Πέντε δεδομένα και δέκα ερωτήματα

Όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, μπορούμε να καταγράψουμε ορισμένα δεδομένα: Η κυβέρνηση είναι, βάσει δημοσκοπήσεων, στα όρια της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Έχει απωλέσει την αποδοχή και κυρίως την ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτών που την έβλεπαν σαν την μόνη κυβερνητική λύση.

Η “συστημική” αντιπολίτευση δεν φαίνεται ικανή να εισπράξει την δυσαρέσκεια και την φθορά της κυβέρνησης. Ο λαϊκίστικος λόγος, με αφορμή την τραγική διαχείριση από την κυβέρνηση της τραγωδίας των Τεμπών, επέστρεψε και ενισχύει τα “αντισυστημικά” άκρα. Φαίνεται δε πως πλησιάζουμε στο τέλος της Μεταπολίτευσης και των μονοκομματικών κυβερνήσεων και οδηγούμαστε σε συνεργασίες, οι οποίες όμως δεν θα οδηγήσουν απαραίτητα σε προγραμματικές και σοβαρές συγκλίσεις, αλλά μάλλον σε συγκυριακές που θα έχουν γυάλινα πόδια.

“Καυτά” ερωτήματα για κυβέρνηση και αντιπολίτευση

Από τα παραπάνω δεδομένα προκύπτουν και τίθενται προς το πολιτικό σύστημα (αλλά κυρίως προς τους πολίτες) συνολικά τα παρακάτω δέκα ερωτήματα:

• Μπορεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος η κυβέρνηση;
•  Μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας η αξιωματική αντιπολίτευση;
• Μπορεί να συμβάλει θετικά και σοβαρά η Πλεύση Ελευθερίας σε μια προοδευτική διακυβέρνηση;
• Μπορεί ο εναπομείναν ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλει σε κυβερνητικές λύσεις;
• Μπορεί να βρει συμμάχους από τα δεξιά της η Κυβέρνηση;
• Μπορεί να δημιουργηθεί νέος φορέας της Κεντροαριστεράς;
• Μπορεί να δημιουργηθεί μέτωπο Δεξιάς-Ακροδεξιάς;
• Μπορεί να δημιουργηθεί μέτωπο Κεντροαριστεράς-Αριστεράς;
•  Μπορεί να παίξει συνεκτικό ρόλο σε κυβερνητικά σχήματα το Κίνημα Δημοκρατίας;
• Μπορεί να ξαναβάλει αυτογκόλ το ΠΑΣΟΚ και να συνεργαστεί με τη δεξιά;

Από την (ακόμα και μονολεκτική) απάντηση συνολικά στα ανωτέρω ερωτήματα ή σε μέρος αυτών, μπορούμε να κάνουμε προβολή το μέλλον των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και συνολικά της χώρας για τα επόμενα τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Δεν είναι φυσικά εύκολο να δοθούν απαντήσεις, αλλά θα μπορούσε ο καθένας από τους ηγέτες του πολιτικού συστήματος να δει με ειλικρίνεια τα προβλήματα και τις ενδεχόμενες λύσεις και να πάρει τις καταλληλότερες αποφάσεις.

Η ευθύνη των κομμάτων

Επειδή όμως ακούγονται όλο και πιο δυνατά οι φωνές που μηδενίζουν το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, καλό είναι να επισημανθεί ότι παρ’ όλη την έκπτωση σε ηγετικό επίπεδο των ικανών και οραματιστών ανθρώπων, υπάρχουν ενεργοί πολίτες, επιστήμονες, πετυχημένοι επαγγελματίες, σε όλο το πολιτικο-ιδεολογικό φάσμα, (και μέσα και έξω από το πολιτικό “σύστημα”) που μπορούν να συμβάλουν στην αναδιάταξη και στην επαναφορά της σοβαρής πολιτικής και του κυρίαρχου ρόλου της, στη διαχείριση των κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικων θεμάτων. Αρκεί να τους δοθεί χώρος συμμετοχής και ανάλογες ειλικρινείς ευκαιρίες.

Τα κόμματα, είτε μικρά – είτε “μεγάλα”, δεν πρέπει να είναι προσωποπαγείς μηχανισμοί, περιχαρακωμένοι και υπό τον απόλυτο έλεγχο των μικροπαρεών, αλλά να αποτελούν τους ανοιχτούς χώρους αναζήτησης, διαλόγου, ζυμώσεων, συνθέσεων και οραματικών μετασχηματισμών.

Κανείς δεν πρέπει να φοβάται τη συμμετοχή των πολιτών και τη δημοκρατική λειτουργία. Η απάντηση στα κλειστά και ατελέσφορα συστήματα, αλλά και στους διάφορους -ισμούς, (που δεν περιλαμβάνουν μόνο τους φανατισμούς και τις ιδεοληψίες, αλλά και τους εγω-ισμούς) οι οποίοι βάλλουν κατά των θεμελίων της πολιτείας και της κοινωνίας, είναι η περισσότερη δημοκρατία. Η εμβάθυνσή της και η αλλαγή του τρόπου σκέψης και δράσης, μπορεί να συμβάλει στην απάντηση των καίριων ερωτημάτων που μας απασχολούν.