Όταν το σύστημα απαξιώνεται τα άκρα ενισχύονται

Η αμηχανία είναι έκδηλη στο πολιτικό κατεστημένο που δε δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι τα άκρα και η αποξένωση δεν αντιμετωπίζονται με αφορισμούς και κινδυνολογία. Πολιτικοί αρχηγοί και κομματικά στελέχη δεν αντιλαμβάνονται ότι η άνοδος των άκρων είναι αντανάκλαση της δικής τους αποτυχίας να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των πολιτών για επίλυση καίριων προβλημάτων που ταλανίζουν τις κοινωνίες μας. Παρατηρείται εμφανώς σχέση αντίστροφης αναλογικότητας άκρας δεξιάς και παραδοσιακών κομμάτων.

Απρόσιτα ενοίκια, στεγαστικό, χαμηλές συντάξεις και μισθοί, ανεξέλεγκτη ακρίβεια, ακριβός ηλεκτρισμός και καύσιμα, ταλαιπωρημένο εκπαιδευτικό σύστημα και σύστημα υγείας, λαθρομετανάστευση χωρίς τέλος, ανύπαρκτη αξιωματική αντιπολίτευση, απειλές εθνικής και εσωτερικής ασφάλειας.

Κλονισμός εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς

Είναι η ανικανότητα των συστημικών κομμάτων και πολιτικών να ανταποκριθούν με επάρκεια στις σημερινές προκλήσεις και να δώσουν λύσεις προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Είναι η ρήξη της κοινωνικής συνοχής, η αδιαφορία και η απαξίωση προς τους απλούς πολίτες, αυτούς που η μόνη φωνή που τους έμεινε είναι αυτή της ψήφου τους.

Είναι ο ετεροπροσδιορισμός πολιτικών και οικονομικών προτεραιοτήτων και η άνωθεν επιβολή και εκτέλεση τους. Είναι ο αποπροσανατολισμός από το ουσιώδες και το σημαντικό. Είναι ο πολιτικός εμπαιγμός, η ασυδοσία του τραπεζικού συστήματος, η κερδοσκοπία, η έλλειψη προοπτικής, η ανεργία, η πατερναλιστική πολιτική συμπεριφορά και ο κυνισμός που ενισχύουν τα άκρα και την πολιτική αποξένωση. Είναι η διαφθορά, η στρεψοδικία, η συγκάλυψη, η έλλειψη λογοδοσίας και η περιφρόνηση προς τον πολίτη. Είναι η έλλειψη αλληλεγγύης και ο κλονισμός εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς.

Όταν λογικές διεκδικήσεις δικαιωμάτων κατάντησαν δικαιωματικός παραλογισμός, όταν ευρωπαϊκοί διαγωνισμοί εξελίσσονται σε αλλοπρόσαλλους διαγωνισμούς πολιτιστικού παροξυσμού που από κάτι άλλο που ήταν κάποτε, κατέληξαν σε εκδηλώσεις Eurodécadence. Όταν προσχηματικοί αιτητές ασύλου λαμβάνουν σε περιπτώσεις επιδόματα υψηλότερα χαμηλοσυνταξιούχων ενώ φορολογούμενοι και χαμηλόμισθοι πασχίζουν να ανταπεξέλθουν, τότε δημιουργούνται πρωτόγνωρες πραγματικότητες, τότε κάτι πήγε στραβά.

Άτσαλοι χειρισμοί στο Ουκρανικό οδήγησαν τις Βρυξέλλες στην υιοθέτηση κυρώσεων αμφίβολης αποτελεσματικότητας που φαίνεται να βλάπτουν περισσότερο τα κράτη μέλη παρά αυτούς για τους οποίους επιβάλλονται και δημιουργούν αχρείαστα, εκβιαστικά διλήμματα. Η άκρα δεξιά κεφαλαιοποιεί ανέξοδα επί των λαθών και των αδιεξόδων των συστημικών κομμάτων και κρατικών δρώντων και αυτό εκφράζεται στην κάλπη. Είτε ως απελπισία, είτε ως απογοήτευση, είτε ως τιμωρία, είτε ως προσδοκία, είτε ως εκδίκηση είτε ως όλα μαζί. Μέχρι που και η ίδια να αντιμετωπιστεί ομοίως.

Το θεμελιώδες κατάντησε ασήμαντο

Στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα η αποχή αγνοείται. Πόσοι θυμούνται σήμερα ότι στις Ευρωεκλογές της 24ης Μαΐου 2014 στη Σλοβακία το ποσοστό συμμετοχής ήταν μόλις 13%; Η λευκή ψήφος καταμετρείται αλλά στερείται πολιτικού βάρους και λησμονείται γρήγορα. Το άκυρο είναι άκυρο και η ψήφος στα άκρα, όσο φρούδα και αν είναι, καταγράφεται και αποκτά πολιτική υπόσταση, βήμα και λόγο.

Κομματικοί αρχηγοί, στελέχη και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, με παχυλούς πενταψήφιους μισθούς αναλίσκονται σε εύηχα πολιτικά συνθήματα κενά ουσιαστικού περιεχομένου και ζητάνε θυσίες από τον Ευρωπαίο πολίτη. Μιλάνε με ασαφείς γενικότητες για την ‘‘μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια’’, την ‘‘πράσινη Ευρώπη’’ ή την ‘‘Ευρώπη των αξιών’’ αλλά δεν λένε πως και γιατί φτάσαμε σ’ αυτήν την αμφισβήτηση και απόρριψη. Mea culpa δεν ακούσθηκε από κανένα. Ούτε πώς θα εξέλθουμε από το τέλμα στο οποίο οδηγηθήκαμε από αμφίβολους χειρισμούς και αποφάσεις.

Κακές πολιτικές παράγουν κακά αποτελέσματα. Κακές επιλογές οδηγούν σε πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Δεν είναι με αφορισμούς, κινδυνολογία ή απαξιωτικό λόγο που αντιμετωπίζονται τα άκρα και η αποξένωση. Ούτε με ευχολόγια ή επικοινωνιακά εφευρήματα. Είναι με συγκροτημένες, αποτελεσματικές πολιτικές προς όφελος του γενικού καλού που αντιμετωπίζονται. Όταν χαθεί το μέτρο, όταν το ουσιαστικό και το θεμελιώδες γίνεται μικρό και ασήμαντο καταλήγουμε να βιώνουμε πολιτικές πραγματικότητες όπως οι σημερινές.