσεις, όσο και τις εκκλήσεις για γενίκευση των καταλήψεων. Δεν έλειψε, μάλιστα, η διαδικτυακή στοχοποίηση εκπαιδευτικών που διαφώνησαν με τις καταλήψεις, από βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Κατά πολλούς, όμως, όσο καλλιεργείται το αφήγημα που ταυτίζει τις κινητοποιήσεις με την ακροδεξιά, τόσο διευκολύνεται η διείσδυσή της στα σχολεία. Ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της μαθητικής προς το παρόν νεολαίας αντιδρά όχι μόνο απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και στη γενικότερη εθνομηδενιστική τάση που προωθείται από την κυβέρνηση καθώς και από σημαντικό αριθμό καθηγητών. Τάση που καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία και η οποία αποσκοπεί στην υποβάθμιση εάν όχι κατάργηση των εθνικών εορτών, στην υποβάθμιση εθνικών συμβόλων, αλλά και στην αλλοίωση της ιστορικής μνήμης του ελληνισμού.

Εκπαραθύρωση παραδόσεων

Σε μία περίοδο που οι μαθητές βίωσαν στο οικογενειακό τους περιβάλλον δυσκολίες και δράματα λόγω της φτωχοποίησης των μικρομεσαίων στρωμάτων, βιώνουν και τη λυσσαλέα ιδεοληπτική επίθεση εναντίον της εθνικής συνείδησης, η οποία συνεχίζει να λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός της ελληνικής κοινωνίας. Είτε πρόκειται για το μέτρο ο σημαιοφόρος να ορίζεται με κλήρωση είτε για αλλαγές στα σχολικά βιβλία, η τάση εκπαραθύρωσης παραδόσεων λειτουργεί αποσταθεροποιητικά και προκαλεί αντιδράσεις, επειδή από πολλούς μαθητές βιώνεται ως αυταρχική επιβολή από κάποιους «πεφωτισμένους».

Είναι ενδεικτική η μακροσκελής ανακοίνωση της ΟΛΜΕ: «Αυτές τις ημέρες, τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές έχουν μπει στο στόχαστρο εθνικιστικών και ακροδεξιών κύκλων. Πρόκειται για μια προσπάθεια που ξεκίνησε από τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και την αμφισβήτηση του Πολυτεχνείου και συνεχίστηκε με πρόσχημα το Μακεδονικό ζήτημα κ.α. Αφού η πρώτη απόπειρά τους απέτυχε, επιδίδονται τώρα σε μια άνευ προηγουμένου πατριδοκαπηλία και προσπαθούν να σπείρουν στη νεολαία ακραίες αλυτρωτικές, μιλιταριστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις… Πίσω από αυτούς τους σχεδιασμούς γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι κρύβεται η οργάνωση της Χρυσής Αυγής, φασιστικές ομάδες όπως η νεοναζιστική ΕΣΑ, εθνικιστικά και άλλα ακροδεξιά μορφώματα».

Σε αυτή την ανακοίνωση θα μπορούσε να αντιπαραβάλλει κανείς την απάντηση της νεαρής Κατερίνας Μυλωνά: «Εδώ και χρόνια κάποιοι θέλουν να καπηλευτούν την ιστορία μου, τη δική μου, των παιδιών μου, των γονιών μου, των φίλων μου. Η Ελλάδα δεν ανήκει σε λίγους, σε άτομα με ξυρισμένα κεφάλια που φωνάζουν δυνατά. Είναι η χώρα όλων μας, ο πολιτισμός μας, το παρελθόν και το μέλλον μας. Εκείνοι, από την πλευρά τους, τα οικειοποιούνται αλλά υπάρχουν και οι άλλοι –αφελείς άραγε ή πονηροί; Δεν ξέρω– που με περισσή χαρά τούς τα προσφέρουν. Αναρωτιέμαι: Αν νιώσω υπερήφανη για ένα επίτευγμα ενός αθλητή μας, για παράδειγμα, είμαι φασίστρια; Αν συγκινηθώ στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου, τι είμαι; Ελληνίδα ή Χρυσαγίτισσα; Αντιδρούν σαν να είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εισχώρησε, λένε, η Χρυσή Αυγή στα σχολεία και παρακινεί τους μαθητές να προχωρήσουν σε καταλήψεις και άλλες κινητοποιήσεις. Τα θέματα που βάζει ως αιτήματα για τον αγώνα των μαθητών είναι καθαρά εθνικά, όπως το Μακεδονικό και η Βόρεια Ήπειρος, αλλά και η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ένα γεγονός που για ακόμα μια φορά εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι για να σκορπίσουν το μίσος τους παντού».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μαθητική νεολαία δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στη μέγκενη από τη μία της ακροδεξιάς και από την άλλη του εθνομηδενισμού. Ούτε μπορεί κανείς να μην περιμένει αντίδραση στη δράση. Αξίζει να υπενθυμίσει κανείς ότι αποβλήθηκαν μαθητές από σχολεία επειδή τραγούδησαν στην παρέλαση το «Μακεδονία ξακουστή», τη στιγμή που οι Σκοπιανοί απαιτούν να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία, να αναθεωρηθεί η Ιστορία μας, να αλλάξει το όνομα του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και να διαχωριστεί η Μακεδονία από το Βυζάντιο. Και κάποιοι στην Αθήνα το συζητάνε.