Περιμένοντας την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος! – Ποιος θα διεμβολίσει το καθεστώς

Διαμόρφωσαν και ορισμένους άλλους θεσμούς για να ελέγχουν, εξ ονόματος της κοινωνίας των πολιτών, τις τρεις εξουσίες. Ένας από αυτούς είναι τα Μέσα Ενημέρωσης. Τα κόμματα τα οποία αντιμετωπίζονται θεσμικά με τον ίδιο τρόπο προβάλλουν τις θέσεις τους και το εκλογικό σώμα ψηφίζει και εκλέγει αυτόν που θέλει να τον κυβερνήσει. Αυτή είναι η γνωστή πολιτική διαδικασία, η οποία όταν παρουσιάζει προβλήματα στην λειτουργία της δημιουργείται πολιτική ανισορροπία, ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά του συστήματος και επέρχεται ισορροπία.

Στην Ελλάδα τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Χρειάζεται βαθιά κοινωνιολογική και ψυχολογική ανάλυση για να προσεγγίσουμε το φαινόμενο ενός λαού που αναφέρεται στην αρχαία κλασική εποχή και σήμερα έχει κυριαρχηθεί από μια οθωμανική δουλοπρέπεια. Το αποτέλεσμα είναι να στηρίζει μια ομάδα ανθρώπων, της οποίας ηγείται ο γόνος οικογένειας που επισώρευσε αποδεδειγμένα δεινά και δεν αντιδρά. Και προσθέτει στα δεινά και ο ίδιος ο ηγεμονεύων.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι πολιτικό. Είναι καθεστωτικό, όπως προαναφέραμε. Έχει δημιουργηθεί ένα καθεστώς το οποίο, συναινούντων όλων των παρακμιακών ομάδων (οικονομικών παραγόντων, μέσων ενημέρωσης, διανοουμένων) έχει επικαθήσει επί της κεφαλής της κοινωνίας και δημιουργεί συνεχή αδιέξοδα. Κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, εθνικά, ακόμη και υπαρξιακά. Όπως τον καιρό της δικτατορίας, η οποία επίσης είχε δημιουργήσει καθεστώς, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι  η έλλειψη διαφορετικής ιδεολογίας  ή πολιτικής πρότασης των κομμάτων. Είναι το ό,τι ένα  καθεστώς τρώει τις σάρκες του έθνους, του κράτους, της κοινωνίας. Και το πρόβλημα ως καθεστωτικό πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Το καθεστώς Μητσοτάκη και ο Σαμαράς

Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, η λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί στην συσπείρωση γύρω από μια προσωπικότητα που μπορεί να διαρρήξει τους δεσμούς του καθεστώτος και να διαμορφώσει τους στοιχειώδεις όρους μιας εκλογικής διαδικασίας, στην οποία ο λαός θα ψηφίσει, ενημερωμένος, ελεύθερα. Και το ερώτημα είναι ποια μπορεί να είναι αυτή η προσωπικότητα. Επειδή ο σκληρός πυρήνας του σημερινού καθεστώτος ανήκει στη Δεξιά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι αδύναμα με ηγεσίες άπειρες στην άσκηση εξουσίας, η προσωπικότητα που θα μπορούσε να διαρρήξει τους δεσμούς του καθεστώτος πρέπει να προέρχεται από τα σπλάχνα της παράταξης που κυβερνά.

Ιδανική περίπτωση θα ήταν ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός και ο οποίος διατηρεί έναν ισχυρό πυρήνα επιρροής στο κυβερνών κόμμα. Αλλά δεν έχει δώσει κανένα δείγμα διάθεσης να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία υπό τις σημερινές συνθήκες. Εκείνος που δείχνει ενδιαφέρον είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Ανεξαρτήτως των διαφορών που μπορεί να έχει κανείς μαζί του, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που  συγκεντρώνει τις δυνατότητες να διεμβολίσει το καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Υπό μία προϋπόθεση: να συσπειρώσει έναν πυρήνα της ΝΔ, αλλά να κάνει ανοίγματα και σε προσωπικότητες από ευρύτερο πολιτικό φάσμα που θέλουν την αλλαγή, την κατάλυση του υφιστάμενου καθεστώτος και την επιστροφή στην αστική δημοκρατία. Υπό την προϋπόθεση ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα προτείνει μια κυβέρνηση σωτηρίας διακομματικού χαρακτήρα και να έχει ως κύριο στόχο να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για έντιμες εκλογές. Και όλα αυτά μέσα σε μια διετία, όσος είναι ο χρόνος ως την επόμενη αναμέτρηση.

Την πρόταση την έχω ξανακάνει και γνωρίζω πως υπάρχουν ενστάσεις. Κυρίως ως προς το πρόσωπο. Ο αντίλογος όσων φέρουν αντιρρήσεις είναι πως η χώρα χρειάζεται κάτι διαφορετικό από ό,τι έχει δοκιμασθεί. Είναι σωστή η άποψη. Αλλά αυτό το διαφορετικό δεν διαφαίνεται σήμερα. Και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν μέχρι να φανεί, εάν φανεί, είναι πολλοί. Αν υπάρξει κάτι διαφορετικό και ελπιδοφόρο θα μπορούσε να δοκιμασθεί σε ένα εκλογικό περιβάλλον περισσότερο αντικειμενικό. Με τις σημερινές συνθήκες δεν έχει καμιά ελπίδα. Την καλύτερη πρόταση να προβάλλει αν δεν την πληροφορηθεί το εκλογικό σώμα και δεν πείσει την κοινωνία δεν θα έχει καμιά τύχη.

Το καθεστώς Μητσοτάκη έχει εξαγοράσει, με διάφορους τρόπους, το σύνολο, σχεδόν, των ΜΜΕ. Η συνέχιση του σημερινού καθεστώτος δεν οδηγεί, απλώς, σε παντελή έκλειψη οποιουδήποτε στοιχείου δημοκρατίας. Ας μην μιλήσουμε δε για τη Δικαιοσύνη… Σε όσα επέρχονται αυτά, δυστυχώς, δεν θα είναι τα μείζονα. Το καθεστώς οδηγεί σε παράδοση της χώρας και στον απόλυτο εκμαυλισμό της κοινωνίας. Ήδη, στο κυρίαρχο πολιτικό DNA έχει υπεισέλθει ένα ισχυρό στοιχείο μιθριδατισμού σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές ανοχές στην απόλυτη διαφθορά. Δεν γίνεται τίποτε αν δεν υπάρξει προσωπικό οικονομικό όφελος.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ας μας φωτίσει το Άγιο Πνεύμα το οποίο γιορτάζουμε σήμερα.