Ουδέν κακόν αμιγές καλού…

Δύο μοιραία γεγονότα, στην Ελλάδα και Τουρκία, το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και ο σεισμός της 16ης Φεβρουαρίου 2023 στη Τουρκία, σημάδεψαν την κοινή γνώμη των δύο γειτονικών χωρών, μεταβάλλοντας άρδην το πολιτικό κλίμα. Τουλάχιστον επί του παρόντος. Το “καλόν” είναι ότι έπεσε κατακορύφως το πολιτικό θερμόμετρο στις σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών. Το κακόν, χείριστον, η απώλεια δεκάδων χιλιάδων Τούρκων και αντιστοίχως δεκάδων νέων Ελλήνων από την αβελτηρία των δύο κυβερνητών.

Ο ΄Ερντογάν πασχίζει να στεγάσει τον σεισμόπληκτο πληθυσμό και να δρομολογήσει την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων πόλεων στη νοτιοδυτική Τουρκία, μετά την εκκαθάριση των ερειπίων που άφησαν οι καταστρεπτικοί σεισμοί. Άφησε προσώρας την εμπρηστική ρητορεία κατά της Ελλάδος ότι θα έρθη βράδυ κ.λπ. και αντελήφθη ότι τα “Λευκά Παλάτια” του με την διαπιστωθείσα έλλειψη ασθενοφόρων επηρεάζουν πολύ περισσότερον τις εκλογές της 14ης Μαΐου από ό,τι η διέγερσις των σκοτεινών ενστίκτων του τουρκικού όχλου που ορέγετο εισβολή στην Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι.

Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφυπνίσθη αιφνιδίως από τον απατηλό Μορφέα της “ψηφιακής διακυβέρνησης” και αντελήφθη ότι πίσω από την αυταρέσκεια του επιτελείου του “κάτι σάπιο” υπάρχει στο βασίλειο της τρίτης κοινο-βολευτικής δημο-ακρατίας. Οι τύπου Ποτέμκιν περιοδείες του ανά την Ελλάδα, πλέον δεν διασφαλίζουν αυτοδύναμη κυβέρνηση ακόμη και μετά τις επαναληπτικές εκλογές, που πρέπει να αναμένονται στα τέλη του θέρους, ώσπου να κατασιγάσει η λαϊκή κατακραυγή για την τραγωδία των Τεμπών. Διότι η κυβέρνηση της ΝΔ επί τέσσερα χρόνια “αγρόν ηγόραζε” αντί συστημάτων ασφαλείας των τραίνων.

Οι Ερινύες της Εξουσίας

Τις δυσοίωνες εξελίξεις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων εξουσίας επηρεάζουν γεγονότα κι από το εξωτερικό, όπως η επίσκεψη του Αμερικανού αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Mark A. Milley στα “σκονισμένα στρατόπεδα” των πεζοναυτών και σκαπανέων του στη Συρία όπου καταπολεμούν το Ισλαμικό Κράτος και θα παραμείνουν εκεί επί μακρόν, «γιατί αξίζει τον κόπο». Έτσι ο Ερντογάν έφαγε άλλη μία ακύρωση των απειλών για μία νέα εισβολή του τουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία.

Εξ άλλου, η διαφαινομένη ειρήνευση του ΝΑΤΟ-ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία, μετά την συνάντηση επί 20λεπτον των δύο υπουργών Εξωτερικών Μπλίνκεν και Λαβρώφ στο περιθώριο της συνάντησης του G-20, της λέσχης των 20 οικονομικώς ισχυροτέρων χωρών της υφηλίου, στερεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τη μεγάλη αυτοπεποίθησή του εκ της αμερικανικής υποστηρίξεως στην Αλεξανδρούπολη κι αλλαχού. Αυτό έγινε αισθητό και κατά την διήμερη επίσκεψη Μπλίνκεν στην Αθήνα που σε τίποτε δεν θύμιζε εκείνην προ τετραετίας του Μάικ Πομπέο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Όλα αυτά μετριάζουν τις πολιτικές επιδιώξεις στην Ελλάδα και Τουρκία, των οποίων οι κυβερνήτες αντιμετωπίζουν την απώλεια της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας. Η Ακσενέρ-χανούμ ματαίωσε τις ελπίδες του Κιλιτσντάρογλου και ο Πολάκης εδίχασε την ελληνική κοινή γνώμη για τα όσα κατήγγειλε εις βάρος του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Από τούδε και εφ’ εξής “όλα παίζονται”: Ένα ακόμη στραβοπάτημα των ηγεσιών στις δύο γειτονικές χώρες δύναται να δρομολογήσει απρόβλεπτες εξελίξεις: Παραιτήσεις, καρατομήσεις, ακυβερνησία και ανάδειξη νέων προσώπων στην πολιτική κονίστρα. Οι Ερινύες συνοδεύουν πάντοτε την απόλυτη εξουσία.