Παράφωνες “χορωδίες” και κακές θεατρικές “παραστάσεις” για τον προϋπολογισμό

Και τώρα που τελείωσαν τα πολιτικά κι άλλα παιχνίδια, ας προσπαθήσουν όλοι να βρεθεί μια λύση. Όλοι, χωρίς αποκλεισμούς και γινάτια. Όλα όσα βιώσαμε με τον κρατικό προϋπολογισμό, ο οποίος καταψηφίστηκε, δεν ήταν το θέατρο του παραλόγου, αλλά ο άκρατος παραλογισμός.

Πάντως, δεν έγινε αντιληπτό να διαπιστώνεται άγχος εάν θα περνούσε ή όχι ο κρατικός προϋπολογισμός. Ακόμη και προ διμήνου υπήρχαν από κυβερνητικής πλευράς τοποθετήσεις, που άφηναν να εννοηθεί πως “ε, και τι έγινε εάν δεν εγκριθεί;”. Κινήσεις συναίνεσης πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού δεν φάνηκε να έγιναν εκτός από την τελική φάση, με τις προσπάθειες του προέδρου του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ανέλαβε πρωτοβουλίες συνεννόησης.

Το θέμα, όμως, με τον προϋπολογισμό δεν μπορεί πάντα σε αυτό το κράτος να είναι απλή αριθμητική. Αναζήτηση βουλευτών-ψήφων, για να εγκριθεί. Ο προϋπολογισμός εκφράζει φιλοσοφία, στα οικονομικά και τα κοινωνικά. Αυτό, όμως, είναι ψιλά γράμματα στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ, για παράδειγμα, που ψηφίζει εναντίον επειδή διαφωνεί με τη φιλοσοφία, δεν είχαν μεγάλες διαφορές οι δικοί του προϋπολογισμοί, οι οποίοι ήταν διαχείρισης του συστήματος (αυτοί άλλωστε προσκάλεσαν την τρόικα στην Κύπρο).

Το ΔΗΚΟ, που δεν έχει σημασία εάν από της ιδρύσεως του και εντεύθεν πάντα ψήφιζε τους προϋπολογισμούς, νομιμοποιείται ασφαλώς να καταψηφίσει. Με κάποια πολιτικά κριτήρια, που θέτει. Είναι, όμως, προφανές πως η πρώτη του καταψήφιση συνδέθηκε με τακτικές κινήσεις, που κατέστησαν το κόμμα όμηρο των δηλώσεων του για τους φακέλους για τα «χρυσά διαβατήρια». Δεν ελέγχεται η ορθότητα του θέματος που εγείρει, αλλά η διασύνδεση του με το θέμα του προϋπολογισμού. Ως του μόνου θέματος που έκρινε την απόφαση για την καταψήφιση. Πιστεύουν, πράγματι, ότι η διαφθορά αντιμετωπίζεται με την απόρριψη του προϋπολογισμού;

Είτε το θέλουν είτε όχι, το βάρος πέφτει στην Κυβέρνηση. Αυτήν ξέρει ο πολίτης, από αυτήν περιμένει να κάνει τις κινήσεις, για να βρεθεί τρόπος να ξεπερασθούν τα προβλήματα, που προκύπτουν από τις τελευταίες εξελίξεις. Είναι σαφές πως το θέμα των φακέλων και του Γενικού Ελεγκτή θα έπρεπε να είχε λυθεί προ πολλού. Δεν γίνεται αντιληπτό γιατί δεν δίνονται οι φάκελοι για τις πολιτογραφήσεις. Και υπήρχε και διέξοδος, με τη συμβιβαστική πρόταση του τέως Γενικού Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη. Είναι γινάτι; Είναι κάτι άλλο;

Για τον προϋπολογισμό και τις καρέκλες

Όσο η διαχείριση είναι αυτή που γίνεται, δηλαδή να μην παραδίδονται τα στοιχεία, όλα τα ενδεχόμενα για τους λόγους που δεν παραχωρούνται είναι στο τραπέζι. Μπορούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο με μια κίνηση. Να δοθούν τα στοιχεία στην Ελεγκτική Υπηρεσία.
Από αυτή την εξέλιξη, την καταψήφιση, δηλαδή, του προϋπολογισμού, προφανώς και δεν έχει νικητές ή ηττημένους. Εάν τους πρωταγωνιστές ενδιαφέρει η κοινή γνώμη, δεν θα βρουν πολλούς υποστηρικτές στα όσα έγιναν στη Βουλή πλην του σκληρού πυρήνα των οπαδών.

Πέραν από τα όσα παρακολουθήσαμε τα τελευταία 24ωρα, είναι σαφές πως το θέμα της διαφθοράς σε αυτό τον τόπο ζει και βασιλεύει. Η διαφθορά είναι “μετρήσιμη”. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζεται και σίγουρα το εργαλείο δεν είναι οι δημόσιες κόντρες. Ούτε με τη λάσπη που ρίχνεται ένθεν κακείθεν. Όλα αυτά έχουν εξήγηση: Η σκέψη είναι στις βουλευτικές του ερχόμενου Μαΐου. Όταν είναι για τις καρέκλες βλέπουν μέχρι και έξι μήνες μακριά. Εάν είναι για να διαμορφώσουν πολιτικές αποτροπής και υπεράσπισης της χώρας μας, της κυριαρχίας μας, τις πλείστες φορές δεν βλέπουν την τύφλα τους. Και ο λασποπόλεμος; Είναι όπλο εξόντωσης του αντιπάλου.

Ποιοι είναι υπό κατηγορία; Ποιοι είναι στο παιχνίδι της διαπλοκής; Συμπεράσματα εξάγονται, όχι από τις δημόσιες αντιπαραθέσεις, που λίγους πλέον ενδιαφέρουν, αλλά επειδή η χώρα είναι μικρή και του καθενός η λερωμένη φωλιά φαίνεται. Η διαφθορά μπορεί να αντιμετωπιστεί με έλεγχο και κάθαρση. Οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος, τα πάρτι, θα βγουν στην επιφάνεια μέσα από τη διαφάνεια. Και για να φθάσουμε εκεί, θα πρέπει να υπάρξει έλεγχος σε βάθος και τα πορίσματα να μην αρχειοθετηθούν.

Οι πολίτες είναι κουρασμένοι από τους παρατεταμένους περιορισμούς που επιβάλλει η πανδημία. Είναι κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι, κουβαλούν τις οικονομικές επιπτώσεις και δεν αντέχουν και τα γινάτια του πολιτικού συστήματος. Δεν θέλουν να βλέπουν κάκιστες «θεατρικές» παραστάσεις και να ακούνε παράφωνες χορωδίες. Θέλουν κάθαρση.